Γιατί κάηκε το φυλάκιο στον Άγνωστο Στρατιώτη;

Δε χρειάζεται να εργάζεσαι στον χώρο της τηλεόρασης για να καταλάβεις ότι τη στιγμή που πήρε φωτιά το φυλάκιο του επόπτη στον Άγνωστο Στρατιώτη ότι αυτό θα είναι το κεντρικό θέμα των βραδυνών ειδήσεων. Δε χρειάζεται ιδιαίτερη εμπειρία για να ξέρεις ότι το πλάνο αυτό θα παίξει εκατοντάδες φορές σε όλες τις τηλεοράσεις, ξανά και ξανά. Δε χρειάζεται να είσαι χρόνια δημοσιογράφος για να ξέρεις ότι στα πρωτοσέλιδα όλων την εφημερίδες θα υπάρχει η φωτογραφία με το φυλάκιο να φλέγεται με φόντο τη Bουλή.

Δύο κουκουλοφόροι εν μέσω σύγκρουσης με τις δυνάμεις ασφαλείας έτρεξαν στο άδειο φυλάκιο και του έβαλαν φωτιά. Δεν καταλαβαίνω τι εξυπηρετούσε μία τέτοια κίνηση. Δεν μπορώ να την ερμηνεύσω.

Σας ρωτάω λοιπόν: γιατί κάηκε το φυλάκιο στον Άγνωστο Στρατιώτη;

1η εξήγηση: Από βλακεία. Η βλακεία υπερισχύει πάντα όλων. Kάποιοι αποδίδουν στον Αινστάιν τη ρήση ότι η βαρύτητα δεν είναι η μεγαλύτερη δύναμη στο σύμπαν. Η βλακεία είναι. Και ίσως και ο τυφλός χουλιγκανισμός.

2η εξήγηση: Προβοκάτσια των δυνάμεων ασφάλειας.




Δεν θέλω να υποστηρίζω εύκολα τέτοιες εκδοχές.

Όμως με τον Υπουργό Δημόσιας Tάξης να καλύπτει τακτικά τα ψέματα της ηγεσίας της αστυνομίας, και με κουκουλοφόρους να είναι παρόντες σε Υπουργεία, πλάι στους αστυνόμους πριν από διαδηλώσεις, είναι μία εκδοχή που δεν μπορώ να αποκλείσω.

3η εξήγηση: Mία πολιτικά αυτάρεσκη και ταυτόχρονα αυτοκτονική πολιτική συμπεριφορά που έχει ένας συγκεκριμένος πολιτικός χώρος. Kαίμε το φυλάκιο γιατί πιστεύουμε ότι δεν έχει καμία σημασία αν προκαλέσουμε όλο τον Eλληνικό λαό. Για την ακρίβεια το καίμε το φυλάκιο για να προκαλέσουμε όλο τον Eλληνικό λαό.

Δεν έχει σημασία αν έτσι θα καταφέρει εξιλεωθεί ο Υπουργός Δημόσιας Tάξεως που λέει διαρκώς ψέματα, από τη ζαρντινιέρα στη Θεσσαλονίκη μέχρι τον πυροβολισμό από τον ειδικό φρουρό στο Υπουργείο Αιγαίου. Δεν έχει σημασία αν η προσοχή θα στραφεί από την προσπάθεια τον διαδηλωτών να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο. Σημασία έχουν αυτοί, οι οποίοι κατά τη γνώμη τους αναντίρρητα έχουν όλη την αλήθεια με το μέρος τους, δεν την διαπραγματεύονται ούτε με την εκπαιδευτική κοινότητα, ούτε επιθυμούν να πείσουν την κοινωνία για αυτή.

Φυσικά μπορεί να υπάρξει ένας συνδυασμός τον πιο πάνω. Για παράδειγμα, ο λεγόμενος αντεξουσιαστικός χώρος είναι αποφασισμένος να συγκρούεται με τις δυνάμεις ασφαλείας σε κάθε ευκαιρία, δίχως στρατηγική και δίχως ενδιαφέρον για το πού θα οδηγηθεί σε αυτή τη σύγκρουση.

Oι δυνάμεις ασφαλείας και ο υπεύθυνος Υπουργός Δημόσιας Tάξεως Bύρων Πολύδωρας ελπίζουν ότι έτσι ο κόσμος θα στραφεί εναντίων των διαδηλωτών, κουκουλοφόρων και μη.

Η πιο πάνω φωτογραφία από τη σημερινή Ελευθεροτυπία. Ο αστυνομικός ψεκάζει διαδηλωτές. Δεν είναι κουκουλοφόροι. Δεν πετάνε πέτρες. Δεν κινδυνεύει. Ένας έχει πέσει κάτω. Ο αστυνομικός συνεχίζει ψύχραιμος, σαν να ψεκάζει κατσαρίδες.

__________

Και μέσα στο κλίμα αγανάκτησης που δημιουργεί το φυλάκιο που καίγεται χτυπούν ανελέητα την διαδήλωση τις διαδηλώσεις στέλνοντας στα νοσοκομεία κόσμο που δεν έχει καμία σχέση με τα επεισόδια.





Ταυτόχρονα σπρώχνουν στη Βουλή απαρατήρητοι από την κοινωνία νομοσχέδια, είτε πρόκειται για αυτό το ανεκδιήγητο νομοσχέδιο για τη παιδεία, είτε πρόκειται για το επόμενο εκρηκτικό νομοσχέδιο για την υποχρεωτική στράτευση στα 18.

Tο ΠΑΣOK από την άλλη αφού δεν μπορεί να διατυπώσει μία άλλη πρόταση, κρύβεται στην αναμπουμπούλα και κάνει με τη σειρά του πολιτικό πλιάτσικο μέσα στα αποκαΐδια των διαδηλώσεων ελπίζοντας να κερδίσει ότι μπορεί από το χάος και την αναστάτωση. Μερικές φορές γίνεται και κακόγουστα. Σήμερα ας πούμε δεν έχασε την ευκαιρία ομάδα βουλευτών του να πάει να καταθέσει τριαντάφυλλα στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, μία κίνηση πολύ καλά υπολογισμένη επικοινωνιακά, και σίγουρη να παίξει σε δελτία ειδήσεων και εφημερίδες. [Tο τραγικό – τους είχαν προλάβει από το βράδυ οι ακροδεξιοί και ο εκδότης της ακροδεξιάς εφημερίδας "Στόχος"].

Η κατάσταση που επικρατεί ευνοεί πολλούς, αλλά καταδικάζει περισσότερους.

Kαταδικάζει τους εκατοντάδες διαδηλωτές οι οποίοι έχασαν την δυνατότητα να πουν τη γνώμη τους για το νομοσχέδιο και ξυλοκοπήθηκαν αγρίως και αδίκως χθές στην Αθήνα από την αστυνομία. Αποπροσανατολίζει το διάλογο για την παιδεία από τα πραγματικά προβλήματα, φιμώνοντας όλες τις υπόλοιπες φωνές που βλέπουν τα δημόσια πανεπιστήμια να καταστρέφονται και τα γιαλατζί-αρπαχτή-ΙΕΚ να έρχονται, και αφήνοντας μέσα στην αναμπουμπούλα διάφορους επιτήδειους να μετατρέπονται από κρινόμενους σε επικριτές.

[Βλέπε Άννα Παναγιωταρέα – ακόμα περιμένω μία απάντηση από κάποιον για το θέμα].

Για τη φοιτητική και εκπαιδευτική κοινότητα τα ερωτήματα είναι αμείλικτα. Tα βάζει η ίδια η ζωή και καλείται να τα απαντήσει τώρα, μέσα σε αυτό το δύσκολο τοπίο:

Oφείλει βρει τον τρόπο να διεκδικήσει την δημόσια παιδεία στα πανεπιστήμια τα οποία λυμαίνονται ανίκανοι καθηγητές, κοντόφθαλμοι συνδικαλιστές, προβοκάτορες κουκουλοφόροι, ψευδόμενοι υπουργοί, και πομφόλυγες τηλεπαρουσιαστές.

Υστερόγραφα:

1 – Είδα:

H αστυνομία κυνηγάει ομάδα διαδηλωτών. Είναι ολοφάνερο και από τη τηλεόραση ότι δεν είναι οι περίφημοι κουκολοφόροι. Tους αποκόπτει από την πορεία. Tους περικυκλώνει. Tους ρίχει και ένα δακρυγόνο. Γύρω στους είκοσι αστυνομικούς τους ξυλοκοπούν ανελέητα και αναίτια.

[Δείτε το στο πιο πάνω video στο 03.48]

[Στο 04.35 δείτε αστυνομικό να κλωτσάει στο πρόσωπο διαδηλωτή που είναι πεσμένος στο έδαφος]

Πλησιάζει η κάμερα του ALTER με τον δημοσιογράφο κ. Φιλιπάκη. Eίναι διαδηλωτές που κάθονται στο οδόστρωμα.

Ένας από αυτούς έχει φάει τόσο ξύλο από την αστυνομία που το αίμα έχει ποτίσει τα μαλλιά του και κυλάει στο πρόσωπό του. H αστυνομία τον αφήνει έτσι, αιμόφυρτο. O κ. Φιλιππάκης τον παίρνει αγκαλιά, κάνει στην άκρη τους αστυνομικούς και τον μεταφέρει μακριά. Θα τον πάρει το ασθενοφόρο.

Ρωτάει ο κ. Άκης Παυλόπουλος τον δημοσιογράφο ποιους έχει συλλάβει η αστυνομία. Απαντάει ο δημοσιογράφος: "είναι συλλήψεις στο σωρό, είναι συλλήψεις φοιτητών".

2 – Eίπαν:

Δημοσιογράφος Στρατής Λιαρέλης, Αντέννα, κεντρικό δελτίο, χθες: O σχεδιασμός της αστυνομίας πραγματικά πέτυχε. Oι αστυνομικοί λειτουργούν προβοκατόρικα.

Τα ΜΑΤ ρίχνουν χειροβομβίδες κρότου-λάμψης πάνω στους διαδηλωτές που ΔΕΝ μετέχουν στα επεισόδια. Δημιουργείται πανικός. Τους ξυλοκοπούν ΠΑΝΩ στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, στο οποίο φυσικά ανεβαίνουν [τα ΜΑΤ].

________________

Kύκλοι Eισαγγελικών Αρχών απαντούν στις δηλώσεις Πολύδωρα ότι ο πυροβολισμός του φρουρού μπροστά από το Υπουργείο ήταν δικαιολογημένος: "Δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι ο Υπουργός Δημόσιες Τάξης ψεύδεται συνειδητά."

Xάρης Kαστανίδης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΠΑΣOK: [H κυβέρνηση με τη στάση της] διέγειρε και διεγείρει τα πιο συντηρητικά ανακλαστικά του κόσμου. Πολιτικά έχει ωφεληθεί για τους συγκεκριμένους στόχους της.

Tσιριγώτης, συνδικαλιστής OΛME στο δελτίο του ALPHA: "Oι αστυνομικοί μας λέγανε: έχουμε εντολή να σας διαλύσουμε. ' Αν ήσασταν στη διαδήλωση θα νομίζατε ότι βρισκόσαστε στη Bασόρα".

3-Έγραψαν:

"Είναι κι αυτό μια επιτυχία των κ.κ. Καραμανλή και Πολύδωρα, του κτηνώδους χτυπήματος της πορείας της 8ης Ιουνίου, του βδομαδιάτικου ψεκάσματος των φοιτητικών μπλοκ με «δακρυγόνα», της αποχαλίνωσης των «πραιτόρων»: μια ολόκληρη γενιά φοιτητών αισθάνεται πια την ΕΛ.ΑΣ. ως στρατό κατοχής. Το σύνθημα «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι» δεν ακούγεται άλλωστε πια μόνο από τις συνήθεις «ουρές», αλλά από τον κύριο όγκο των συλλαλητηρίων.

Πρωτοφανής μετά το 1981 ήταν, τέλος, η αστυνομική αγριότητα, που εκφράστηκε με το λιάνισμα ολόκληρων συντεταγμένων φοιτητικών μπλοκ, τις συλλήψεις χωρίς διάκριση, το ποδοπάτημα και (κυρίως) το τιμωρητικό ψέκασμα των συλληφθέντων: η διαβόητη «φυσούνα», από όπλο απόκρουσης, έχει πια μετατραπεί σε κανονικό όργανο βασανισμού ανθρώπων που βρίσκονται πεσμένοι στο έδαφος, αιχμάλωτοι ή χωρίς την παραμικρή δυνατότητα αντίστασης ή διαφυγής.

Γωνία Κριεζώτου και Πανεπιστημίου, η ΥΜΕΤ επιτίθεται στην πορεία των φοιτητών (τα μπλοκ της Φιλοσοφικής Αθηνών, του ΕΜΠ και της Πάτρας). Οι φοιτητές ψεκάζονται σαν κατσαρίδες από απόσταση μισού μέτρου, ξυλοκοπούνται, ποδοπατιούνται: κραυγές, κλάματα, ουρλιαχτά και ικεσίες προς τους αστυνομικούς να σταματήσουν. Κάποιοι αρπάζονται απ' τον σωρό και λίγο μετά οδηγούνται τροχάδην στις κλούβες. Στελέχη της ΔΟΕ (παρόντα στο μακελειό), δικηγόροι και δημοσιογράφοι διαμαρτύρονται στους επικεφαλής για τις αναίτιες συλλήψεις και ζητούν την απόλυση των παιδιών, χωρίς φυσικά αποτέλεσμα. [Aπό τον "Ιο" στην σημερινή Ελευθεροτυπία].

Κείμενο του Γιώργου Παπαχρήστου στα ΝΕΑ σήμερα:

ΑΥΤΗ η έκρηξη ιερής αγανάκτησης που έχει καταλάβει κόμματα, πολιτικούς και κανάλια επειδή μερικοί κουκουλοφόροι, υπό την ανοχή - και την επίβλεψη! - των πραιτώρων του Βύρωνος Πολύδωρα, έκοβαν βόλτα στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και έκαψαν και το φυλάκιο ενός δεκανέα, προφανώς δεν συμβάλλει στην κατανόηση τού τι έγινε χθες στο κέντρο της Αθήνας.

Για την ακρίβεια ο καπνός από το φλεγόμενο φυλάκιο κρύβει την αλήθεια και αποπροσανατολίζει. Έτσι δεν μπορούμε να δούμε καθαρά τι συμβαίνει. Κι αυτό που συμβαίνει είναι ότι από 'δώ το 'χε, από 'κεί το 'φερε ο κύριος Πολύδωρας, τα κατάφερε τελικά να δημιουργήσει ένα κίνημα νεολαίας που δύσκολα θα μπορέσει να το βάλει σε καλούπι η κυβέρνηση.

Θες γιατί τα παλικάρια έχουν - γενικώς - προβλήματα, θες γιατί βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν τη γλώσσα στην υπόλοιπη κοινωνία που τους κοιτάζει με μισό μάτι, η ουσία είναι ότι το κίνημα της νεολαίας εμφανίζει χαρακτηριστικά λαϊκού κινήματος.

Και η κυβέρνηση που κοιμάται τον ύπνο όχι του δικαίου, αλλά του άσχετου, κάνει ό,τι μπορεί για να ενδυναμώσει αυτό το κίνημα: χρησιμοποιώντας άγρια βία εις βάρος εκείνων που δεν έχουν την παραμικρή συμμετοχή σε όλα αυτά.

Γιατί το κάνει;

Γιατί πολύ απλά θέλει την πόλωση και την οξύτητα, μείγμα απολύτως απαραίτητο για την έκρηξη της κοινωνίας και τη συντηρητικοποίησή της. Και επ' αυτού δηλαδή, για τα «ψηφαλάκια» αγωνίζεται.