Thursday, April 12, 2007

Να μη νοιώσω έτσι ποτέ ...

"Κλέβω" λίγο σήμερα. Αλλά για καλό σκοπό.

Διάβασα ένα ακόμα συγκλονιστικό κείμενο του Στάθη Σταυρόπουλου στην "Ελευθεροτυπία" (11 Απριλίου 2007) και σκέφτομαι ποτέ να μην επιτρέψω στον εαυτό μου να νοιώσω έτσι.

Διαβάστε το φίλες και φίλοι. Διαβάστε το και τυπώστε το για να μην το ξεχάσουμε, και ευχηθείτε ποτέ να μην αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας σε αυτό το κείμενο.


-------------------------------------------


"Του φάγανε τις οικονομίες στο Χρηματιστήριο. Αμφιβάλλει αν θα πάρει σύνταξη. Του ζητάνε όλο και περισσότερα, απολαμβάνει όλο και λιγότερα.

Στην τηλεόραση πέφτει συνεχώς σε έρεβος. Σκατόφατσες φιγουράρουν γύρω του, του λένε τι να κάνει, τον απειλούν τι να μην κάνει, τον κλέβουν και από πάνω τού ζητάνε και τα ρέστα που δεν βγάζει περισσότερα για να του κλέψουν κι άλλα.

Ενας φίλος του παλιός, αριστερός, έχει φύγει από χρόνια βόλτα με τον Ντεριντά για το υπερπέραν. Φράγκα για να βγει δεν περισσεύουν. Σιγοβράζει στο ζουμί του. Πικρό, σαν το δηλητήριο του Μιθριδάτη, ανεπαισθήτως, μέσα στην ίδια του τη φορμόλη θνήσκει...

Το πρωί ξυπνάει νωρίς για να πάει στη δουλειά. Πίνοντας τον καφέ του σκέφτεται ότι δουλεύει περισσότερο από κάθε άλλον ευρωπαίο, πληρώνεται περίπου τα μισά ενώ το κόστος της ζωής του είναι περίπου επίσης στα διπλά.

Για να πάει στη δουλειά τού βγαίνει η πίστη ανάποδα μέσα στο χάος της κυκλοφορίας, κάτω απ' τη μοχθηρή πρόσοψη μιας απρόσωπης πόλης, στολισμένης μόνον με βουλιμικές διαφημίσεις.

Νοιώθει την οργή και τη σιχασιά των πλησίον του ένα γύρω, καθώς όλοι φαίνονται να κυνηγούν την ουρά τους για να βγάλουν την ημέρα. Αλλοι άνεργοι, άλλοι σε δουλειές του ποδαριού, άλλοι εργάτες που τους ενοικιάζουν εταιρείες σε άλλες εταιρείες, κι όλοι με την ψυχή στο στόμα να τα φέρουν βόλτα.

Χρεωμένοι οι περισσότεροι πατώκορφα στις Τράπεζες. Μισθοσυντήρητοι που, γύρω στις 20-25 εκάστου μηνός, σηκώνουν τα χέρια ψηλά με τα λεφτά να έχουν φύγει στο σούπερ-μάρκετ (που όλο και ακριβαίνει), στα δίδακτρα για τα φροντιστήρια των παιδιών (που γίνονται όλο και πιο πολλά για όλο και πιο πολλές ανάγκες - αγγλικά, μουσική, βιβλία, σιντί) -«να σου χέσω τη δωρεάν παιδεία», μουγκρίζει ο δικός μας και μουντζώνει τα πτυχία του- όταν βγήκε στον δρόμο για να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες ζωής τον είπαν «ρετιρέ» τα ομιλούντα ταγιέρ και οι ομιλούσες γραβάτες στην τηλεόραση - δηλαδή το κόμμα.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ένοιωθε μαλάκας. Και με το προηγούμενο κόμμα στην εξουσία, πάλι την ίδια απαξίωση είχε υποστεί! απ' τις ίδιες ομιλούσες γραβάτες! Βλαστήμησε την τύχη του, αλλά θυμήθηκε να μουντζώσει και τα πτυχία των παιδιών του - με ντοκτορά για χίλια ευρώ, κι αυτά όχι σίγουρα, τα πάνε τα έρμα...

Δεν έπρεπε να χρεωθεί. Τώρα έχει αιχμαλωτισθεί. Εφ' όρου ζωής! Πει και χάσει τη δουλειά του την έβαψε. Κάνει τον μαλάκα. Κάνε-κάνε τον μαλάκα, γίνεσαι. Και όταν γίνεσαι το εκπέμπεις. Ισως για αυτό στην Εφορία τού φέρονται σαν σε ζώο. Κι όχι μόνον στην Εφορία. Παντού όπου συναλλάσσεται. Εχει να νοιώσει αξιοπρεπής από παιδάκι.

Σφίγγει τα δόντια, τίποτα γύρω του δεν δουλεύει καλά. Μόλις προχθές διάβαζε πως το Σύστημα (;) Υγείας τροφοδοτεί με πακτωλό χρημάτων τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα. Στο σχολείο των παιδιών δεν ψάχνονται πια για τίποτα. Τουλάχιστον οι περισσότεροι. Καμμιά αγάπη για τίποτα. Πλην ολίγων καθηγητών (ή πολλών, πού πια να ξέρει) οι υπόλοιποι είναι για τα μπάζα.

Αλλά κι αυτούς τους εξευτέλισε το κράτος σαράντα φορές. Οπως τους γεωργούς, μόνον τα λαμόγια τη βγάζουν ζάχαρη, οι νταβατζήδες, οι μεγαλόσχημοι, οι αεριτζήδες, οι γιάπηδες.

Ο,τι πουστιά και αν κάνουν, ατιμώρητοι! Τρώνε τα λεφτά των Ταμείων, υποκλέπτουν τις τηλεφωνικές συνομιλίες του Πρωθυπουργού, βουλιάζουν καράβια, κάνουν καρτέλ απ' το γάλα έως τη βενζίνα, και δεν συμβαίνει τίποτα.

Το πολύ να ασχοληθεί μαζί τους κάποια ανεξάρτητη Αρχή, ώσπου να εκφυλισθεί η υπόθεση μέσα στα χρόνια και να εξαερωθεί.

Τριάντα χρόνια τώρα, η ίδια ιστορία. Κλέβουν τον γεωργό στο χωράφι και τον πολίτη στο παζάρι. Μόνον όνομα τού άλλαξαν· τώρα τον προσαγορεύουν καταναλωτή και κάτι έγινε! Γενικώς, τα τελευταία χρόνια
πήγε το φούμαρο σύννεφο, έφθασε να του φαίνεται σαν να ζει ξένη ζωή. Τη ζωή των άλλων στις διαφημίσεις.

Με τη γυναίκα του δεν μιλάει πολύ, καρφωμένος μπροστά στην τιβή, βλέπει τους μαλάκες και ξεχνιέται. Ωσπου να αποκοιμηθεί. Ή μήπως δεν είναι εκείνοι οι μαλάκες και είναι αυτός; Με τους φίλους του μιλάνε για επιτόκια-πιστωτικές κάρτες και κινητά τη νέα αγία τριάδα, που αντικατέστησε χρεωκοπημένα τρίπτυχα.

Του λείπουν οι ποιητές, οι ζεστές κουβέντες, ακόμα και η πολυτέλεια της αγωνίας για τα κοινά. Σιγοκλείνει τα μάτια όπως μπροστά στην οθόνη, αλλά πετάγεται, ξυπνά, η ημέρα μόλις τώρα αρχίζει - η κάμερα απέναντί του, που παρακολουθεί την κυκλοφορία, καρφώνεται πάνω του, σαν να τον κοιτά μέσα στα μάτια, ειρωνικά - και να σκεφτείς ότι του φάγανε ένα κάρο λεφτά για να του τη στήσουν καρσί στο μυαλό - το σκέφτεται, φορτώνει και φτύνει αγριεμένος, μαζεύεται, δεν είναι ορθώς σωστό να φτύνει δεξιά-αριστερά.


Η ημέρα δεν έχει καλά-καλά ξεκινήσει κι αυτός δεν νοιώθει καθόλου καλά. Νοιώθει ότι ζει σε ένα σαρδελοκούτι. Ετσι ως έτυχε, χωρίς λόγο. Μόνο για να πλακώνεται με τις άλλες σαρδέλες. Δεν γαμιέται - ώπα! πρόσεχε τις λέξεις σου (για να μην πω τις σκέψεις σου), μπορεί να μην αρέσουν στους δικαστές. Εχουν μια τάση να θέλουν να γράψουν οι ίδιοι τις εφημερίδες τελευταίως. Αλλά ποιες εφημερίδες; Δεν διαβάζει πια ούτε εφημερίδες. Ολες τα ίδια λένε, όλοι ίδιοι είναι - τρίχες! - ξέρει ότι δεν είναι έτσι, αλλά και τι έγινε που δεν είναι έτσι!;"

-------
ΥΓ. Τον Στάθη Σταυρόπουλο τον διαβάζω ευλαβικά κάθε μέρα στην Ελευθεροτυπία.

30 comments:

Anonymous said...

Συνφωνεί δεν συμφωνεί μαζί του κανείς (αν συμφωνείς σε όλα με κάποιον κάτι δε πάει καλά) Ο Στάθης κάνει κριτική με την καρδιά του, με την προσωπική του ματιά -ασκημένη στην ιστορία, πάντα χωρίς προκαταλήψεις και αυτό φαίνεται.
Έχει βάθος.
Και εγώ τον διαβάζω συστηματικά και περιμένω την άποψή του για πολλά.

Mogwai said...

τρομερο κειμενο, ανατριχιασα, μιας και ειναι περα για περα αληθινο...

Unknown said...

Αφού επιτρέπουμε να εφαρμόζεται ο νόμος της ζούγκλας στην ανθρώπινη κοινωνία περιμένουμε να μην φάει το μεγάλο ψάρι το μικρό;

Αλλά σε όλους μας αρέσει να "μπορούμε να κάνουμε ότι γουστάρουμε" και να "μεγιστοποιούμε τα κέρδη μας" :(

happyland said...

Εξαιρετικό! Δυστυχώς...

λόγια του αέρα said...

Σκόρπιες σκέψεις. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους που περισσότερο μιλάνε για το κινητό, τα σκυλάδικα-ποιοι διάολο τα γεμίζουν αυτά τα μαγαζιά και με τι λεφτά;- και το ταξίδι που θα κάνουν με δανεικά λεφτά από κάρτα παρά για τα παιδιά τους, την αγάπη τους, μη σου πω για τα όνειρά τους - σιγά μην έχουν. Κλαίνε για τα λεφτά που έχασαν σε χρηματιστήριο και πυραμίδες, όμως εκείνοι ήθελαν να παίξουν για να κερδίσουν γρήγορα και εύκολα λεφτά - αυτό ακριβώς που λένε στα παιδιά τους «κοίτα παιδί μου να είσαι μάγκας, βγάλε γρήγορα λεφτά-με όποιον τρόπο, αυτό δεν το λένε αλλά το εννοούν- και χέσε τους άλλους, οι άλλοι θα σε σώσουν;». Αποχαυνώνονται στην τηλεόραση, το μυαλό τους κιμάς πριν το καταλάβουν. Ο τελευταίος σταρ που θαύμασαν τηλεοπτικός τενεκές θα ήταν μάλλον-έχουμε και πολλούς γμτ, και γελοίους και σοβαροφανείς που είναι οι χειρότεροι Εντυπωσιάζονται με συναισθηματικά μικρομεγαλίστικα γράμματα που στέλνουν ενήλικοι πρώην αριστεροί-μπορεί και νυν, τι να πω, έτσι που γίναμε- με υπογραφή ενός εφήβου, εξεγείρονται με το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού άνθρωποι που η τηλεόραση κατά βάση τους μορφώνει-έλεος…
Μέχρι να γίνουμε τόπος βλακόστρωτων.
Τα πράγματα είναι δύσκολα. Όποιος δουλεύει το ξέρει. Όποιος ζει με άλλους ανθρώπους το ίδιο. Όποιος θέλει και προσπαθεί ν' αλλάξει ο ίδιος και ν' αλλάξει κι ο κόσμος γύρω του, σίγουρα το νιώθει. Αλλά, νομίζω ότι το κείμενο του Στάθη Στ., γραμμένο για να συγκινήσει, δίνει άλλοθι στη μεριά του καναπέ μας που βούλιαξε, κολακεύει την πλευρά μας που κοιμάται μακαρίως μπροστά στην ανοιχτή οθόνη και ψάχνει καθοδηγητές (α, ρε, ΚΚΕ, γέμισες τον κόσμο με χιλιάδες..) και ιεροκήρυκες να τον σώσουν από το χάλι ή ακόμα καλύτερα να ρίξουν το φταίξιμο αλλού. Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι για αυτό που είμαστε και ζούμε. Θύματα συνέχεια; Σιγά μην κλάψω...

ΔεΜασαμεΡε, δεν σε γνωρίζω καλά, αλλά δε νομίζω πως θα αφήσεις τον εαυτό σου να νιώσει ποτέ έτσι. Μου φαίνεσαι άλλης φτιαξιάς άνθρωπος.

Σου ζητώ συγγνώμη αν κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας σου.

Kwlogria said...

Επιτέλους μια ξεκάθαρη εικόνα. Αλλά τόσο άσχημη... Μακάρι να ανοίξουν τα μάτια του κοσμάκη γιατί δεν παλεύεται. Καλημέρα σου:)

ΟΡΓΗ ΛΑΟΥ said...

Έτσι θέλουμε να ζούμε;
"Ξελασπώστε το μέλλον"

Rodia said...

Αξιοθρήνητο πράγματι. Αλλά. Θέλει και τα παθαίνει ο τυπάς. Καιρός είναι να μάθει να σκέφτεται. Σκληρό..? Ναι, και αληθινό.
Ολα του φταίνε του νεοέλληνα εκτός από τον εαυτό του, όλα έξω από αυτόν του δημιουργούν τα προβλήματα.
Ποιος φταίει..? Το κεφάλι του το ξερό πρώτ' απ' όλα!

..αλλά.. έτσι γλυκά που μπερδεύτηκαν πια οι "αρμοδιότητες" πού να βρεθεί η άκρη..

(ίσως όταν απεξαρτηθεί το παιδί στα 18 από τους γονείς, να δει άσπρη μέρα -κάποτε)

Α! η απεξάρτηση ξεκινά από τη στιγμή της γέννησης.

Queerdom said...

Και μετά αναρωτιέμαι εγώ γιατί δεν πιστεύουν οι άνθρωποι ότι μπορεί κάτι να αλλάξει. Από την άλλη έχω κουραστεί με την μόνιμη γκρίνια και την ανύπαρκτη διάθεση προσπάθειας για ο,τιδήποτε. Ο μη πολιτικοποιημένος, ηλίθια κομματοποιημένος νεοέλληνας δεν έχει πολιτική συνείδηση και δεν αλλάζει την καθημερινότητά του ούτε στο τόσο δα για να βελτιώσει τα πράγματα γύρω του. Γιατί όπως είπε η ροδιά, όλοι φταίνε, όλοι έχουν ευθύνες, εκτός από αυτόν. Μόνιμο θύμα του εαυτού του και πλέον δεν με στενοχωρεί, με εκνευρίζει. Με εκνευρίζει η κριτική που δεν έχει αντιπρόταση.

Anonymous said...

Η καθημερινοτητα του νεοελληνα σε ολο της το μεγαλειο... Ποσοι αραγε μπορουν να ξεφυγουν απο αυτον τον τροπο ζωης??Ειναι πιο ευκολο απο'σο νομιζουν μερικοι να παρασυρθεις σε μια τετοια καθημερινοτητα, και ειναι πολυ δυσκολο να την αλλαξεις μετα. Οταν χρεωνεσαι για να εχεις μεγαλη τηλεροαση και "μουρατο" αυτοκινητο τοτε δεν χρειαζεται να παιζεις τον μαλακα για πολυ ακομα..εχεις ηδη γινει ενας....

ikonikos said...

Πράγματι πολύ καίριο άρθρο, σαν κραυγή αγωνίας για τον καθημερινό μέσο άνθρωπο που καννιβαλίζεται... Απαισιόδοξο; Ναι, αλλά αυτή είναι η κατάσταση, και δεν υπάρχει ελπίδα αν δεν την καταλάβουμε όλοι, αν δε συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της παρακμής μας. Τότε ίσως υπάρξει κάποια εσωτερική αντίδραση...

Και ευτυχώς που υπάρχουν και μερικά μπλογκ όπως αυτό, μαζί με μερικούς αγωνιστές δημοσιογράφους όπως ο Στάθης, για να μας αφυπνίζουν καθημερινά, να μην αφήνουν να βυθιστούμε στην άβυσσο του κυνισμού, του ωχαδελφισμού και της παραίτησης. Αν και είναι τόσο κοντά κάτι τέτοιο...

ikonikos said...

Και κάτι άλλο παράπλευρο που διάβασα σε χρονογράφημα του Στάθη. Ελπίζω να μην είναι τελείως εκτός θέματος...
Θα διαβάσατε για την απόλυση του Γ. Δελαστίκ από την "Καθημερινή" που έγινε (καθ' ομολογίαν) για πολιτικούς λόγους. Όπως έγραψε ο Στάθης στο προχθεσινό φύλλο, τέτοια φαινόμενα απροκάλυπτης απόλυσης για καθαρά ιδεολογικούς λόγους δεν είναι και τόσο συχνά (συνήθως γίνονται με πιο "έντεχνους" τρόπους), και η εν λόγω εφημερίδα είναι έκθετη διότι φαίνεται ότι "όποιος έχει τη μύγα...".
Εγώ θα πρόσθετα ότι κάποτε η Καθημερινή (και τώρα) διατεινόταν ότι ήταν εναντίον της λογοκρισίας του λόγου και της Τέχνης (βλ. αντίδραση στη λογοκρισία στην έκθεση Outlook, σκίτσα Μωάμεθ κτλ.), αλλά, όπως αποδεικνύεται, μόνο στη ρητορική. Στην πράξη ο "φιλελευθερισμός" της φαίνεται ότι εξαντλείται στον οικονομικό τομέα (των μαζικών απολύσεων-απορρυθμίσεων- ιδιωτικοποιήσεων) και όχι στο πολιτικό-ιδεολογικό. Και φυσικά αυτή δεν είναι η μόνη απόλυση του ομίλου Αλαφούζου... Να θυμηθούμε και την Αριστέα Μπουγάτσου καθώς και πιο πρόσφατα παραδείγματα άλλων δημοσιογράφων από το ραδιόφωνο του Σκάι.
Και είναι δυο φορές απαράδεκτο γιατί ο Δελαστίκ είναι ένας πραγματικά εξαιρετικός αρθρογράφος, καίριος και αιχμηρός στις επισημάνσεις του, μια από τις ελάχιστες αξιόλογες πένες στο συρφετό των εξυπνακίστικων γραφιάδων για το πολιτικό και διεθνές γίγνεσθαι.
Άλλος ένας λόγος να αισθανόμαστε πιο φτωχοί στην καθημερινή μας ενημέρωση...:(

Pastaflora said...

να μπει ο πήχης των αναγκών μας πιο χαμηλά βρε παιδιά. τι κακό έχουν η 14αρα τηλεόραση, οι συνάξεις για ουζάκια στο σπίτι, τα ρούχα από τη λαϊκή, μια βόλτα στον Υμηττό; μήπως δεν είναι τρέντι; σινάφι πια με την "παραμύθα" του lifestyle και της καριέρας! αυτά γεννάνε τις γκρίνιες, οι αρχοντοχωριατισμοί μας...

ο δείμος του πολίτη said...

Πάντως είναι αλήθεια ότι η εικόνα που θέτει είναι ζοφερή. Φοβάμαι ότι είναι αληθινή, αλλά δεν θέλω να πιστέψω στην έκταση που το παρουσιάζει.

ioannisk said...

Φίλε μου επέτρεψε μου να διαφωνίσω.

Δεν δέχομαι τη μαυρίλα, τον σκοταδισμό και την απαισιοδοξία του στάθη. Το κείμενο είναι σαν να διαβάζω ευαγγελάτο.

Ήμαρτον δεν ζούμε στο 1947 αλλά στο 2007.

ONOMATODOSIA said...

περιπου ετσι...

μην γινουμε,ακριβως ετσι!!!

καλο βραδυ.

Unknown said...

εσυ εισαι ετοιμος να κοψεις ολες τις ανεσεις σου?

ετοιμος να τα δωσεις ολα και να εξαφανιστεις?

σιγα μην σε (μας) αφησουν να ζουμε χωρις δανεικα κινητο παιδια και χρεη...

δεν ειναι μονο εδω το κακο. σε ολο το κοσμο,
και παλι καλα που ειμαστε Ελληνες και παμε καμια ταβερνα !

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ said...

Kαλησπέρα παιδιά. Συγχωρέστε με για την αδυναμία μου να απαντήσω, αλλά η πίεση της δουλειάς είναι μεγάλη. Θα επανέλθω δριμύτερος σε λίγες ώρες. Nα πω απλώς στη Λόγια και σε όλες τις φίλες και φίλους ότι είναι χαρά μου να βλέπω σχόλια και κείμενά τους εδώ και μεγάλη μου τιμή. Ποτέ δεν είναι κατάχρηση της φιλοξενίας – σας παρακαλώ πολύ μη το ξαναπείτε αυτό.

H εβδομάδα μετά την Ανάσταση – σκέφτομαι να την κλείσω αφιερώνοντας ένα τραγούδι που ταιριάζει με το κείμενο και τα σχόλια.

Anonymous said...

Για Δελάστικ από Indymedia

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Aπολύσαν τον Γ. Δελαστίκ 2

Aπολύσαν τον Γ. Δελαστίκ

Άσπρος Λύκος

Helix Nebulae said...

Η ηττοπάθεια και τα φαινόμενα που την τρέφουν εκκολάπτουν το αυγό του φιδιού. Λίγη ακόμα τηλεοπτική αποχαύνωση, λίγα ακόμα χρέη, λίγα ακόμα σκάνδαλα, λίγος ακόμα καταναλωτικός φθόνος και θα είμαστε έτοιμοι: εξαγριωμένοι κι εξαθλιωμένοι φασίστες, τρομοκρατημένα ανθρωπάκια που ψάχνουν καταφύγιο στα παραμύθια του εθνικισμού και της θρησκοληψίας, φρέσκο (και φτηνό) κρέας για τα κανόνια...

Μη μασάτε ρε!

Γιωργος Μανουσακης said...

Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα χαρισματικές πένες σαν αυτή του Στάθη.
Στην Ελευθεροτυπία έχουν απομείνει αυτός, ο Τριάντης και ο Τετράδης. Τους διαβάζω κι εγώ φανατικά!

Anonymous said...

Εξαιρετικό άρθρο.
Ανατριχιαστικό άρθρο.
Και δυστυχώς, πέρα για πέρα πραγματικό άρθρο.

GeDi said...

Εντυπωσιάστηκα για μια ακόμη φορά από την τρομερή δυνατότητα έκφρασης που διαθέτουν κάποιοι άνθρωποι.
Ελπίζω να μην υπάρχει πρόβλημα που το ανέφερα στο blog μου alternative-corner.blogspot.com

iLiAs said...

Πόσο δίκιο έχει ο Στάθης σ' αυτά που γράφει!
Επιτέλους να αφυπνιστούμε και να διαολοστείλουμε όλους αυτούς που κρατούν τη χώρα στην ομηρία της υποβάθμισης
Αλλάζουμε εμείς, αλλάζει ο κόσμος!

Anonymous said...

Ωστε "ευλαβικα" ετσι? Μηπως θα επρεπε να το "παρεις αλλιως", φιλαρακι? Γιά συγκροτησου λιγο!

Anonymous said...

Tα ματια σας ειναι δυστυχως ακομα μισοκλειστα. Αγαπητοι μου, ειναι καιρος στ ΑΛΗΘΕΙΑ να μην μασατε. Ολοι σας, μαζι με τον οικοδεσποτη σας. Στου οποιου την σελιδα με οδηγησε το εξαιρετικο του κειμενο για την ασβοαρκουδα. Αλλα μεχρι εκει. Μετα διαπιστωσα ενα αρκετουτσικο συν σε αφελεια! Λυπαμαι, αλλα ετσι μιλανε οι πραγματικοι φιλοι!

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ said...

Δε πειράζει φίλε, δε χρειάζεται να συμφωνούμε σε όλα. Oύτε καν στα περισσότερα. Αρκεί να συμφωνούμε σε κάποια, πάλι κάτι θα βγάλουμε και από αυτό αγαπητέ ανώνυμε.

Anonymous said...

Η Ε ειναι επικινδυνη και αρα για τα σκουπιδια.

Unknown said...

Συνταρακτικό και απόλυτα ρεαλιστικό κείμενο. Αποτυπώνει τη σημερινή ξεφτίλα που ζούμε. Εύγε.

Niemandsrose said...

Ο Στάθης Σταυρόπουλος έφτιαξε ταινία μικρού μήκους. Βωβό κινηματογράφο. Μόνο φτυσίματα. Και λέξεις σε παραμιλητό. Μόνο. Δεν έχει κουβέντα, δεν έχει ζεστασιά. Και πιο πολύ, δεν έχει παρηγοριά. Γιατί, κοπέλες, αυτός ο άνθρωπος σκέφτεται και καταλαβαίνει. Και γι'αυτό τρελαίνεται.
Συγκλονιστικό κείμενο. Ρεαλιστικό σενάριο. Δυστυχώς.