H αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση δεν διάλεξε τυχαία να ανοίξει το ασφαλιστικό από το ταμείο των δημοσιογράφων. Όσο και ανίκανους να βρίσκουμε τους υπουργούς να χειριστούν τα του δημόσιου βίου, σαν βεβαιώνω ότι ξέρουν καλά να χειριστούν τα της πολιτικής τους επιβίωσης. H κυβέρνηση γνωρίζει ότι στη συνείδηση της κοινωνίας οι δημοσιογράφοι είναι απαξιωμένοι. Mπορείτε να είστε βέβαιοι ότι έχουν στα χέρια τους δημοσκόπηση που να το αποδεικνύει, αλλά τσάμπα τα λεφτά που πέταξαν.
Mη πάτε μακριά. Ρωτήστε στον περίγυρό σας : πόσοι θεωρούν τους δημοσιογράφους υπερασπιστές της κοινωνίας, και πόσοι τους θεωρούν εργαλείο της εξουσίας ;
H EΣHEΑ που πρωτοστατεί στην κινητοποίηση για το ασφαλιστικό δε τεράστια ευθύνη για την απαξίωση του επαγγέλματος του δημοσιογράφου στη κοινωνία; Θυμάστε για παράδειγμα αυτή την ιστορία με τους δημοσιογράφους που εργάζονται σε γραφεία τύπου Υπουργών και βουλευτών και εταιρειών, την ίδια στιγμή που εργάζονται στις εφημερίδες και τηλεοράσεις; Πολλές φορές μάλιστα καλύπτουν για λογαριασμό της εφημερίδας τον εργοδότη στον οποίο δουλεύουν.
H κοινωνία δεν αισθάνεται τους δημοσιογράφους σαν προστάτες της. Kαι όταν καταφεύγει στους "Tριανταφυλόπουλους" και στους "Eυαγγελάτους" το κάνει εξαιτίας της απόγνωσης που φέρνει η απουσία της συντεταγμένης πολιτείας. Αλλά και τότε ακόμα σε καμία περίπτωση δεν ξεγελιέται ότι οι δημοσιογράφοι αυτοί αποτελούν τους αγγέλους-φύλακες της.
Oι δημοσιογράφοι βαδίζουν μόνοι και απαξιωμένοι στον αγώνα τους για το ασφαλιστικό. Tο ταμείο τους βαφτίστηκε "ευγενές" και αυτό εξαγριώνει και άλλο όλους τους υπόλοιπους που ανήκουν στα "αγενή" ταμεία [για να δανειστώ και μία έξυπνη ατάκα από το Λαζόπουλο]. Στη μάχη της επικοινωνίας νωρίς κάποιος φροντίζει να ανακηρυχθεί ήρωας, βαφτίζοντας τον αντίπαλο του κακούργο.
Σε αυτήν την επικοινωνιακή μάχη οι δημοσιογράφοι δεν είναι οι ήρωες.
Αυτό δεν πρέπει να γεμίζει κανέναν μας με ικανοποίηση. Mπορεί τα μπλογκς και οι εναλλακτικοί τρόποι ενημέρωσης να προσφέρουν μία ελπίδα δημοκρατίας, αλλά η απαξίωση των δημοσιογράφων και του προϊόντος της εργασίας τους είναι μία τεράστια ήττα για όλους μας.
Kαι είναι ήττα που επιτρέπει στην κυβέρνηση, στην εξουσία δηλαδή και στους πάτρωνές της να προσδοκά με ασφάλεια ότι μπορεί ανενόχλητη να κινηθεί εις βάρος των δικαιωμάτων του κόσμου, προς όφελος δικό της. Για να χρησιμοποιήσω και ένα τσιτάτο η "οικονομικής ολιγαρχία" αποθρασυμένη και ανενόχλητη πλέον καίει τα δάση για να τα χτίσει, μαζεύει της επιδοτήσεις και τα δάνεια και τα στέλνει σε "off-shore" λογαριασμούς, πλουτίζει σε κάθε ευκαιρία, στο χρηματιστήριο, στα καύσιμα, ή στα ναρκωτικά, και οι δημοσιογράφοι ή δε μπορούν ή δεν επιθυμούν να μιλήσουν για αυτό.
Oι δημοσιογράφοι διαδήλωσαν μόνοι τους στην Αθήνα και η κοινωνία δεν ήταν εκεί. Δεν συμμάχησε μαζί τους, δεν πλημμύρισε τους δρόμους σαν να την αφορούσε, γιατί στην καλύτερη περίπτωση τους αισθάνεται ξένους και στη χειρότερη αντίπαλους.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
YΓ. Αυτό που σέρνεται σαν φήμη από εκείνους που είναι κοντά στο Mαξίμου είναι πως τελικά ο Πρωθυπουργός θα κάνει λίγο πίσω στο θέμα των δημοσιογράφων. Oι δημοσιογράφοι ανακουφισμένοι, θα σιωπήσουν μετά για όλες τις υπόλοιπες επιλογές της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό και αλλού. Αυτά τα γράφω όπως μου τα είπε, όπως λένε σε δημοσιογραφική γλώσσα "κορυφαίος πολιτικός παράγοντασ". Mένει να δούμε αν θα δικαιωθεί
Friday, November 30, 2007
Oι δημοσιογράφοι στους δρόμους χωρίς τη κοινωνία μαζί τους
Περπάταγα με φίλους μου δημοσιογράφους στην πορεία που έκαναν την ημέρα της απεργίας και το συζητάγαμε. H αλήθεια είναι πως κάθε φορά που μιλάμε για δημοσιογράφους στο μυαλό μας αυτόματα έρχονται οι καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης που μπορεί να πληρώνονται και δέκα και είκοσι χιλιάδες το μήνα. Όμως ο μέσος δημοσιογράφος όχι μόνο δεν έχει τέτοιες μυθικές απολαβές, αλλά εργάζεται κάτω από συνθήκες γαλέρας, κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή μία επιχειρηματική αλλαγή στον όμιλο που εργάζεται να τον στείλει στην ανεργία.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
35 comments:
Βρείτε την Σεξουαλική Ταυτότητα Του νέου ΠΑΣΟΚ…!
http://bollywood-gr.blogspot.com/
καλημέρα.
Με αφορμή την αυριανή παγκόσμια ημέρα κατά του Aids,σας προσκαλούμε να συμμετέχετε στην συζήτηση μας.
http://skai-anemologio.pblogs.gr/
Να είστε καλά.
Οχι, δεν θα κάνουν πίσω. Διότι οι Σόμπολοι και οι Τσαλαπάτηδες, που θα ήθελαν πολύ να τα πουλήσουν όλα, τρόμαξαν όταν είδαν την κινητοποίηση του κλάδου και θα υποχρεωθούν να συνεχίσουν την αντίσταση ώστε να μη χάσουν τα περίφημα ψηφαλάκια τους. Οσο μπορούμε θα συνεχίσουμε.
Καλημέρα,
Δεν θέλω να γίνω κακός, με δεδομένη την τάση που έχουμε για γενικεύσεις, όπου κάποιοι Χατζηπαπάρες χαρακτηρίζουν, για τον πολύ κόσμο, έναν ολόκληρο κλάδο. Από την άλλη πλευρά, αν αποφασίσω να γράψω τα χοντρά ατοπήματα δημοσιογράφων, που έχουν πέσει στη δική μου αντίληψη, θα πρόκειται για πόνημα μεγέθους του "Αδελφοί Καραμαζώφ".
Η απαξίωση των δημοσιογράφων είναι βασικά μια τεράστια ήττα των δημοσιογράφων, όχι όλων των υπόλοιπων.
Όλοι οι υπόλοιποι τείνουν να περάσουν από το στάδιο του "εμπιστεύομαι τους ψεύτες" στο στάδιο του "αγνοώ τους ψεύτες" πράγμα που σημαίνει ότι on average βγαίνουν κερδισμένοι.
DMR says: Όμως ο μέσος δημοσιογράφος όχι μόνο δεν έχει τέτοιες μυθικές απολαβές, αλλά εργάζεται κάτω από συνθήκες γαλέρας, κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή μία επιχειρηματική αλλαγή στον όμιλο που εργάζεται να τον στείλει στην ανεργία.
How is this different from anyone working in the private sector or other low wage job in Greece under much worse conditions?
Η συνταγή αυτή είναι κλασική, αλλά πιάνει πάντα. Δείτε πχ με τη ΔΕΗ. Ανακοινώνουν αυξήσεις 30% που είναι εξωπραγματικές. Τελικά θα αυξηθεί 7-8%, επίσης εξοργιστικό, αλλά θα λέμε πάλι καλά που δεν ήταν 30%!
Κάτι αντίστοιχο και εδώ.
@j95
Όχι. Είναι ήττα δικιά μας. Διότι χωρίς δημοσιογράφους αξιοπρεπείς, ελεύθερους, ικανούς να κρίνουν την εξουσία χάνουμε εμείς.
Γιατι κανεις αυτο το λαθος; Τρια ειναι τα υγιη ταμεια υπο καταληστευση: δικηγορων, μηχανικων, δημοσιογραφων. Πακετο πανε. Οι δημοσιογραφοι προβαλλουν περισσοτερο το δικο τους. Γιατι;
Γιατι κανεις αυτο το λαθος; Τρια ειναι τα υγιη ταμεια υπο καταληστευση: δικηγορων, μηχανικων, δημοσιογραφων. Πακετο πανε. Οι δημοσιογραφοι προβαλλουν περισσοτερο το δικο τους. Γιατι;
Έλεος ρε παιδιά με τους "καημένους" και τους "ταλαιπωρημένους" και τους "μικρούς βασιλακοκαϊλες" δημοσιογράφους! Ούτε ένας ούτε δύο, 4.000 (ολογράφως "τέσσερις χιλιάδες" μπας και το συνειδητοποιήσουν μερικοί κάποια στιγμή το μέγεθος) είναι οι κρατικοδίαιτοι δημοσιογράφοι! "Επίσημοι" και "με μαύρα" (κάντε τώρα πως δεν την ξέρετε κιόλας τη λέξη να μας τρελάνετε!) Και βέβαια υπάρχει ανεργία στον κλάδο σας και βέβαια υπάρχουν μισθοί και συντάξεις πείνας, αλλά τους εργατοπατέρες του... "πνευματικού σας ιδρύματος", της εσηέας που δεκαετίες τώρα συντηρεί αυτή την κατάσταση, κάποιος τους ψηφίζει και με ποσοστά που αν μη τι άλλο δείχνουν μεγάλα ποσοστά "βολέματος". Νισάφι πια! Μυαλό δε βάζετε να δείτε παραέξω τι γίνεται; Ανακαλύψατε ξαφνικά τα "κακά" του καπιταλισμού και την Αμερική; Γι αυτό σας έχει ξεφωνήσει σύμπασα η κοινωνία!
Όσο για αξιοπρεπείς "δημοσιογράφους", σε όλους τους κλάδους υπάρχουν αξιοπρεπείς κι λαμόγια. Όμως, στους άλλους κλάδους (δικηγόρους, μηχανικούς, επιτηδευματίες, μικροεμπόρους...) τα ποσοστά αξιοπρέπειας είναι πολύ μεγαλύτερα (πάλι θα φρακάρουν οι είσοδοι των καναλιών και των εφημερίδων χριστουγεννιάτικα από δώρα... αξιοπρεπή)!
"Όχι. Είναι ήττα δικιά μας. Διότι χωρίς δημοσιογράφους αξιοπρεπείς, ελεύθερους, ικανούς να κρίνουν την εξουσία χάνουμε εμείς."
Ε ναι, πλην όμως τέτοιο πράγμα δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα οπότε έχουμε δε χάνουμε τίποτα γιατί δεν το είχαμε έτσι κι αλλιώς.
Γεια σου! Τι κάνεις?
Μόλις κάναμε ένα νέο update στο ολοκαίνουργιό μας μουσικό portal [url]http://fuck-music.blogspot.com/[/url] και θα θέλαμε να το δεις επειδή έιμαστε πάρα μα πάρα πολύ σίγουροι ότι θα σε ενδιαφέρει.
Για σημερα έχουμε την συλλογή Νow That's What I Call Music Vol 68
επίσης μπορείς να κοιτάξεις και την χθεσινή παρουσίαση του καινούργιου δίσκου των Wu Tang Clan και πάρα μα πάρα πολλά άλλα...
o κλάδος είναι απόλυτα απαξιωμένος: από τα "τσικό" (με τα επαχθή μπλοκάκια) μέχρι τους 5θεσίτες και βάλε μεγαλοκαρχαρίες των καναλιών και των μεγάλων εφημερίδων. Πάντα κάποιος θα σου δώσει γραμμή για το τι θα γράψεις και πάντα κάποιο δωράκι θα σε κάνει να χάσεις την αμεροληψία σου.
Όσο το συνάφι καταπατά -ή υποχρεώνεται με άνωθεν εντολές να καταπατά - κάθε έννοια ήθους και αντικειμενικότητας, τα αποτελέσματα θα είναι αυτά που βιώνουμε. Ποιος όμως θέλει να χάσει τη βολή του, τα δωράκια του, τα ισχυρά κονέ; Κι από την άλλη, αν δεν δώσεις γη και ύδωρ αυτόματα βγαίνεις εκτός συστήματος. Φαύλος κύκλος...
Δημοσιογράφοι.
Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι οι δημοσιογράφοι αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα αυτού του τόπου (αν όχι το μεγαλύτερο).
Στο δικό μου φτωχό μυαλό ο Δημοσιογράφος θα έπρεπε να αποτελεί τα μάτια και τη φωνή του μέσου πολίτη.
Θα έπρεπε να παρακολουθεί μέρα-νύχτα τα γεγονότα και να ενημερώνει αντικειμενικά, πέρα από οποιοδήποτε χρώμα και πολιτική πεποίθηση, τη κοινή γνώμη.
Θα έπρεπε οι πολιτικοί να τον φοβούνται, να τον αντιμετωπίζουν ως τα αυτιά και τα μάτια του κάθε ένα από εμάς, του κάθε πολίτη, του κάθε ψηφοφόρου. Να ξέρουν ότι οποιαδήποτε "πολιτική λαμογιά" θα φτάσει στο κόσμο ο οποίος θα την κρίνει και θα την τιμωρήσει.
Θα έπρεπε κάθε ρεπορτάζ να έχε ονόματα, ημερομηνίες, γεγονότα και αντικειμενική περιγραφή.
Αντί για όλα αυτά τι συμβαίνει σήμερα;
Ο κάθε Δημοσιογράφος αποτελεί τα μάτια και τη φωνή του συστήματος, του πολιτικού "λαμόγιου". Ο κάθε Δημοσιογράφος αποτελεί τον καλύτερο φίλο της διαφθοράς και του λαμόγιου. Παραποιεί την αλήθεια και τα γεγονότα βάσει τον συμφερόντων των φίλων και συνεργατών του, με απώτερο σκοπό το οικονομικό κέρδος.
Ο ρόλος του Δημοσιογράφου έχει μεταλλαχτεί. Είναι πλέον διπλός.
Από τη μία πλευρά αφουγκράζεται τη κοινή γνώμη (αφού πρώτα ο ίδιος την έχει ταΐσει με εικονικές ειδήσεις)και εν συνεχεία παρέα με τα "αφεντικά" του παρακολουθεί αν το κοινό "μάσησε" ή πρέπει να το επαναφέρουμε με λίγη "εικονική είδηση" ακόμη στον σωστό δρόμο!
Ο Δημοσιογράφος σήμερα πουλάει την είδηση στου θύτες αντί να την χαρίζει στα θύματα για να "σωθούν".
Σίγουρα όλοι οι Δημοσιογράφοι δεν είναι το ίδιο, όπως κανένας δεν είναι ίδιος με κανέναν. Σίγουρα υπάρχουν και δημοσιογράφοι τίμιοι και επαγγελματίες. Όμως εκείνοι δεν μπαίνουν στα σπίτια μας φορώντας ROLEX, εκείνοι δεν φωνάζουν στα παράθυρα ωσάν κομματικοί εκπρόσωποι,εκείνοι δεν σκηνοθετούν τα ρεπορτάζ με soundtraks και δάκρυα, εκείνοι δεν πηγαίνουν στα debate με Μερσεντές και δεν δίνουν στους "συναδέλφους" συνεντεύξεις αντάξιες πρωθυπουργού. Δεν "παίζουν" σε parties και κάθε είδους μοδάτο πανηγυράκι. Δεν προσπαθούν να αποχαυνώσουν τον Έλληνα πολίτη.
Όμως αυτοί μάλλον είναι λίγοι..
ή τους έχουν καλά κρυμμένους..
ή έχουν κρυφτεί μόνοι τους μήπως και κάποια στιγμή βρουν μια καλή δουλεια΄ένα καλό "μεροκάματο" δίπλα στους μεγάλους "Εθνοαστέρες Δημοσιογράφους".
Στο δικό μου φτωχό μυαλό όταν μόνοι τους οι δημοσιογράφοι καθαρίσουν τη σαπίλα από τον κλάδο τους, θα είμαστε όλοι μαζί στους δρόμους, μαζί τους.
Αν όχι, θα είμαστε εκεί που οι ίδιοι μας τοποθετούν..στους καναπέδες..δίνοντας την επανάσταση του καναπέ..αυτή τη φορά παρακολουθώντας τους ίδιους τους δημοσιογράφους και όχι αυτούς που κατέγραφαν με τις κάμερες τους έως σήμερα για τα ρεπορτάζ μεταξύ των διαφημίσεων της Μερσεντες και της ΒΜW!
Συγνώμη: ποιοι δημοσιογράφοι? οι 4.000 που είναι στα γραφεία τύπου? αυτοί που αλλάζουν κριτική ματιά όταν αλλάζουν εργοδότη? αυτοί που τα μέσα τους ζουν από κρατικές επιδοτήσεις και διαφημίσεις? αυτοί που κουρελιάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια για να κάνουν νούμερα ή περιτυλίγουν porn-cd με τα άρθρα τους?αυτοί που λοιδορούν κάθε απεργία? που βλέπουν ακρίβεια στις λαϊκές αλλά όχι στα καρτέλ που διαφημίζονται στους εργοδότες τους? υγιές ταμείο? από που από πόρους τρίτων? σε ποια χώρα του κόσμου υπάρχει αγγελιόσημο? αλλά μην φοβάστε δεν θα σας πειράξουν: ομοτράπεζα παπαγαλάκια είναι η μεγαλύτερη πλειοψηφία εξάλλου ....θα τα βρειτε πάλι.
Ξέρει κανείς κάποιον άλλον κλάδο όπου στις εκλογές του συνδικαλιστικού οργάνου να προσήλθε ψηφοφόρος - εργαζόμενος να ψηφίσει θέλοντας να πάρει μέχρι το παραβάν τον προσωπικό του αστυφύλακα/σεκιουριτά/ορντινάτσα; Ή μόνο στην εσηέα έχει γίνει αυτό; Άραγε τον παίρνει και στο τένις κλαμπ να τους κρατά τις ρακέτες; (όχι δεν είναι αυτός που νομίσατε, ναι είναι ο αμέσως επόμενος που σωστά νομίσατε)!
Σιγά μην λυπηθούμε και τους δημοσιογράφους. Αν νομίζουν ότι θίγονται να ζητήσουν τη βοήθεια αυτών που τόσα χρόνια είναι δεκανίκια. Δηλαδή τίνα πούν και οι άλλοι κλάδοι που δεν έχουν στον ήλιο μοιρα...
Ας πρόσεχαν.
Όταν διέλυαν και απαξίωναν την αξιοπρέπεια του κάθε πολίτη με τον απόλυτο φασισμό του μικρόφωνου και της κάμερας,
έπρεπε να το περιμένουν.
Η εκδίκησι της γυφτιάς.
δ.
με καλύψανε απόλυτα τα παραπάνω σχόλια! Μόνο και μόνο ότι ο δημοσιογράφος πια είναι συνώνυμο του ψεύτη αρκεί για να καταλάβουμε που έχει φτάσει το επάγγελμα... Κρίμα.
Πάντως πρέπει να τονιστεί ότι μερικοί μπορούν και κρατάνε την ελπίδα ζωντανή και έχου τα κότσια να πάνε κόντρα στα αφεντικά τους!! Δείτε εδώ: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=799410
Ως προς την κριτική για τον τρόπο με τον οποίο οι δημοσιογράφοι ασκούν το επάγγελμά τους και όλα τα σχετικά σχόλια, συμφωνώ απόλυτα. Ναι σε όλα! Όμως, έχουμε και εμείς, ως «πελάτες», ευθύνη για την κατάντια τους. Δε διαμορφώνουν μόνοι οι δημοσιογράφοι την κατάσταση. Τους βοηθάμε, τους διαβάζουμε, τους παρακολουθούμε, τους επιλέγουμε και εν τέλει, τους πληρώνουμε. Το ζητούμενό μας είναι να τους εκδικηθούμε για μία διαμορφωμένη κατάσταση, στην οποία είμαστε συμμέτοχοι ή να τους βελτιώσουμε και όσοι δε μας κάνουν να τους στείλουμε σπίτι τους? Γιατί αν θέλουμε να τους εκδικηθούμε, τότε ας σταθούμε απέναντί τους και ας τους λιθοβολήσουμε. Και ο αναμάρτητος δημόσιος υπάλληλος, που κάνει τη ζωή μου κόλαση κάθε φορά που συναλλάσσομαι π.χ. με την εφορία, αλλά όταν βγαίνει στο δρόμο είμαι μαζί του, ας πετάξει τον πρώτο λίθο. Ο αναμάρτητος υδραυλικός, που για να μου φτιάξει το σωλήνα μου βγάζει την πίστη ανάποδα, ενώ παράλληλα με γδέρνει, ας πετάξει το δεύτερο. Ο αγνός αμνός – γιατρός του ΙΚΑ, που ή θα τον χρυσοπληρώσω ή θ’ αφήσω τα κοκαλάκια μου στο βρωμερό νοσοκομείο που δέχεται να δουλεύει, ας λιθοβολήσει επίσης. Και πάει λέγοντας, ενδεχομένως συμπεριλαμβάνοντας και την υπογράφουσα!
Ο τρόπος με τον οποίο οι δημοσιογράφοι ασκούν το επάγγελμά τους, είναι σημείο των καιρών και αυτό είναι ένα θέμα. Το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό τους όμως, είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα και εξ ίσου σοβαρό και κρίσιμο με το αντίστοιχο πρόβλημα όλων των άλλων επαγγελματιών. Και σε τελική ανάλυση, αν ως εργαζόμενοι δεχτούμε την υποβάθμιση ενός «καλού» ταμείου (οποιοδήποτε και αν είναι αυτό), δε δημιουργούμε προηγούμενο για την εν συνεχεία υποβάθμιση και των υπολοίπων ταμείων? Και το βασικό ερώτημα που πρέπει να θέσουμε είναι εάν θέλουμε επιτέλους βιώσιμα ταμεία, με τα οποία να μπορούμε να φτάσουμε στη σύνταξη ζωντανοί και να καταφέρνουμε να παραμένουμε ζωντανοί, με κοινωνικές παροχές που θα μας επιτρέπουν να τρώμε, να έχουμε τα φάρμακά μας, αλλά και την αξιοπρέπειά μας. Δεν ξέρω τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να γίνει αυτό, αλλά σίγουρα ο δρόμος αυτός δεν μπορεί να περνάει μέσα από την καταστροφή των ταμείων που έχουν καταφέρει να μένουν όρθια. Εάν δεχτούμε την καταστροφή ως λύση, αυτή θα πρέπει να είναι ολική. Να κατεβάσουμε παντού τα ρολά, να κλείσουμε όλα τα «μαγαζιά», να απολυθούμε / παραιτηθούμε άπαντες και να το ξαναπιάσουμε απ’ την αρχή.
Αλλά, όπως λέει και ο ποιητής
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.
μ αρέσει που οι έλληνες ζητάνε και σοβαρή δημοσιογραφία λες και αν την είχαν θα ήξεραν τι να την κάνουν
οι έλληνες και όλοι εδώ μέσα που καταφέρονται εναντίον των δημοσιογράφων είναι ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ
απαξιώνετε τους δημοσιογράφους επειδή δεν κάνουν σοβαρή δημοσιογραφία, αλλά την οποιαδήποτε απόπειρα σοβαρής δημοσιογραφίας την στέλνετε κατυ ευθείαν στο καλάθι των αχρήστων
και για να μείνουμε στην τηλεόραση μιας και μόνο αυτό υπάρχει στο κλειστό κύκλωμα του παραλόγου σας βλέπω πόσο το κοινό επιβραβεύει σοβαρές δημοσιογραφικές εκπομπές (με μονοψήφια νούμερα τηλεθέασης)
η σοβαρή δημοσιογραφία σας έλειπε νούμερα
άντε τώρα να διαβάσετε κανένα Νιτρο και πολύ σας είναι
Φίλε newManifesto,
Δεν μου τα λες καλά... Πρώτα από όλα αφού εσύ δεν είσαι "Υποκριτής" και γνωρίζεις από "σοβαρή" δημοσιογραφία θα έπρεπε να ΜΗΝ βάζεις στο ίδιο τσουβάλι όλους και να γενικεύεις έτσι.
Καλό θα είναι να διαβάζεις με μεγαλύτερη προσοχή τα σχόλια των χρηστών...
Αλήθεια, ΠΟΥ γνωρίζεις εσύ ότι εμείς που γράφουμε εδώ δεν είμαστε εκείνο το "μονοψήφιο ποσοστό τηλεθέασης"? Εκτός και αν κρίνεις από σένα...
Θα έπρεπε επίσης να γνωρίζεις ότι ΟΛΕΣ αυτές οι συσκευές που μετράνε την τηλεθέαση, ΔΕΝ αντιπροσωπεύουν (για μένα) την κοινή γνώμη. ΕΓΩ προσωπικά ΔΕΝ θα έβαζα ΠΟΤΕ μου κάτι τέτοιο στο σπίτι μου. ΑΡΑ λοιπόν, εγώ ΔΕΝ συμμετέχω στα "δικά τους μέτρα και δικά τους σταθμά".
Εγώ έχω την δικιά μου άποψη, σε πολλά πράγματα διαφορετική από την δική σου, αλλά πρόσεξε εσύ που είσαι σοβαρός: ΔΕΝ ΣΕ ΑΠΟΚΑΛΩ "ΝΟΥΜΕΡΟ" απλά επειδή έχεις άλλη άποψη. Τελικά, ποιός από τους 2 μας είναι πιο σοβαρός? Σκέψου λιγάκι... Καλοπροαίρετα...
Η τηλεόρασή μου ακολουθεί τον δικό μου τρόπο σκέψης... ΔΕΝ ακολουθεί ο τρόπος σκέψης μου την τηλεόραση. Με υπηρετεί, ΔΕΝ την υπηρετώ. Απλά και ξεκάθαρα...
Όσο για "το κλειστό κύκλωμα του παραλόγου μας", τι να σου πω... Διάβασε τα παραπάνω και κατέληξε μόνος σου...
Με τις υγείες μας...
Κωνσταντίνος-Zero
Καλώς σε βρήκα!
Ελπίζω, μετά από το …υποχρεωτικό διάστημα σιωπής, να τα πούμε πλέον συχνότερα από δω! Υγεία και χαρά, εύχομαι!
Αγαπητέ newManifesto,
χαίρομαι που με αποκαλείς νούμερο, γιατί στη ζωή μου μέχρι σήμερα έχω καταλάβει ένα πράγμα...τα νούμερα κάνουν τη διαφορά!
Πέρα από τη πλάκα θα ήθελα να δηλώσω ότι συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, στην "ψύχραιμη αυτολογοκριμένη επανέκδοση" του ανωτέρω σχόλιου σου, στο δικό σου blog.
Είναι χαρακτηριστικό των Ελλήνων (και το έχω σχολιάσει άπειρες φορές) ο "σταρχιδισμός" και το σύνδρομο του "παρτάκια". Όμως μήπως το "ειδικό βάρος" του κάθε επαγγέλματος δεν είναι το ίδιο?
Μήπως οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες του κονωνικού συνόλου είναι (δικαιολογημένα) διαφορετικές από τον δημοσιογράφο, διαφορετικές από τον πολιτικό, διαφορετικές από τον γιατρό, από τον περιπτερά κλπ κλπ.
Μήπως?
το "νούμερα" μη το παίρνετε προσωπικά
κι εγώ νούμερο είμαι οπότε δείτε το σαν συναδελφικό χαιρετισμό
ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΓΣΕΕ μου «ΥΠΕΞΑΙΡΕΙ»ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ 17 ΧΡΟΝΩΝ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΕΙΛΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΣΑΣ Η ΓΝΩΣΤΟ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΤΟΝ ΓΙΑ ΤΟ BLOG TOY AΠΟΛΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΓΣΕΕ http://apasxolisi.wordpress.com Με τον πιο ωμό , κανιβαλικό παράνομο καταχρηστικό ΤΡΟΠΟ καταστρατηγώντας τον ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΗΣ ΓΣΕΕ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΓΣΕΕ –ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΜΕ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑ - ΜΕ ΑΠΕΛΥΣΑΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΤΟΥ 2004 ΝΥΧΤΑ , ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΑ , ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΑ ΚΑΝΙΒΑΛΙΚΑ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΜΟΥ ΑΦΑΙΡΕΣΟΥΝ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΓΣΕΕ -ΝΑ «ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΟΥΝ» ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 17 ΧΡΟΝΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ( ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ) ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ! ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΨΕΥΤΟ ΑΝΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΨΕΥΤΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΜΟΥ ΖΗΤΟΥΣΑΝ 100.000 ΕΥΡΩ -ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΟΣΕΦΥΓΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ -ΚΑΙ ΜΕ ΝΟΜΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΑ ΔΗΘΕΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ …. -ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΟΤΙ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΛΕΝΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΑΥΤΑ … ΟΤΙ ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ..ΠΕΤΥΧΑΝ ΠΡΩΤΟΔΙΚΑ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ… ΒΑΛΟΝΤΑΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ … -ΑΛΛΑ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ…συνεχίζω των αγώνα δικαστικά – ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΜΕ προσφυγή στο εφετείο … ΑΛΛΩΣΤΕ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΕΧΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΕ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟ «ΓΕΝΙΤΣΑΡΙΣΜΟ» --- ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΠΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ …ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΜΕ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΥΣ --- Η ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΕΛΥΣΑΝ---- ΕΛΕΩ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ … ΚΑΝΟΝΩΝ …ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ! ΒΕΒΑΙΑ Η ΨΕΥΤΟ ΑΝΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΓΣΕΕ ΓΙΑ ΤΑ 100.000 ΕΥΡΩ … ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ ΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ !
Καλημέρα και από μένα. Βρήκα το μπλογκ σου προτεινόμενο από το φίλο μου το Γεράσιμο (όταν λέω φίλο μου εννοώ ότι μέσω του μπλογκ τον έμαθα κι αυτόν) και είπα να σε περάσω από τη γειτονιά σου. Και δεν το μετάνοιωσα! Μια χαρά τα λες.
Οι Δημοσιογράφοι... Λίγοι είναι αυτοί που τα λενε μέσα από την καρδιά τους. Οι περισσότεροι πρώτα σκέφτονται τα ...μηχανάκια (της AGB ντε) και μετά ανοίγουν το στόμα τους. Είναι και που μαζεύτηκαν πολλοί στο επάγγελμα (ο μαγικός αυλός της δημοσιότητας γαρ). Και τι δεν κάνουν να κρατηθούν στην επιφάνεια....
Ένας από τους πιο αγαπημένους μου είναι ο Χρήστος Μιχαηλίδης. Αλλά τι τα θες τον κατάργησαν μέσα σε μια μέρα..
Ελπίζω να μη σε ζάλισα. Να σαι πάντα καλά.
είμαστε στον πάτο..όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε και ΕΝΩΘΟΥΜΕ τόσο το καλύτερο για όλους!
Οι δημοσιγράφοι είναι μέλη της ίδιας κοινωνίας με τους γιατρούς που παίρνουν φακελάκια ,με τους αγρότες που ρίχνουν φυτοφάρμακα...
και όλοι μαζί διαλέγουμε να έχουμε για πολιτική ηγεσία για συνδικαλιστική ηγεσία ...τους καταλληλότερους!.
υπαρχει τιποτα χειροτερο απο τους δημοσιογράφους?ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΛΕΓΑΝ ΓΙΑ ΜΑΓΓΙΝΑ?ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΙΔΙΚΑ ΟΛΟΙ ΣΟΥΖΑ!
Μεγάλες λέρες οι δημοσιογράφοι. Παίζουν πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των πιτσιρικάδων που τους δίνουν 600 ευρώ το μήνα. Έχω ένα φίλο σε «μεγάλο και σοβαρό» Κυριακάτικο έντυπο. Τρίχες κατσαρές. 12ωρα την ημέρα χτυπάνε. Αλλά μ' άρεσε που στις εκλογές λόγω του περιορισμού παρουσίας των βουλευτών βγήκαν απροκάλυπτα οι δημοσιογράφοι και έκαναν πολιτική προπαγάνδα δια τηλεόρασης. Το κακό είναι ότι έχουμε μικρή μνήμη και αυτά τα ξεχνάμε σε 10 μέρες. Για παράδειγμα, είναι δυνατόν ΜΕΓΑΛΟ κανάλι (νιάου νιάου) να έχει 100% των κεντρικών αναλυτών να ψηφίζουν το ίδιο ΠΑΣΟΚοκόμμα;
Καλό Τριέσπερο και για το νέο Ενιαυτό υγεία κι ευτυχία
www.lovemacedonia.blogspot.com
Έρρωσθε
Δε συμφωνώ καθόλου ότι οι δημοσιογράφοι είναι μόνοι τους. Ένας φίλος μου ψες αργά το βράδυ ήταν μαζί τους. Για του λόγου το αληθές κάντε τον κόπο και δείτε το κι εσείς www.astos.lavepage.gr/blog στο Ελκυστικό.
Όσο για το ασφαλιστικό, αυτό θα λυθεί ως εξής, πάλι απ' τον ίδιο:www.astos.lavepage.gr στο πότε θα βγω στη σύνταξη.
To be a good lenient being is to procure a kind of openness to the mankind, an gift to trust undeterminable things beyond your own manage, that can lead you to be shattered in uncommonly extreme circumstances pro which you were not to blame. That says something remarkably important about the condition of the honest compulsion: that it is based on a trust in the unpredictable and on a willingness to be exposed; it's based on being more like a weed than like a treasure, something somewhat tenuous, but whose very particular attractiveness is inseparable from that fragility.
Post a Comment