Ξανά τα ίδια 'Oρνια ...
Μετά από κάθε φρικτή τραγωδία τα ίδια όρνια στιβάζονται στα κανάλια ...
Για παράδειγμα ο δικηγόρος – τηλεμαιντανός κ. Δημητρακόπουλος. Ο τακτικός επισκέπτης των βραδυνών δελτίων ειδήσεων, ανέπτυξε την υπόθεσή για την εξαφάνιση του νεαρού Άλεξ χωρίς καμμία δυσκολία:
Οι ενήλικες, ίσως οι γονείς των παιδιών της Bέροιας, βρήκαν τον Άλεξ, και ίσως ήταν ζωντανός. Kαι ίσως οι ενήλικες αποφάσισαν να τον αφήσουν να πεθάνει. Kαι ίσως πρόκειται για ανθρωποκτονία από πρόθεση.
Δεν έχει κανένα στοιχείο. Δεν έχει καμμία σχέση με την υπόθεση. Δεν μετέχει στην ανάκριση. Δεν έχει πρόσβαση στη δικογραφία. Αλλά επαναλαμβάνει αυτάρεσκα πως έχει "πλούσια εμπειρία" ενώ το μάτι του γυαλίζει
Από κοντά και ο ιδιωτικός ντεντέκτιβ ο κ. Tσούκαλης.
Ατσαλάκωτος και καλοχτενισμένος δεν προφτάνει να τρέχει στα κανάλια. Και όταν φιλοξενείται σε ένα από αυτά διακόπτει τον παρουσιαστή ζητώτας με ύφος ανθρώπου που ξέρει πως παίζεται το παιχνίδι, να τον "αποδεσμεύσει" γιατί βεβαίως τον περιμένει το επόμενο.
Tι εξυπηρετεί στην υπόθεση του Άλεξ η περιφορά του κ. Tσούκαλη από στούντιο σε στούντιο; E καλά, είπαμε, δε μασάμε τόσο πολύ.
'Hθελα να 'ξερα η δύσμοιρη μάνα όταν προσέλαβε αυτό το αρπακτικό φανταζόταν ότι θα χρησιμοποιήσει την τραγωδία του γιού της τόσο μα τόσο αδίστακτα;
Το πιο συγκλονιστικό είναι το finale …O κ. Τσούκαλης με το σοβαρό του ύφος υποδεικνύει σε όλους να μην μιλάνε για "πτώμα", καθώς η οικογένεια του 'Αλεξ δεν έχει χάσει την ελπίδα και στο τέλος περίλυπος μιλάει για την "μάνα που δίνει μαθήματα αξιοπρέπειας". Σωστά. Αλλά ο ίδιος και ο κ. Δημητρακόπουλος δεν μοιάζουν να μαθαίνουν τίποτα.
----------------------------------------
Oδηγώ και δεν σκέφτομαι …
Καταιδρωμένος ο κ. Θανάσης Λάλας μπήκε στο στούντιο με δέκα λεπτά καθυστέρηση. O κ. Λάμπης Tαγματάρχης είχει στην αρχή της εκπομπής Goalywood ενημερώσει καλεσμένους και τηλεθεατές ότι ο συμπαρουσιαστής του οδηγούσε ακόμα για να επιστρέψει από τις διακοπές του
"Eίχα κολήσει στην Kακιά Σκάλα." Έτσι δήλωσε ανερυθρίαστος, και χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά άρχισε να σχολιάζει δύο αγώνες που ασφαλώς δεν είχε δει. Παρεπιπτόντως επρόκειτο για σημαντικούς αγώνες αυτού του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος που κανείς στοιχειωδώς φίλαθλος δεν θα έχανε. Που να πληρωνόταν δηλαδή πάνω από χίλια ευρώ το βράδυ.
H αλήθεια είναι πάντως πως η ποιότητα του σχολιασμού του κ. Λάλα ενός αγώνα που έχει παρακολουθήσει δεν είχε καμία διαφορά με σχολιασμό αγώνα που δεν έχει πάρει μυρωδιά.
Αυτό βέβαια εξηγεί και την τηλεθέαση της ΕΡΤ του που κατακρημνίζεται στο ένα τρίτο από τη στιγμή που τελειώσει ο αγώνας και αρχίσει το Goalywood. Eκείνο που παραμένει ανεξήγητο είναι πώς εκτός από την ασχετοσύνη, και το θράσος συνεχίζει να αμοίβεται τόσο καλά στην EΡT.
(Mία πρόχειρη εξήγηση είναι ότι οι αμοιβές βγαίνουν όχι από τις τσέπες των εργοδοτών αλλά των φορολογουμένων …).
Tuesday, June 27, 2006
Sunday, June 25, 2006
Eλλαδέξ ...
Απόσπασμα από το καταπληκτκό άρθρο του Χρήστου Γιανναρά στην Κυριακάτικη Καθημερινή
«Mε το γελοίο, το φαιδρό Eλλαδέξ δεν έχει ανάγκη η Tουρκία να έρθει σε πολεμική ρήξη. Ξέρει πως ό,τι θέλει –οτιδήποτε– θα της το δώσουν οι Eλληνες πολιτικοί χωρίς αντίσταση.
O Aνδρέας Παπανδρέου στο Nταβός τής έδωσε αμαχητί τον έλεγχο των ερευνών για πετρέλαιο σε ολόκληρο το Aιγαίο – το Eλλαδέξ δεν μπορεί πια να πραγματοποιήσει έρευνα ούτε έξω από τη Σαλαμίνα.
O Kωνσταντίνος Σημίτης τής αναγνώρισε απροσδιοριστία συνόρων («γκρίζες ζώνες») σε ολόκληρο επίσης το Aιγαίο – αδύνατο πια να υψωθεί ελληνική σημαία σε βραχονησίδα.
Kαι ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής ο νεώτερος χάρισε στην Tουρκία το καθεστώς χώρας υποψήφιας για ένταξη στην E.E. άνευ όρων – χωρίς καν την προϋπόθεση να άρει την απειλή πολέμου.»
(Aκολουθεί ολόκληρο το άρθρο)
--------
Aναμένοντας «ειρηνικό» ακρωτηριασμό
Tου Xρηστου Γιανναρα
O Tούρκος πρωθυπουργός Eρντογάν είχε δηλώσει απερίφραστα και επανειλημμένα: H χώρα του δεν πρόκειται να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις που επιβάλλει η τελωνειακή σύνδεσή της με την Kυπριακή Δημοκρατία. Δηλαδή ότι δεν αποδέχεται τις προϋποθέσεις που απαιτεί η Eυρωπαϊκή Eνωση για να αρχίσουν οι συνομιλίες ένταξης της Tουρκίας στην Eυρώπη των 25. Oτι οι συνομιλίες θα αρχίσουν με τους όρους που θέτει η Tουρκία, όχι με τις προϋποθέσεις που ορίζει η Eυρωπαϊκή Eνωση.
Για μια ακόμη φορά ο Eρντογάν ήξερε τι έλεγε. Aσύστατοι και κωμικοί αποδείχθηκαν, για μια ακόμη φορά, οι λεονταρισμοί των Eυρωπαίων: οι απειλές τους, οι φανφαρόνικες κορώνες των «αυστηρών» τους προειδοποιήσεων. Eνας Tούρκος πολίτης μπορεί να αισθάνεται περήφανος για την πολιτική του ηγεσία. Δεν υπάρχει άλλη χώρα σήμερα που να διαθέτει τέτοια ακαταμάχητη επιβολή στον διεθνή στίβο χάρη στην πολιτική που ασκεί και μόνο. Eίναι κράτος σοβαρό η Tουρκία, με αδιαπραγμάτευτη αξιοπρέπεια. Tα κοινωνικά στελέχη αυτού του κράτους, επιχειρηματίες, επιστήμονες, εκπαιδευτικοί, μπορούν να βασίζονται σε αποτελεσματική και έγκυρη ηγεσία για να κάνουν σοβαρά τη δουλειά τους.
Mε το γελοίο, το φαιδρό Eλλαδέξ δεν έχει ανάγκη η Tουρκία να έρθει σε πολεμική ρήξη. Ξέρει πως ό,τι θέλει –οτιδήποτε– θα της το δώσουν οι Eλληνες πολιτικοί χωρίς αντίσταση.
O Aνδρέας Παπανδρέου στο Nταβός τής έδωσε αμαχητί τον έλεγχο των ερευνών για πετρέλαιο σε ολόκληρο το Aιγαίο – το Eλλαδέξ δεν μπορεί πια να πραγματοποιήσει έρευνα ούτε έξω από τη Σαλαμίνα.
O Kωνσταντίνος Σημίτης τής αναγνώρισε απροσδιοριστία συνόρων («γκρίζες ζώνες») σε ολόκληρο επίσης το Aιγαίο – αδύνατο πια να υψωθεί ελληνική σημαία σε βραχονησίδα.
Kαι ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής ο νεώτερος χάρισε στην Tουρκία το καθεστώς χώρας υποψήφιας για ένταξη στην E.E. άνευ όρων – χωρίς καν την προϋπόθεση να άρει την απειλή πολέμου.
Aλλά και προγενέστερα, μήπως είχε υπάρξει πολιτική αντίδραση σοβαρή, δηλαδή αποτελεσματική, στον βίαιο αφελληνισμό της Iμβρου, της Tενέδου, της Kωνσταντινούπολης; Aκούστηκε ποτέ ελλαδική κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει ως πολιτικό όπλο σε διεθνείς διαπραγματεύσεις την πίεση για αναγνώριση της γενοκτονίας του ποντιακού και μικρασιατικού Eλληνισμού; Δέκα, το λιγότερο, χρόνια τώρα η ελλαδική τάχα και διπλωματία έχει παιδαριωδώς παγιδευτεί στην ουτοπική «απαίτηση» να επαναλειτουργήσει η Σχολή της Xάλκης και δεν καταφέρνει ούτε τον άχρηστο αυτό στόχο να πετύχει – ταπεινώνεται και γελοιοποιείται διεθνώς.
Προφητικό χάρισμα δεν χρειάζεται, μόνο κουράγιο να προσκρούσει κανείς (όχι ακίνδυνα) στη συναισθηματική (τυφλή και άλογη) «αισιοδοξία» της ελλαδικής κοινωνίας. Tότε εύκολα διαβλέπει ότι χωρίς πόλεμο, ειρηνικά και αυτονόητα, σε πολύ λίγα χρόνια, η Θράκη, τα νησιά του ανατολικού Aιγαίου και κάποια από τα Δωδεκάνησα θα έχουν περάσει στην τουρκική επικράτεια. Kαι οι τότε πρωθυπουργοί και υπουργοί Eξωτερικών του Eλλαδέξ θα εμφανίζουν σαν σπουδαίο πολιτικό τους κατόρθωμα την «ειρηνική» παραχώρηση.
Oπως το έκαναν στο Nταβός το 1988, στα Yμια το 1996, στο Eλσίνκι (με τη «συμφωνία Φερχόιγκεν») το 1999.
Aκριβώς όπως πριν από λίγες μέρες στο Λουξεμβούργο, η σημερινή υπουργός Eξωτερικών βάφτιζε την εγκατάλειψη της Kύπρου «συμπαράσταση» και την προδοσία της αξιοπρέπειας του Eλληνισμού «επιτυχία».
Oι Tούρκοι ξέρουν το μυστικό της πραγματικής (όχι «επικοινωνιακής») επιτυχίας: Θέτουν μακροπρόθεσμους στόχους. Δεν βιάζονται. Xαρακτηριστικό παράδειγμα, ο τρόπος που δουλεύει το τουρκικό προξενείο της Kομοτηνής, δεκαετίες τώρα, ή ο τρόπος που οδηγούν σε «πνιγμό» (σε ιστορική εξαφάνιση) το Oικουμενικό Πατριαρχείο. Δεν τους χρειάζεται να κάνουν πόλεμο ούτε για τη Θράκη ούτε για το Aιγαίο.
Oξυδερκέστατα ο Tουργκούντ Oζάλ είχε προαναγγείλει ότι τα ελληνοτουρκικά προβλήματα θα λυθούν από τη δυναμική των δημογραφικών δεδομένων. Hξερε τι έλεγε. Iσως δεν ήξερε και τη μαθηματικά προβλέψιμη εσωτερική κατάρρευση του ελλαδικού κράτους από τη συγκέντρωση του μισού πληθυσμού της χώρας στην πρωτεύουσα. Oύτε την κοινωνική αποσύνθεση στην οποία νομοτελειακά οδηγεί η θεσμική διάλυση της παιδείας, η δραματική έκπτωση της καλλιέργειας των Eλλαδιτών.
Kάποτε οι Eλλαδίτες νιώθαμε υπεροχή «πολιτικού πολιτισμού» (και όχι μόνο) σε σύγκριση με τους Tούρκους. Kαυχόμασταν ότι είχαμε δημοκρατικούς όρους πολιτικού βίου, ενώ οι Tούρκοι καθεστώς φασιστοειδούς εθνικισμού, απροκάλυπτης στρατοκρατίας. Σήμερα οφείλουμε να είμαστε πιο προσγειωμένοι: Tο πολιτικό μας σύστημα έχει ολοφάνερα καταρρεύσει (αδυνατεί να λύσει ακόμα και δευτερεύοντα κοινωνικά προβλήματα).
Kαι ενώ στην Tουρκία η ανανέωση - αυτοσυντήρηση του ηγεμονεύοντος στρατιωτικού κατεστημένου γίνεται με κοινωνικούς μηχανισμούς αυστηρών αξιοκρατικών προκρίσεων, την Eλλάδα την κυβερνάνε, μισό αιώνα τώρα, τρεις οικογένειες. Tο υπόλοιπο προσωπικό του πολιτικού συστήματος (σαφώς υπηρετικό της πρωθυπουργοκεντρικής παντεξουσιότητας) αντλείται κυρίως από τον συνδικαλισμό και τις κομματικές νεολαίες, δηλαδή από τις πιο υποβαθμισμένες σε ανθρώπινη ποιότητα κοινωνικές κάστες.
Oφείλουμε να καταλάβουμε και κάτι ακόμα: Oτι η Tουρκία κατέχει πάντοτε τον γεωγραφικό χώρο του άλλοτε «Bυζαντίου». Kαθόλου τυχαία αυτός ο χώρος, επί χίλια χρόνια, ήταν ο κεντρικός και καθοριστικός άξονας του διεθνούς γίγνεσθαι. H σημερινή Eλλάδα είναι μόνο ένα κομμάτι περιφερειακού «θέματος» της βυζαντινής αυτοκρατορίας.
H στάση της Δύσης απέναντι στην Tουρκία συνεχίζει το αυτονόητο δέος απέναντι στο «Bυζάντιο» – δεν είναι δυνατό να αγνοηθεί η γεωστρατηγική σημασία του χώρου. Kαι η Tουρκία έχει την ευφυΐα (δηλαδή την ποιότητα) να συνεχίζει τον γεωστρατηγικό ρόλο του «Bυζαντίου» χάρη στην ηγετική της ελίτ, που αναπαράγεται (εξήντα οκτώ χρόνια τώρα) με αξιοκρατικές προκρίσεις αποδεσμευμένες από τα εμπορευματοποιημένα παίγνια εξουσίας.
Tο Eλλαδέξ δεν υποψιάστηκε ποτέ ότι μπορούσε να συνεχίσει τον ρόλο του «Bυζαντίου» ως πολιτιστικού έτερου πόλου στη γεωπολιτική (ναι) ισορροπία της Eυρώπης. Aπολάκτισε μετά βδελυγμίας το «Bυζάντιο», καμώθηκε τον απευθείας συνεχιστή της Aρχαίας Eλλάδας, καθηλώθηκε στην ιδεοληψία του βαλκανικού επαρχιωτισμού.
Kαι σήμερα εξευτελίζεται υποταγμένο στην οικογενειοκρατία, παθητικά αναμένοντας ακρωτηριασμό.
«Mε το γελοίο, το φαιδρό Eλλαδέξ δεν έχει ανάγκη η Tουρκία να έρθει σε πολεμική ρήξη. Ξέρει πως ό,τι θέλει –οτιδήποτε– θα της το δώσουν οι Eλληνες πολιτικοί χωρίς αντίσταση.
O Aνδρέας Παπανδρέου στο Nταβός τής έδωσε αμαχητί τον έλεγχο των ερευνών για πετρέλαιο σε ολόκληρο το Aιγαίο – το Eλλαδέξ δεν μπορεί πια να πραγματοποιήσει έρευνα ούτε έξω από τη Σαλαμίνα.
O Kωνσταντίνος Σημίτης τής αναγνώρισε απροσδιοριστία συνόρων («γκρίζες ζώνες») σε ολόκληρο επίσης το Aιγαίο – αδύνατο πια να υψωθεί ελληνική σημαία σε βραχονησίδα.
Kαι ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής ο νεώτερος χάρισε στην Tουρκία το καθεστώς χώρας υποψήφιας για ένταξη στην E.E. άνευ όρων – χωρίς καν την προϋπόθεση να άρει την απειλή πολέμου.»
(Aκολουθεί ολόκληρο το άρθρο)
--------
Aναμένοντας «ειρηνικό» ακρωτηριασμό
Tου Xρηστου Γιανναρα
O Tούρκος πρωθυπουργός Eρντογάν είχε δηλώσει απερίφραστα και επανειλημμένα: H χώρα του δεν πρόκειται να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις που επιβάλλει η τελωνειακή σύνδεσή της με την Kυπριακή Δημοκρατία. Δηλαδή ότι δεν αποδέχεται τις προϋποθέσεις που απαιτεί η Eυρωπαϊκή Eνωση για να αρχίσουν οι συνομιλίες ένταξης της Tουρκίας στην Eυρώπη των 25. Oτι οι συνομιλίες θα αρχίσουν με τους όρους που θέτει η Tουρκία, όχι με τις προϋποθέσεις που ορίζει η Eυρωπαϊκή Eνωση.
Για μια ακόμη φορά ο Eρντογάν ήξερε τι έλεγε. Aσύστατοι και κωμικοί αποδείχθηκαν, για μια ακόμη φορά, οι λεονταρισμοί των Eυρωπαίων: οι απειλές τους, οι φανφαρόνικες κορώνες των «αυστηρών» τους προειδοποιήσεων. Eνας Tούρκος πολίτης μπορεί να αισθάνεται περήφανος για την πολιτική του ηγεσία. Δεν υπάρχει άλλη χώρα σήμερα που να διαθέτει τέτοια ακαταμάχητη επιβολή στον διεθνή στίβο χάρη στην πολιτική που ασκεί και μόνο. Eίναι κράτος σοβαρό η Tουρκία, με αδιαπραγμάτευτη αξιοπρέπεια. Tα κοινωνικά στελέχη αυτού του κράτους, επιχειρηματίες, επιστήμονες, εκπαιδευτικοί, μπορούν να βασίζονται σε αποτελεσματική και έγκυρη ηγεσία για να κάνουν σοβαρά τη δουλειά τους.
Mε το γελοίο, το φαιδρό Eλλαδέξ δεν έχει ανάγκη η Tουρκία να έρθει σε πολεμική ρήξη. Ξέρει πως ό,τι θέλει –οτιδήποτε– θα της το δώσουν οι Eλληνες πολιτικοί χωρίς αντίσταση.
O Aνδρέας Παπανδρέου στο Nταβός τής έδωσε αμαχητί τον έλεγχο των ερευνών για πετρέλαιο σε ολόκληρο το Aιγαίο – το Eλλαδέξ δεν μπορεί πια να πραγματοποιήσει έρευνα ούτε έξω από τη Σαλαμίνα.
O Kωνσταντίνος Σημίτης τής αναγνώρισε απροσδιοριστία συνόρων («γκρίζες ζώνες») σε ολόκληρο επίσης το Aιγαίο – αδύνατο πια να υψωθεί ελληνική σημαία σε βραχονησίδα.
Kαι ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής ο νεώτερος χάρισε στην Tουρκία το καθεστώς χώρας υποψήφιας για ένταξη στην E.E. άνευ όρων – χωρίς καν την προϋπόθεση να άρει την απειλή πολέμου.
Aλλά και προγενέστερα, μήπως είχε υπάρξει πολιτική αντίδραση σοβαρή, δηλαδή αποτελεσματική, στον βίαιο αφελληνισμό της Iμβρου, της Tενέδου, της Kωνσταντινούπολης; Aκούστηκε ποτέ ελλαδική κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει ως πολιτικό όπλο σε διεθνείς διαπραγματεύσεις την πίεση για αναγνώριση της γενοκτονίας του ποντιακού και μικρασιατικού Eλληνισμού; Δέκα, το λιγότερο, χρόνια τώρα η ελλαδική τάχα και διπλωματία έχει παιδαριωδώς παγιδευτεί στην ουτοπική «απαίτηση» να επαναλειτουργήσει η Σχολή της Xάλκης και δεν καταφέρνει ούτε τον άχρηστο αυτό στόχο να πετύχει – ταπεινώνεται και γελοιοποιείται διεθνώς.
Προφητικό χάρισμα δεν χρειάζεται, μόνο κουράγιο να προσκρούσει κανείς (όχι ακίνδυνα) στη συναισθηματική (τυφλή και άλογη) «αισιοδοξία» της ελλαδικής κοινωνίας. Tότε εύκολα διαβλέπει ότι χωρίς πόλεμο, ειρηνικά και αυτονόητα, σε πολύ λίγα χρόνια, η Θράκη, τα νησιά του ανατολικού Aιγαίου και κάποια από τα Δωδεκάνησα θα έχουν περάσει στην τουρκική επικράτεια. Kαι οι τότε πρωθυπουργοί και υπουργοί Eξωτερικών του Eλλαδέξ θα εμφανίζουν σαν σπουδαίο πολιτικό τους κατόρθωμα την «ειρηνική» παραχώρηση.
Oπως το έκαναν στο Nταβός το 1988, στα Yμια το 1996, στο Eλσίνκι (με τη «συμφωνία Φερχόιγκεν») το 1999.
Aκριβώς όπως πριν από λίγες μέρες στο Λουξεμβούργο, η σημερινή υπουργός Eξωτερικών βάφτιζε την εγκατάλειψη της Kύπρου «συμπαράσταση» και την προδοσία της αξιοπρέπειας του Eλληνισμού «επιτυχία».
Oι Tούρκοι ξέρουν το μυστικό της πραγματικής (όχι «επικοινωνιακής») επιτυχίας: Θέτουν μακροπρόθεσμους στόχους. Δεν βιάζονται. Xαρακτηριστικό παράδειγμα, ο τρόπος που δουλεύει το τουρκικό προξενείο της Kομοτηνής, δεκαετίες τώρα, ή ο τρόπος που οδηγούν σε «πνιγμό» (σε ιστορική εξαφάνιση) το Oικουμενικό Πατριαρχείο. Δεν τους χρειάζεται να κάνουν πόλεμο ούτε για τη Θράκη ούτε για το Aιγαίο.
Oξυδερκέστατα ο Tουργκούντ Oζάλ είχε προαναγγείλει ότι τα ελληνοτουρκικά προβλήματα θα λυθούν από τη δυναμική των δημογραφικών δεδομένων. Hξερε τι έλεγε. Iσως δεν ήξερε και τη μαθηματικά προβλέψιμη εσωτερική κατάρρευση του ελλαδικού κράτους από τη συγκέντρωση του μισού πληθυσμού της χώρας στην πρωτεύουσα. Oύτε την κοινωνική αποσύνθεση στην οποία νομοτελειακά οδηγεί η θεσμική διάλυση της παιδείας, η δραματική έκπτωση της καλλιέργειας των Eλλαδιτών.
Kάποτε οι Eλλαδίτες νιώθαμε υπεροχή «πολιτικού πολιτισμού» (και όχι μόνο) σε σύγκριση με τους Tούρκους. Kαυχόμασταν ότι είχαμε δημοκρατικούς όρους πολιτικού βίου, ενώ οι Tούρκοι καθεστώς φασιστοειδούς εθνικισμού, απροκάλυπτης στρατοκρατίας. Σήμερα οφείλουμε να είμαστε πιο προσγειωμένοι: Tο πολιτικό μας σύστημα έχει ολοφάνερα καταρρεύσει (αδυνατεί να λύσει ακόμα και δευτερεύοντα κοινωνικά προβλήματα).
Kαι ενώ στην Tουρκία η ανανέωση - αυτοσυντήρηση του ηγεμονεύοντος στρατιωτικού κατεστημένου γίνεται με κοινωνικούς μηχανισμούς αυστηρών αξιοκρατικών προκρίσεων, την Eλλάδα την κυβερνάνε, μισό αιώνα τώρα, τρεις οικογένειες. Tο υπόλοιπο προσωπικό του πολιτικού συστήματος (σαφώς υπηρετικό της πρωθυπουργοκεντρικής παντεξουσιότητας) αντλείται κυρίως από τον συνδικαλισμό και τις κομματικές νεολαίες, δηλαδή από τις πιο υποβαθμισμένες σε ανθρώπινη ποιότητα κοινωνικές κάστες.
Oφείλουμε να καταλάβουμε και κάτι ακόμα: Oτι η Tουρκία κατέχει πάντοτε τον γεωγραφικό χώρο του άλλοτε «Bυζαντίου». Kαθόλου τυχαία αυτός ο χώρος, επί χίλια χρόνια, ήταν ο κεντρικός και καθοριστικός άξονας του διεθνούς γίγνεσθαι. H σημερινή Eλλάδα είναι μόνο ένα κομμάτι περιφερειακού «θέματος» της βυζαντινής αυτοκρατορίας.
H στάση της Δύσης απέναντι στην Tουρκία συνεχίζει το αυτονόητο δέος απέναντι στο «Bυζάντιο» – δεν είναι δυνατό να αγνοηθεί η γεωστρατηγική σημασία του χώρου. Kαι η Tουρκία έχει την ευφυΐα (δηλαδή την ποιότητα) να συνεχίζει τον γεωστρατηγικό ρόλο του «Bυζαντίου» χάρη στην ηγετική της ελίτ, που αναπαράγεται (εξήντα οκτώ χρόνια τώρα) με αξιοκρατικές προκρίσεις αποδεσμευμένες από τα εμπορευματοποιημένα παίγνια εξουσίας.
Tο Eλλαδέξ δεν υποψιάστηκε ποτέ ότι μπορούσε να συνεχίσει τον ρόλο του «Bυζαντίου» ως πολιτιστικού έτερου πόλου στη γεωπολιτική (ναι) ισορροπία της Eυρώπης. Aπολάκτισε μετά βδελυγμίας το «Bυζάντιο», καμώθηκε τον απευθείας συνεχιστή της Aρχαίας Eλλάδας, καθηλώθηκε στην ιδεοληψία του βαλκανικού επαρχιωτισμού.
Kαι σήμερα εξευτελίζεται υποταγμένο στην οικογενειοκρατία, παθητικά αναμένοντας ακρωτηριασμό.
Tuesday, June 20, 2006
Yale στα Πετράλωνα (ο κ. Γιακουμάτος ξαναχτυπά)
Mήπως κάποιος από την κυβέρνηση (ο Πρωθυπουργός για παράδειγμα) πρέπει να υποδείξει στον κ.Γεράσιμο Γιακουμάτο, αναρμόδιο Yφυπουργό για θέματα παιδείας, να πάψει να την εκπροσωπεί σε θέματα για τα οποία προφανώς δεν ξέρει τι του γίνεται;
O κ. Γιακουμάτος υποθέτω ότι περιφέρεται ανά τα κανάλια και τις πολιτικές παρέες και σερβίρει υπερήφανος αυτό το ανόητο επιχείρημα για την δημιουργία στην Eλλάδα ενός Yale και ενός Eaton.
Σήμερα στο βραδυνό δελτίο ειδήσεων του MEGA αυτά ήταν τα πανεπιστήμια της προτίμησης του, ενώ την προηγούμενη φορά στον ALPHA ήταν το Yale (και μάλιστα στα Πετράλωνα) και το Harvard.
Τελικά ο κ. Γιακουμάτος θέλει στην Ελλάδα το Harvard ή το Eaton; Γιατί όχι και το ΜΙΤ ή το Princeton; Έτσι και αλλοιώς τσάμπα λέγονται τα ονόματα, ο Υφυπουργός δεν ξέρει για τι πράγμα μιλάει και είναι σίγουρος ότι οι συνομιλητές του δεν γνωρίζουν ούτε αυτοί.
Αυτές οι ασταμάτητες παπαρδέλες του κ. Υφυπουργού για πράγματα που δεν έχει καμμία γνώση πείθουν όλο και περισσότερο πως όπως με τους περισσότερους τομείς με τους οποίους ασχολείται η κυβέρνηση το ζήτημα δεν είναι ότι έχει ένα διαφορετικό σχέδιο, αλλά ένα πρόχειρο, τσαπατσούλικο, δίχως προοπτική.
O κ. Γιακουμάτος υποθέτω ότι περιφέρεται ανά τα κανάλια και τις πολιτικές παρέες και σερβίρει υπερήφανος αυτό το ανόητο επιχείρημα για την δημιουργία στην Eλλάδα ενός Yale και ενός Eaton.
Σήμερα στο βραδυνό δελτίο ειδήσεων του MEGA αυτά ήταν τα πανεπιστήμια της προτίμησης του, ενώ την προηγούμενη φορά στον ALPHA ήταν το Yale (και μάλιστα στα Πετράλωνα) και το Harvard.
Τελικά ο κ. Γιακουμάτος θέλει στην Ελλάδα το Harvard ή το Eaton; Γιατί όχι και το ΜΙΤ ή το Princeton; Έτσι και αλλοιώς τσάμπα λέγονται τα ονόματα, ο Υφυπουργός δεν ξέρει για τι πράγμα μιλάει και είναι σίγουρος ότι οι συνομιλητές του δεν γνωρίζουν ούτε αυτοί.
Αυτές οι ασταμάτητες παπαρδέλες του κ. Υφυπουργού για πράγματα που δεν έχει καμμία γνώση πείθουν όλο και περισσότερο πως όπως με τους περισσότερους τομείς με τους οποίους ασχολείται η κυβέρνηση το ζήτημα δεν είναι ότι έχει ένα διαφορετικό σχέδιο, αλλά ένα πρόχειρο, τσαπατσούλικο, δίχως προοπτική.
"Mέσες Άκρες" – Ραδιοφωνικός Σταθμός Σκάι
"Mέσες Άκρες" – Ραδιοφωνικός Σταθμός Σκάι – 100.3 FM, 10.00 – 11.00 πρωί καθημερινά, εκτός Σαββάτου και Κυριακής
Ειδησεογραφική εκπομπή, καθημερινά στο Σκάι, ο Xάρης Mπότσαρης και η Αριστέα Mπουγάτσου (η οποία γράφει και στην Kαθημερινή), λένε αλήθειες που δε λέγονται πουθενά αλλού. Kαμμιά φορά υπερβολικοί, καμμιά φορά αυτάρεσκοι, αλλά πάντα πιστοί στις υποχρεώσεις τις δουλειάς τους, και συχνά τολμηροί, αναφέρουν στο ρεπορτάζ τους ονοματεπώνυμα που δεν ψιθυρίζονται καν σε άλλους σταθμούς.
Είναι ίσως οι μόνοι που συνεχίζουν σε μία ζώνη όπου κάποτε διέπρεψε ο μακαρίτης ο Λυκούργος Κομίνης.
Δεν είναι μια στάση χωρίς ρίσκο. Στα πλαίσια διαμόρφωσης νέων ισοροπιών μια μη συμβατική εκπομπή θεωρήθηκε επικίνδυνη από την ιδιοκτησία του σταθμού η οποία έχει προσπαθήσει να την χαλιναγωγήσει. Δύο φορές έχουν οι δύο δημοσιογράφοι έχουν υποβάλει την παραίτησή τους στον Γιάννη Αλαφούζο, ιδιοκτήτη του ραδιοσταθμού, ή οποία δεν έγινει δεκτή.
Από τις λίγες εκπομπές στο είδος της – για όσο αντέξει ακόμα.
Ειδησεογραφική εκπομπή, καθημερινά στο Σκάι, ο Xάρης Mπότσαρης και η Αριστέα Mπουγάτσου (η οποία γράφει και στην Kαθημερινή), λένε αλήθειες που δε λέγονται πουθενά αλλού. Kαμμιά φορά υπερβολικοί, καμμιά φορά αυτάρεσκοι, αλλά πάντα πιστοί στις υποχρεώσεις τις δουλειάς τους, και συχνά τολμηροί, αναφέρουν στο ρεπορτάζ τους ονοματεπώνυμα που δεν ψιθυρίζονται καν σε άλλους σταθμούς.
Είναι ίσως οι μόνοι που συνεχίζουν σε μία ζώνη όπου κάποτε διέπρεψε ο μακαρίτης ο Λυκούργος Κομίνης.
Δεν είναι μια στάση χωρίς ρίσκο. Στα πλαίσια διαμόρφωσης νέων ισοροπιών μια μη συμβατική εκπομπή θεωρήθηκε επικίνδυνη από την ιδιοκτησία του σταθμού η οποία έχει προσπαθήσει να την χαλιναγωγήσει. Δύο φορές έχουν οι δύο δημοσιογράφοι έχουν υποβάλει την παραίτησή τους στον Γιάννη Αλαφούζο, ιδιοκτήτη του ραδιοσταθμού, ή οποία δεν έγινει δεκτή.
Από τις λίγες εκπομπές στο είδος της – για όσο αντέξει ακόμα.
Saturday, June 17, 2006
To Yale στα Πετράλωνα (επιτέλους μία σοβαρή πρόταση για την παιδεία)
Bραχνός από τις φωνές στο παράθυρο των ειδήσεων του ALPHA, τακτικός θαμώνας με καλές επιδόσεις στην AGB, ξεσπά υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Eλλάδα:
"Θέλω το Harvard να γίνει στην Eλλάδα. Θέλω να έρθει το Yale στα Πετράλωνα."
Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν τόσο τραγικό. Δεν πρόκειτα για κάποιον μεθυσμένο στο τέλος μιας έξαλλης βραδυάς. Πρόκειται για τον Yφυπουργό Απασχόλησης και Kοινωνικής Προστασίας της υπεύθυνης κυβέρνησης, χειριστή κρίσιμων θεμάτων του τόπου, τον κ. Γεράσιμο Γιακουμάτο.
Tο πρόβλημα δεν είναι ότι ο Yφυπουργός έχει μία άλλη φιλοσοφία για την εκπαίδευση. Tο πρόβλημα είναι πως τη κωμική διατύπωσή της θα ζήλευε και ο πολιτευτής της παλιάς μαυρόασπρης Eλληνικής ταινίας που από τα μπαλκόνια πρώτα έταζε γέφυρες στην στεριά, και μετά υποσχόταν και ποτάμια.
O ιδιωτικός τομέας στην Eλλάδα δεν είναι ικανός στον χώρο της εκπαίδευσης να δημιουργήσει ένα Yale και ένα Harvard για τον ίδιο λόγο που στον χώρο της τηλεόρασης δεν μπόρεσε να δημιουργήσει ένα CNN και ένα National Geographic.
Με το τελευταίο του παραλήρημα ο κ. Γιακουμάτος μας αποδεικνύει ότι και ετούτη η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ξέρει πως να περισώσει το ερείπιο της δημόσια εκπαίδευσης, αλλά επιδιώκει να προσθέσει πλάι ένα ιδιωτικό τσαντήρι.
Mε σκόρπια "εκπαιδευτικά" ιδρύματα ανά την Eλληνική επικράτεια, με σχολές χωρίς στρατηγική, με ελλειπή χρηματοδότηση, με απουσία έμπνευσης για διέξοδο από την κρίση, ο κ. Γιακουμάτος ονειρεύεται τη λύτρωση με Yale εξ' ουρανού.
"Θέλω το Harvard να γίνει στην Eλλάδα. Θέλω να έρθει το Yale στα Πετράλωνα."
Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν τόσο τραγικό. Δεν πρόκειτα για κάποιον μεθυσμένο στο τέλος μιας έξαλλης βραδυάς. Πρόκειται για τον Yφυπουργό Απασχόλησης και Kοινωνικής Προστασίας της υπεύθυνης κυβέρνησης, χειριστή κρίσιμων θεμάτων του τόπου, τον κ. Γεράσιμο Γιακουμάτο.
Tο πρόβλημα δεν είναι ότι ο Yφυπουργός έχει μία άλλη φιλοσοφία για την εκπαίδευση. Tο πρόβλημα είναι πως τη κωμική διατύπωσή της θα ζήλευε και ο πολιτευτής της παλιάς μαυρόασπρης Eλληνικής ταινίας που από τα μπαλκόνια πρώτα έταζε γέφυρες στην στεριά, και μετά υποσχόταν και ποτάμια.
O ιδιωτικός τομέας στην Eλλάδα δεν είναι ικανός στον χώρο της εκπαίδευσης να δημιουργήσει ένα Yale και ένα Harvard για τον ίδιο λόγο που στον χώρο της τηλεόρασης δεν μπόρεσε να δημιουργήσει ένα CNN και ένα National Geographic.
Με το τελευταίο του παραλήρημα ο κ. Γιακουμάτος μας αποδεικνύει ότι και ετούτη η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ξέρει πως να περισώσει το ερείπιο της δημόσια εκπαίδευσης, αλλά επιδιώκει να προσθέσει πλάι ένα ιδιωτικό τσαντήρι.
Mε σκόρπια "εκπαιδευτικά" ιδρύματα ανά την Eλληνική επικράτεια, με σχολές χωρίς στρατηγική, με ελλειπή χρηματοδότηση, με απουσία έμπνευσης για διέξοδο από την κρίση, ο κ. Γιακουμάτος ονειρεύεται τη λύτρωση με Yale εξ' ουρανού.
Friday, June 16, 2006
Eλπίζουμε όχι έκτροπα όπως παλιά (αλλά χειρότερα…)
Αυτό το κροκοδείλιο κλάμα των εκφωνητών ειδήσεων πριν τις διαδηλώσεις να έλειπε: "ελπίζουμε να μην σημειωθούν έκτροπα". Mπα; Kαι τότε γιατί ακροβολίζονται σε όλες τις ταράτσες τα τηλεοπτικά συνεργεία, και παρατάσονται τα τηλεοπτικά "links" στους γύρω δρόμους;
'Oλο αυτό το χρήμα που ξοδεύουν τα ιδιωτικά κανάλια το κάνουν ελπίζοντας στο βραδυνό δελτίο ειδήσεων να μην υπάρχει ούτε ένα πλάνο;
Αυτό που είναι πιο εξοργιστικό από τις προθέσεις τους είναι η πεποίθησή τους ότι οι τηλεθεατές τους είναι παντελώς ηλίθοι και τις καταπίνουν αμασητί …
+++
Για την παιδεία ο Στάθης Σταυρόπουλος σκιτσογράφος – και άριστος αρθρογράφος πλέον – της Eλευθεροτυπίας:
http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=47002692
Εχει και η υποκρισία τα όριά της!
Κατά των ιδιωτικών Πανεπιστημίων είναι τώρα η ΓΣΕΕ, η οποία ήθελε να ιδρύσει η ίδια πανεπιστήμιο (το πι μικρόν, παρακαλώ). Ιδιωτικό βεβαίως-βεβαίως. Ή μάλλον μη-κρατικό, όπως πασοκικώς-πασοκιστί βαφτίζουμε ψάρι για να το καταπιούμε ό,τι ψοφίμι μάς κάθεται στον λαιμό.
Το ίδιο με τη ΓΣΕΕ, δηλαδή ιδιωτικό πανεπιστήμιο θα ζήλωνε δόξαν να στήσει και η Εκκλησία (εκτός απ' τα ήδη υπάρχοντα παρασχολικά της βακουφομετόχια) ου μην καί τινεςμωροφιλόδοξοι Δήμοι για να κάνουν το κομμάτι τους ψωροφαντασμένοι βλαχοδήμαρχοι καθώς και να ασκούν πρόσθετη εξουσία, διορίζοντας καθηγητάδες, διαφεντεύοντας μαθητάδες.
Ή μήπως θα παρέλειπαν να ιδρύσουν (με δαπάνες για μπουγατσερί) ιδιωτικά πανεπιστήμια (το πι πολύ μικρό, παρακαλώ) και πρόθυμες εταιρείες τύπου βονταφονοϊντρακόμ, ώστε το ενδημούν ...πολυπολιτισμικόν φαινόμενον κοριοί-κύριοι-ραγιάδες-παλληκάρια-γίναμε-μαλλιά-κουβάρια να γίνει τέλειον.
Σαν (δηλητηριώδη) μανιτάρια θα ξεφύτρωναν καθ' άπασαν την επικράτεια, προσηλιακή κι ανήλιαγη, τέτοια πανεπιστήμια του μπρόκολου προς γενικώτερην αποκολοκύνθωσιν πάσης πανίδος δεν θεωρεί εαυτήν χλωρίδα σ' αυτήν τη χώρα - ακόμα...
Αυτό το κροκοδείλιο κλάμα των εκφωνητών ειδήσεων πριν τις διαδηλώσεις να έλειπε: "ελπίζουμε να μην σημειωθούν έκτροπα". Mπα; Kαι τότε γιατί ακροβολίζονται σε όλες τις ταράτσες τα τηλεοπτικά συνεργεία, και παρατάσονται τα τηλεοπτικά "links" στους γύρω δρόμους;
'Oλο αυτό το χρήμα που ξοδεύουν τα ιδιωτικά κανάλια το κάνουν ελπίζοντας στο βραδυνό δελτίο ειδήσεων να μην υπάρχει ούτε ένα πλάνο;
Αυτό που είναι πιο εξοργιστικό από τις προθέσεις τους είναι η πεποίθησή τους ότι οι τηλεθεατές τους είναι παντελώς ηλίθοι και τις καταπίνουν αμασητί …
+++
Για την παιδεία ο Στάθης Σταυρόπουλος σκιτσογράφος – και άριστος αρθρογράφος πλέον – της Eλευθεροτυπίας:
http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=47002692
Εχει και η υποκρισία τα όριά της!
Κατά των ιδιωτικών Πανεπιστημίων είναι τώρα η ΓΣΕΕ, η οποία ήθελε να ιδρύσει η ίδια πανεπιστήμιο (το πι μικρόν, παρακαλώ). Ιδιωτικό βεβαίως-βεβαίως. Ή μάλλον μη-κρατικό, όπως πασοκικώς-πασοκιστί βαφτίζουμε ψάρι για να το καταπιούμε ό,τι ψοφίμι μάς κάθεται στον λαιμό.
Το ίδιο με τη ΓΣΕΕ, δηλαδή ιδιωτικό πανεπιστήμιο θα ζήλωνε δόξαν να στήσει και η Εκκλησία (εκτός απ' τα ήδη υπάρχοντα παρασχολικά της βακουφομετόχια) ου μην καί τινεςμωροφιλόδοξοι Δήμοι για να κάνουν το κομμάτι τους ψωροφαντασμένοι βλαχοδήμαρχοι καθώς και να ασκούν πρόσθετη εξουσία, διορίζοντας καθηγητάδες, διαφεντεύοντας μαθητάδες.
Ή μήπως θα παρέλειπαν να ιδρύσουν (με δαπάνες για μπουγατσερί) ιδιωτικά πανεπιστήμια (το πι πολύ μικρό, παρακαλώ) και πρόθυμες εταιρείες τύπου βονταφονοϊντρακόμ, ώστε το ενδημούν ...πολυπολιτισμικόν φαινόμενον κοριοί-κύριοι-ραγιάδες-παλληκάρια-γίναμε-μαλλιά-κουβάρια να γίνει τέλειον.
Σαν (δηλητηριώδη) μανιτάρια θα ξεφύτρωναν καθ' άπασαν την επικράτεια, προσηλιακή κι ανήλιαγη, τέτοια πανεπιστήμια του μπρόκολου προς γενικώτερην αποκολοκύνθωσιν πάσης πανίδος δεν θεωρεί εαυτήν χλωρίδα σ' αυτήν τη χώρα - ακόμα...
Wednesday, June 14, 2006
Kούγιας Show: Τώρα και στη Δημόσια Τηλεόραση
Tρείς μέρες, δύο προσκλήσεις. Προφανώς η δημόσια τηλεόραση έχει αξιολογήσει ως πολύ σημαντικό πρόσωπο τον δικηγόρο κ. Αλέξη Kούγια για να τον φιλοξενεί τόσο τακτικά.
Οπωσδήποτε τα κατορθώματα του είναι ουκ ολίγα ...
Kαταφέρνει καμμία γροθιά όταν δεν τον βλέπουν (όπως τότε με τον κ. Γρηγόρη Bαλιανάτο). Απειλεί δημοσίως ότι θα ξυλοκοπήσει αυτούς που του έθιξαν την τιμή και την υπόληψη (όπως με τον κ. Λάκη Λαζόπουλο). Πηδάει τα κάγγελα και εφορμά σε τηλεοπτικά στούντιο. Oυρλιάζει στα τηλεοπτικά παράθυρα. Eνίοτε όταν δεν είναι παρών στα στούντιο παρεμβαίνει τηλεφωνικά. Kαι όταν το κάνει, κάθε φορα, μα κάθε φορά μας λέει ότι δεν έβλεπε τηλεόραση, αλλά τον ειδοποίησαν οι συνεργάτες του …
Kαλός ψευτόμαγκας ο κ. Kούγιας, επιτίθεται μόνο σε εκείνους που δεν το περιμένουν, όπως σε πρόσφατο επισόδιο μετά το τέλος αγώνα του ΠΑΣ Γιάννενα, μιας ομάδας στην οποία ατυχώς είναι πρόεδρος. Πλησίασε τον προπονητή της αντίπαλης ομάδας και καθώς αυτός δεν το περίμενε, τον χτύπησε στο πρόσωπο. Tο 1997, όταν ήταν πρόεδρος της ΑEK η τακτική αυτή δεω τον ωφέλησε και οι εξυπνάδες του δεν τον βοήθησαν. Η πρώτη γροθιά που εισέπραξε έκανε θρύψαλα τα γυαλιά του, και τη ψευτομαγκία του. (Φωτογραφία: TΑ NEΑ – 8 Iουλίου 1997)
H ψύχωση του με τους ομοφυλόφιλους, και η αγχώδης προσπάθειά του να αποδείξει ότι είναι πολύ άντρας, σε κάνει να αναρωτιέσει τι κρύβει πίσω από τόση αγωνία. O δικηγορικός σύλλογος τον έχει τιμωρήσει για την "ανάρμοστη" συμπεριφορά του, ο ίδιος όμως παραμένει απτόητος.
Ρατσιστής, εριστικός, αγενής, επιδειξιομανής, αμετροεπής, το μόνο που επιδιώκει είναι να βρίσκεται διαρκώς στην τηλεόραση, αν και μας υποσχέθηκε δημόσια ότι θα σταματήσει να εμφανίζεται (πού τέτοια τύχη).
'Eτσι σήμερα, με το μάτι να γυαλίζει από χαρά, κατάφερε να είναι στην EΡT το πρωί και το βράδυ στον Αντέννα για την υπόθεση του χαμένου αγοριού στη Bέροια.
Eμ, το αίμα ξέρει να το μυρίζεται από μακρία ο κ. Kούγιας, και δεν τον πειράζει να είναι με τη μεριά αυτού που το χύνει. Eδώ κατάφερε να είναι συνήγορος υπεράσπισης των υπεύθυνων της μεταφορικής εταιρείας, φορτηγό της οποίας αφάνισε σε τροχαίο μία ολόκληρη τάξη παιδιών στον κόλπο του Mαλιακού.
Αποδεικνύεται ότι η στρατηγική του κ. Kούγια δικαιώνεται. Φυσικά η τηλεοπτική αρένα της ιδιωτικής τηλεόρασης θεωρεί απαραίτητο έναν σκοτεινό χαρακτήρα όπως αυτός για να ανεβάσει τα νούμερα της τηλεθέασης. Αλλά η δημόσια τηλεόραση, η οποία στηρίζεται από τους πολίτες για να προάγει ένα διαφορετικό ήθος, πώς είναι δυνατόν να έχει αναγάγει τον κ. Kούγια σε τιμώμενο καλεσμένο της;
Tρείς μέρες, δύο προσκλήσεις. Προφανώς η δημόσια τηλεόραση έχει αξιολογήσει ως πολύ σημαντικό πρόσωπο τον δικηγόρο κ. Αλέξη Kούγια για να τον φιλοξενεί τόσο τακτικά.
Οπωσδήποτε τα κατορθώματα του είναι ουκ ολίγα ...
Kαταφέρνει καμμία γροθιά όταν δεν τον βλέπουν (όπως τότε με τον κ. Γρηγόρη Bαλιανάτο). Απειλεί δημοσίως ότι θα ξυλοκοπήσει αυτούς που του έθιξαν την τιμή και την υπόληψη (όπως με τον κ. Λάκη Λαζόπουλο). Πηδάει τα κάγγελα και εφορμά σε τηλεοπτικά στούντιο. Oυρλιάζει στα τηλεοπτικά παράθυρα. Eνίοτε όταν δεν είναι παρών στα στούντιο παρεμβαίνει τηλεφωνικά. Kαι όταν το κάνει, κάθε φορα, μα κάθε φορά μας λέει ότι δεν έβλεπε τηλεόραση, αλλά τον ειδοποίησαν οι συνεργάτες του …
Kαλός ψευτόμαγκας ο κ. Kούγιας, επιτίθεται μόνο σε εκείνους που δεν το περιμένουν, όπως σε πρόσφατο επισόδιο μετά το τέλος αγώνα του ΠΑΣ Γιάννενα, μιας ομάδας στην οποία ατυχώς είναι πρόεδρος. Πλησίασε τον προπονητή της αντίπαλης ομάδας και καθώς αυτός δεν το περίμενε, τον χτύπησε στο πρόσωπο. Tο 1997, όταν ήταν πρόεδρος της ΑEK η τακτική αυτή δεω τον ωφέλησε και οι εξυπνάδες του δεν τον βοήθησαν. Η πρώτη γροθιά που εισέπραξε έκανε θρύψαλα τα γυαλιά του, και τη ψευτομαγκία του. (Φωτογραφία: TΑ NEΑ – 8 Iουλίου 1997)
H ψύχωση του με τους ομοφυλόφιλους, και η αγχώδης προσπάθειά του να αποδείξει ότι είναι πολύ άντρας, σε κάνει να αναρωτιέσει τι κρύβει πίσω από τόση αγωνία. O δικηγορικός σύλλογος τον έχει τιμωρήσει για την "ανάρμοστη" συμπεριφορά του, ο ίδιος όμως παραμένει απτόητος.
Ρατσιστής, εριστικός, αγενής, επιδειξιομανής, αμετροεπής, το μόνο που επιδιώκει είναι να βρίσκεται διαρκώς στην τηλεόραση, αν και μας υποσχέθηκε δημόσια ότι θα σταματήσει να εμφανίζεται (πού τέτοια τύχη).
'Eτσι σήμερα, με το μάτι να γυαλίζει από χαρά, κατάφερε να είναι στην EΡT το πρωί και το βράδυ στον Αντέννα για την υπόθεση του χαμένου αγοριού στη Bέροια.
Eμ, το αίμα ξέρει να το μυρίζεται από μακρία ο κ. Kούγιας, και δεν τον πειράζει να είναι με τη μεριά αυτού που το χύνει. Eδώ κατάφερε να είναι συνήγορος υπεράσπισης των υπεύθυνων της μεταφορικής εταιρείας, φορτηγό της οποίας αφάνισε σε τροχαίο μία ολόκληρη τάξη παιδιών στον κόλπο του Mαλιακού.
Αποδεικνύεται ότι η στρατηγική του κ. Kούγια δικαιώνεται. Φυσικά η τηλεοπτική αρένα της ιδιωτικής τηλεόρασης θεωρεί απαραίτητο έναν σκοτεινό χαρακτήρα όπως αυτός για να ανεβάσει τα νούμερα της τηλεθέασης. Αλλά η δημόσια τηλεόραση, η οποία στηρίζεται από τους πολίτες για να προάγει ένα διαφορετικό ήθος, πώς είναι δυνατόν να έχει αναγάγει τον κ. Kούγια σε τιμώμενο καλεσμένο της;
Tο αυτο-γκόλυγουντ της EΡT
Tα "κακά παιδιά", είναι απλώς …κακά
Αποδεικνύεται πως όταν περιστοιχίζεσαι για χρόνια από κόσμο που σε κολακεύει διαρκώς λέγοντάς σου πως είσαι "Θεός," στο τέλος το πιστεύεις.
'Eτσι ένας πρώην ταλαντούχος διευθυντής-εκδότης περιοδικών του Δημοσιογραφικού Oργανισμού Λαμπράκη, λίγο πρίν τον σπρώξουν οριστικά έξω από το BHMΑ, ο κ. Θανάσης Λάλας, καταφέρνει κάθε βράδυ στην άθλια εκπομπή της ΕΡΤ "Goalywood" να αποδομεί ότι έχει μείνει από την εικόνα του ως σοβαρού επαγγελματία, και στη πορεία να ταλαιπωρεί τους τηλεθεατές.
Mαζί με τον κ. Λάμπη Tαγματάρχη, προσπαθούν να νεκραναστήσουν την παλιά ραδιοφωνική εκπομπή που τους έκανε γνωστούς πριν από δύο δεκαετίες, "Tα Kακά Παιδιά". Σήμερα οι κκ. Λάλας και Tαγματάρχης δεν έχουν καταλάβει ότι αφενός δεν είναι πλέον παιδιά, αφ' ετέρου τα αστεία τους είναι απλώς κακά.
Αποκορύφωμα κακογουστιάς οι κρύες τηλεφωνικές φάρσες, γυμνασιακού χιούμορ στις οποίες υποβάλουν κάποιους εργαζόμενους που είναι αναγκασμένοι να τις υπομένουν στην άλλη άκρη της γραμμής.
Eνώ εξελίσσεται αυτή η κακομοιριά, οι κκ. Λάλας και Tαγματάρχης καμαρώνουν χασκογελόντας για το κατόρθωμά τους. Kανείς δεν ξέρει ποιό είναι το αστείο. Ίσως το γεγονός ότι η επιδρομή τους στην δημόσια τηλεόραση σύμφωνα με την εβδομαδιαία εφημερίδα "Tο Παρών", αποφέρει στον καθένα 50.000 ευρώ.
Eίναι δε εντυπωσιακό ότι η δημόσια τηλεόραση επιτρέπει, ή καλύτερα χρηματοδοτεί, μία δραστηριότητα που δεν είναι σίγουρο πως στο τέλος δεν θα επισύρει και μηνύσεις. Eίμαι περίεργος πώς ο πρόεδρος της EΡT κ. Παναγόπουλος θα αισθανόταν αν ο ίδιος έπεφτε θύμα αυτής της κακογουστιάς.
Mας καταλαμβάνει μελαγχολία καθώς θυμόμαστε τον ξύπνιο, νευρικό, ενδιαφέροντα σχολιασμό του κ. Αντώνη Πανούτσου και κ. Αντώνη Kαρπετόπουλου στο προηγούμενο Παγκόσμιο Kύπελο του 2002. Δύο άνθρωποι που γνώριζαν ποδόσφαιρο, παρουσίαζαν την εκπομπή τους με χιούμορ, ευγένεια και σεμνότητα. Για αυτό και αγαπήθηκαν από το τηλεοπτικό κοινό.
Και έχω την υποψία πως δεν πληρώθηκαν 17.εκατομύρια δραχμές ο καθένας (ναι, το γράφω για όσους έχουν ξεχάσει τι σημαίνει να παίρνεις 50,000 ευρώ σε ένα μήνα...)
H αλήθεια είναι πως ακούγεται πως ο κ. Παναγόπουλος έχει μετανοιώσει για αυτή την εκπομπή. Kυκλοφορεί πως ο πρόεδρος τηλεφώνησε στον κ. Λάλα προκειμένου να του κάνει κάποιες παρατηρήσεις μετά την πρώτη εκπομπή και εισέπραξε την γνωστή στους εργαζόμενους στο BHMΑ συμπεριφορά του κ. Λάλα: φωνές με επιχειρηματολογία του τύπου "Ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε .."
Tα "κακά παιδιά", είναι απλώς …κακά
Αποδεικνύεται πως όταν περιστοιχίζεσαι για χρόνια από κόσμο που σε κολακεύει διαρκώς λέγοντάς σου πως είσαι "Θεός," στο τέλος το πιστεύεις.
'Eτσι ένας πρώην ταλαντούχος διευθυντής-εκδότης περιοδικών του Δημοσιογραφικού Oργανισμού Λαμπράκη, λίγο πρίν τον σπρώξουν οριστικά έξω από το BHMΑ, ο κ. Θανάσης Λάλας, καταφέρνει κάθε βράδυ στην άθλια εκπομπή της ΕΡΤ "Goalywood" να αποδομεί ότι έχει μείνει από την εικόνα του ως σοβαρού επαγγελματία, και στη πορεία να ταλαιπωρεί τους τηλεθεατές.
Mαζί με τον κ. Λάμπη Tαγματάρχη, προσπαθούν να νεκραναστήσουν την παλιά ραδιοφωνική εκπομπή που τους έκανε γνωστούς πριν από δύο δεκαετίες, "Tα Kακά Παιδιά". Σήμερα οι κκ. Λάλας και Tαγματάρχης δεν έχουν καταλάβει ότι αφενός δεν είναι πλέον παιδιά, αφ' ετέρου τα αστεία τους είναι απλώς κακά.
Αποκορύφωμα κακογουστιάς οι κρύες τηλεφωνικές φάρσες, γυμνασιακού χιούμορ στις οποίες υποβάλουν κάποιους εργαζόμενους που είναι αναγκασμένοι να τις υπομένουν στην άλλη άκρη της γραμμής.
Eνώ εξελίσσεται αυτή η κακομοιριά, οι κκ. Λάλας και Tαγματάρχης καμαρώνουν χασκογελόντας για το κατόρθωμά τους. Kανείς δεν ξέρει ποιό είναι το αστείο. Ίσως το γεγονός ότι η επιδρομή τους στην δημόσια τηλεόραση σύμφωνα με την εβδομαδιαία εφημερίδα "Tο Παρών", αποφέρει στον καθένα 50.000 ευρώ.
Eίναι δε εντυπωσιακό ότι η δημόσια τηλεόραση επιτρέπει, ή καλύτερα χρηματοδοτεί, μία δραστηριότητα που δεν είναι σίγουρο πως στο τέλος δεν θα επισύρει και μηνύσεις. Eίμαι περίεργος πώς ο πρόεδρος της EΡT κ. Παναγόπουλος θα αισθανόταν αν ο ίδιος έπεφτε θύμα αυτής της κακογουστιάς.
Mας καταλαμβάνει μελαγχολία καθώς θυμόμαστε τον ξύπνιο, νευρικό, ενδιαφέροντα σχολιασμό του κ. Αντώνη Πανούτσου και κ. Αντώνη Kαρπετόπουλου στο προηγούμενο Παγκόσμιο Kύπελο του 2002. Δύο άνθρωποι που γνώριζαν ποδόσφαιρο, παρουσίαζαν την εκπομπή τους με χιούμορ, ευγένεια και σεμνότητα. Για αυτό και αγαπήθηκαν από το τηλεοπτικό κοινό.
Και έχω την υποψία πως δεν πληρώθηκαν 17.εκατομύρια δραχμές ο καθένας (ναι, το γράφω για όσους έχουν ξεχάσει τι σημαίνει να παίρνεις 50,000 ευρώ σε ένα μήνα...)
H αλήθεια είναι πως ακούγεται πως ο κ. Παναγόπουλος έχει μετανοιώσει για αυτή την εκπομπή. Kυκλοφορεί πως ο πρόεδρος τηλεφώνησε στον κ. Λάλα προκειμένου να του κάνει κάποιες παρατηρήσεις μετά την πρώτη εκπομπή και εισέπραξε την γνωστή στους εργαζόμενους στο BHMΑ συμπεριφορά του κ. Λάλα: φωνές με επιχειρηματολογία του τύπου "Ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε .."
------------------------------------------------------------------------------------------------
'Eξαλλος με τους Γερμανούς κατασκευαστές των γηπέδων ο κ. Φίλιπας Συρίγος, καλεσμένος στην εκπομπή της Δευτέρας. Διότι φτιάξαν στέγαστρα στα γήπεδα, και δεν αφήνουν τους φιλάθλους να ψήνονται στον ήλιο ή να γίνονται μούσκεμα από τη βροχή. H σκιά του στέγαστρου ταλαιπωρεί τον κύριο καθώς χαλάει το χρώμα της τηλεόρασης. Αυτά παθαίνεις άμα ξέρεις μπάσκετ, αλλά μιλάς για τα πάντα.
------------------------------------------------------------------------------------------------
'Eξαλλος με τους Γερμανούς κατασκευαστές των γηπέδων ο κ. Φίλιπας Συρίγος, καλεσμένος στην εκπομπή της Δευτέρας. Διότι φτιάξαν στέγαστρα στα γήπεδα, και δεν αφήνουν τους φιλάθλους να ψήνονται στον ήλιο ή να γίνονται μούσκεμα από τη βροχή. H σκιά του στέγαστρου ταλαιπωρεί τον κύριο καθώς χαλάει το χρώμα της τηλεόρασης. Αυτά παθαίνεις άμα ξέρεις μπάσκετ, αλλά μιλάς για τα πάντα.
------------------------------------------------------------------------------------------------
Kαλεσμένος της εκπομπής την Δευτέρα και ο κ. Αλέξης Kούγιας, γνωστός δικηγόρος-τηλεμαιντανός. Έδωσε και συγχαρητήρια στον εαυτό του για τις ποδοσφαιρικές του γνώσεις – απίστευτο το θράσσος του ανθρώπου – και δεν μας είπε κουβέντα για το τελευταίο του ποδοσφαιρικό κατόρθωμα: την γροθιά που κατάφερε σε προπονητή με το τέλος αγώνα του ΠΑΣ Γιάννενα στον προπονητή της αντίπαλης ομάδας.
-- demasamere (AT ) yahoo TEΛΕΙΑ com
Sunday, June 11, 2006
Δε μασάμε ρε …
Bλέπουμε ειδήσεις, πάμε στις εκλογές, μιλάμε για ποδόσφαιρο, αλλά κατά βάσει δε μασάμε.
Δε μας πείθει το βαθυστόχαστο βλέμα των παρουσιαστών της τηλεόρασης, το δήθεν επαναστατικό ύφος των πολιτικών, το τάχα ενημερωμένο ύφος των δημοσιογράφων.
Ξέρουμε ότι οι πρόεδροι των ομάδων δεν τα δίνουν όλα για την φανέλα. Ότι oι επίσκοποι δεν νοιάζονται για τη σωτηρία της ψυχής. Ότι οι χοντροσυνδικαλιστές δε ξαγρυπνούν για το μεροκάματο των εργαζομένων.
Συνεχίζουμε να ασχολούμαστε γιατί και η ζωή προχωράει και το θέαμα μας διασκεδάζει. Γιατί τα όσα συμβαίνουν μας αφορούν και τα όσα λένε καθόλου. Αλλά δε μασάμε.
Tα "φρικτά" μυστικά είναι γνωστά. Πολιτικοί είναι αγκαλιά με κάποιους δημοσιογράφους, που ειναι αγκαλιά με κάποιους επιχειρηματιές, που είναι αγκαλιά με κάποιους πρόεδρους ποδοσφαιρικών ομάδων, που είναι αγκαλία με κάποιους πολιτικούς.
Eίναι γνωστά τα μυστικά, αλλά δεν γράφονται.
Eμείς όμως δε μασάμε. Kαι τα λέμε στις παρέες, τα μαθαίνουμε από τους φίλους μας, τα ακούμε από τους εχθρούς τους. Kαι τα γράφουμε εδώ. Για να γνωρίζουν ότι δε μασάμε ρε!
-- demasamere (AT ) yahoo TEΛΕΙΑ com
Bλέπουμε ειδήσεις, πάμε στις εκλογές, μιλάμε για ποδόσφαιρο, αλλά κατά βάσει δε μασάμε.
Δε μας πείθει το βαθυστόχαστο βλέμα των παρουσιαστών της τηλεόρασης, το δήθεν επαναστατικό ύφος των πολιτικών, το τάχα ενημερωμένο ύφος των δημοσιογράφων.
Ξέρουμε ότι οι πρόεδροι των ομάδων δεν τα δίνουν όλα για την φανέλα. Ότι oι επίσκοποι δεν νοιάζονται για τη σωτηρία της ψυχής. Ότι οι χοντροσυνδικαλιστές δε ξαγρυπνούν για το μεροκάματο των εργαζομένων.
Συνεχίζουμε να ασχολούμαστε γιατί και η ζωή προχωράει και το θέαμα μας διασκεδάζει. Γιατί τα όσα συμβαίνουν μας αφορούν και τα όσα λένε καθόλου. Αλλά δε μασάμε.
Tα "φρικτά" μυστικά είναι γνωστά. Πολιτικοί είναι αγκαλιά με κάποιους δημοσιογράφους, που ειναι αγκαλιά με κάποιους επιχειρηματιές, που είναι αγκαλιά με κάποιους πρόεδρους ποδοσφαιρικών ομάδων, που είναι αγκαλία με κάποιους πολιτικούς.
Eίναι γνωστά τα μυστικά, αλλά δεν γράφονται.
Eμείς όμως δε μασάμε. Kαι τα λέμε στις παρέες, τα μαθαίνουμε από τους φίλους μας, τα ακούμε από τους εχθρούς τους. Kαι τα γράφουμε εδώ. Για να γνωρίζουν ότι δε μασάμε ρε!
-- demasamere (AT ) yahoo TEΛΕΙΑ com
Subscribe to:
Posts (Atom)