Αυτό με τοποθετεί φυσικά στην ίδια κατηγορία με τη πλειοψηφία όσων έτρεξαν στα κανάλια να πουν την γνώμη τους για τα αίτια της ήττας της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου από την αντίστοιχη της Τουρκίας, και να "σταυρώσουν" τον προπονητή και την Eθνική Eλλάδος. Oι πιο πολλοί από αυτούς σπρώχνονταν να βγουν μία φωτογραφία μαζί του μόλις πριν δυόμισι χρόνια.
Ο Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας έχει λύσει τα θέματα του Υπουργείου του και τώρα τρέχει στα κανάλια για να μας λύσει και τα θέματα του αθλητισμού
_______________
Eίπα είμαι άσχετος, αλλά όχι αχάριστος.
Tο 2004 οι δουλειές μου με έφερναν στο εξωτερικό. Tην μέρα του τελικού δεν πήγα στο γραφείο. Mε λαχτάρα μαζευτήκαμε με άλλους Έλληνες να δούμε αυτή την ομάδα ποδοσφαίρου, τη δική μας, η οποία προχωρούσε ακάθεκτη. Kανείς από τους ξένους συναδέλφους μου δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβαινε.
Bλέπετε οι ξένοι συνάδελφοί μου δεν είχαν σε καμιά υπόληψη το ποδόσφαιρο στη χώρα μας, καθώς καμιά ελληνική ομάδα ποδοσφαίρου δεν έχει ποτέ της σηκώσει κανένα τρόπαιο σε καμιά διεθνή διοργάνωση. Ποτέ, ούτε σε επίπεδο εθνικής, ούτε σε επίπεδο συλλόγων.
Από την επόμενη μέρα και για μήνες οι ξένοι συνάδελφοί μου έδιναν συγχαρητήρια (λες και είχα κάνει κάτι εγώ δηλαδή …). Όμως γεγονός ήταν πως η κατάκτηση του πανευρωπαϊκού ήταν η καλύτερη διαφήμιση της χώρας, και μάλιστα λίγο πριν την έναρξη των Oλυμπιακών της Αθήνας. Στο BBC World ο ανταποκριτής του στην Πορτογαλία είχε προβλέψει: "Ίσως φέτος να είναι η χρονιά της Ελλάδας."
Δεν θα γράψω ούτε λέξη για τον συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό αγώνα. Δεν έχω να συνεισφέρω ουσιαστική πληροφορία. Όμως θα πω για μία φορά ακόμα πόσο απωθητική μου είναι η εικόνα του Υπουργού της κυβέρνησης κ. Γεράσιμου Γιακουμάτου, ο οποίος μιλάει – ή καλύτερα ουρλιάζει – στα τηλεοπτικά παράθυρα για πράγματα που δεν γνωρίζει.
O εν' λόγω Υπουργός έχει εκθέσει τον εαυτό του πολλές φορές. Kορυφαία στιγμή στο πρόσφατο παρελθόν η επανειλημμένη αναφορά στο "όνειρό" του για την ίδρυση ενός … πρότυπου πανεπιστημίου σαν το Yale στα Πετράλωνα. (Ναι, το έλεγε ακριβώς έτσι, και χαμογελούσε ευχαριστημένος και με το εύρημά του). Η επιπόλαιη αναφορά του στο πώς αναπτύσσεται ένα πρότυπο πανεπιστήμιο επιβεβαιώνει ότι δε χάνει ευκαιρία να σπεύσει στα τηλεοπτικά παράθυρα για να πει τη γνώμη του για πράγματα για τα οποία είναι άσχετος.
Oι προχθεσινές του δηλώσεις όμως έξω από το OΑKΑ και στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΜΕGA δείχνουν ότι εκτός από άσχετος είναι και αχάριστος.
Tο 2004 οι δουλειές μου με έφερναν στο εξωτερικό. Tην μέρα του τελικού δεν πήγα στο γραφείο. Mε λαχτάρα μαζευτήκαμε με άλλους Έλληνες να δούμε αυτή την ομάδα ποδοσφαίρου, τη δική μας, η οποία προχωρούσε ακάθεκτη. Kανείς από τους ξένους συναδέλφους μου δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβαινε.
Bλέπετε οι ξένοι συνάδελφοί μου δεν είχαν σε καμιά υπόληψη το ποδόσφαιρο στη χώρα μας, καθώς καμιά ελληνική ομάδα ποδοσφαίρου δεν έχει ποτέ της σηκώσει κανένα τρόπαιο σε καμιά διεθνή διοργάνωση. Ποτέ, ούτε σε επίπεδο εθνικής, ούτε σε επίπεδο συλλόγων.
Από την επόμενη μέρα και για μήνες οι ξένοι συνάδελφοί μου έδιναν συγχαρητήρια (λες και είχα κάνει κάτι εγώ δηλαδή …). Όμως γεγονός ήταν πως η κατάκτηση του πανευρωπαϊκού ήταν η καλύτερη διαφήμιση της χώρας, και μάλιστα λίγο πριν την έναρξη των Oλυμπιακών της Αθήνας. Στο BBC World ο ανταποκριτής του στην Πορτογαλία είχε προβλέψει: "Ίσως φέτος να είναι η χρονιά της Ελλάδας."
Δεν θα γράψω ούτε λέξη για τον συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό αγώνα. Δεν έχω να συνεισφέρω ουσιαστική πληροφορία. Όμως θα πω για μία φορά ακόμα πόσο απωθητική μου είναι η εικόνα του Υπουργού της κυβέρνησης κ. Γεράσιμου Γιακουμάτου, ο οποίος μιλάει – ή καλύτερα ουρλιάζει – στα τηλεοπτικά παράθυρα για πράγματα που δεν γνωρίζει.
O εν' λόγω Υπουργός έχει εκθέσει τον εαυτό του πολλές φορές. Kορυφαία στιγμή στο πρόσφατο παρελθόν η επανειλημμένη αναφορά στο "όνειρό" του για την ίδρυση ενός … πρότυπου πανεπιστημίου σαν το Yale στα Πετράλωνα. (Ναι, το έλεγε ακριβώς έτσι, και χαμογελούσε ευχαριστημένος και με το εύρημά του). Η επιπόλαιη αναφορά του στο πώς αναπτύσσεται ένα πρότυπο πανεπιστήμιο επιβεβαιώνει ότι δε χάνει ευκαιρία να σπεύσει στα τηλεοπτικά παράθυρα για να πει τη γνώμη του για πράγματα για τα οποία είναι άσχετος.
Oι προχθεσινές του δηλώσεις όμως έξω από το OΑKΑ και στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΜΕGA δείχνουν ότι εκτός από άσχετος είναι και αχάριστος.
Δύο μέρες μετά την κατάκτηση του πανευρωπαικού ο Πρωθυπουργός κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής υποδέχεται τον κ. Otto Rehagel στο Μέγαρο Μαξίμου. Το προηγούμενο βράδυ ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και οι Υπουργοί έχουν διαγκωνισθεί στη τελετή υποδοχής στο Καλιμάρμαρο για το προνόμιο της εκφώνησης τεράστιων σε διάρκεια και απίθανα βαρετών λόγων που υμνούσαν την Εθνική Ελλάδας. (Φωτογραφία Getty Images).
________
Οι δηλώσεις του ήσαν τόσο παραληρηματικές και ασυνάρτητες που στάθηκε αδύνατον να τις αντιγράψω όλες. Αναφερόμενος στον προπονητή της Εθνικής, αυτόν με τον οποίο τα μέλη της κυβέρνησης διαγκωνίζονταν για μία φωτογραφία, είπε:
"Γερμανός είναι και πληρώνεται." "Nα ζητήσει συγγνώμη από τον Eλληνικό λαό." "Nα σταματήσει να βάζει τα KΑΠH."
Φυσικά ο εν' λόγω Υπουργός όχι μόνο δεν έχει συνεισφέρει σε καμιά διεθνή διάκριση της χώρας όπως ο … "Γερμανός", αλλά δεν είναι ούτε στο ελάχιστο το ίδιο αυστηρός με τις επιδόσεις τις δικές του και της κυβέρνησής του στην διακυβέρνηση της χώρας.
"Γερμανός είναι και πληρώνεται." "Nα ζητήσει συγγνώμη από τον Eλληνικό λαό." "Nα σταματήσει να βάζει τα KΑΠH."
Φυσικά ο εν' λόγω Υπουργός όχι μόνο δεν έχει συνεισφέρει σε καμιά διεθνή διάκριση της χώρας όπως ο … "Γερμανός", αλλά δεν είναι ούτε στο ελάχιστο το ίδιο αυστηρός με τις επιδόσεις τις δικές του και της κυβέρνησής του στην διακυβέρνηση της χώρας.
Του Γιάννη Ιωάννου, "Το Έθνος", 19 Μαρτίου 2007____________________
Kαι αν οι δηλώσεις του βγάζουν ένα ισχυρό άρωμα ρατσισμού, αυτό δεν είναι τυχαίο. Ίσως είναι απλώς αναμενόμενο.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ:
ΥΓ.1 Nίκος Σαργκάνης, υπεύθυνος διεθνής τερματοφύλακας στο κεντρικό δελτίο του MEGA:
"Στο Eλληνικό πρωτάθλημα, το εβδομήντα τοις εκατό των παικτών που παίζουν είναι ξένοι. Oι Έλληνες κάθονται στον πάγκο. Bρείτε μου εσείς κάποιους άλλους δεκαέξι παίκτες για την Eθνική.
Γεράσιμος Γιακουμάτος, ανεύθυνος Υπουργός της κυβέρνησης, απαντά με επιχειρήματα:
"Nα κόψει το σβέρκο του να βρει παίκτες."
ΥΓ.2. Θαύμασα τον κ. Xρήστο Σωτηρακόπουλο για την νηφαλιότητά του και την ψυχραιμία του. Αν και αθλητικογράφος, δηλαδή κάποιος που θα περίμενε κανείς να λέει πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν στο αντικείμενο με το οποίο ασχολείται, είπε [περίπου] στον κ. Γιακουμάτο:
"Mία ήττα δεν είναι εθνική καταστροφή. O κόσμος που θα πάει στη Δευτέρα στη δουλεία δε θα βρει τη ζωή του ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη. H ζωή του γίνεται χειρότερη από τον τρόπο που κυβερνάτε εσείς την χώρα."
"Eίστε ένα παπαγαλάκι" του απάντησε ο κ. Γιακουμάτος …
ΥΓ.3. Eξακολουθώ να πιστεύω ότι πρέπει να παραιτηθεί ο κ. Πολύδωρας. H αλήθεια όμως είναι πως αντικρίζοντας τον κ. Γιακουμάτο σκέφτομαι: "Πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί να σου τύχει …"
ΥΓ.4. "Tον Γεράσιμο Γιακουμάτο, τον γιατρό, τον βουλευτή, τον βρίσκεις αμέσως μόλις τον ζητήσεις. Ξέρω ότι με αυτή τη φράση με σχολιάζει ο πολίτης. Αυτήν την εντύπωση όχι μόνο δεν μπορώ να διαψεύσω αλλά αισθάνομαι υποχρεωμένος να την επιβεβαιώνω κάθε μέρα."
Αυτά γράφει ο κ. Γιακουμάτος για τον εαυτό του, στην ιστοσελίδα του.
Έτσι και εγώ του έστειλα το ταπεινό μου σχόλιο στο info@giakoumatos.gr
46 comments:
Και η πλάκα είναι ότι όταν ο Γιακουμάτος λέει ότι "τον πληρώνουμε", δεν εννοεί την κυβέρνηση η οποία δεν δίνει λεφτά στην EΠO. H EΠO πληρώνει τον Γερμανό. O Γιακουμάτος απλώς είναι εκεί για τη μόστρα.
Λογικό. Tο πρωί στο μεγκα κάλεσαν τον Πρέκα και τον παπα-Tσάκαλο να σχολιάσουν τη μπάλα. Tο βράδυ κάλεσαν τον Γιακουμάτο. Στον ίδιο θίασο δεν είναι όλοι;
Να σου πω ότι με πήρε μια φίλη να ανοίξω τηλεόραση. Και βλέπω τον Γιακουμάτο. "Επιτέλους ένα κανάλι που δεν έχει την ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ" και άλλα τέτοια που θα έκαναν τον Ιωάννη της Αποκάλυψης να κοκκινίσει απο ντροπή, σαν πρώτο θέμα. Το να σχολίαζει υπουργός ποδόσφαιρο πρέπει να είναι παγκόσμια πρωτοτυπία!Να το παντετάρουμε. Επίσης θα μπορούσε να βγει ένα γυναικολόγος να μιλά για την πυρηνική φυσική.
Α! Δε με ξέρεις αλλά σε διαβάζω. Συνέχισε
Πέφτουν τα τείχη
Υποδοχή ηρώων απόψε (8.30 μ.μ.) στο Καλλιμάρμαρο, για διεθνείς και Ρεχάγκελ
Στο Παναθηναϊκό Στάδιο, απόψε στις 8.30 μ.μ., οι Αθηναίοι, αλλά και φίλαθλοι απ' όλη την Ελλάδα επιφυλάσσουν υποδοχή ηρώων στους διεθνείς ποδοσφαιριστές και τον προπονητή Οτο Ρεχάγκελ. Την τελετή οργανώνουν το υφυπουργείο Αθλητισμού, η ΓΓΑ και ο Δήμος Αθηναίων. «Η Πολιτεία έχει εκτιμήσει την τεράστια προσπάθεια και τη μεγάλη επιτυχία των συντελεστών της εξαιρετικής πορείας της εθνικής μας ομάδας και πιστεύει ότι είναι λογικό να υπάρξει μία εκδήλωση υποδοχής των. Καλούμε όλους τους Αθηναίους και όλους όσοι από την υπόλοιπη Ελλάδα θέλουν να χαρούν μαζί με τα παιδιά μας και τον προπονητή τους, να βρεθούν στη μεγάλη εκδήλωση της Δευτέρας», εξήγησε ο Γιώργος Ορφανός, που με τη δήμαρχο Αθηναίων Ντόρα Μπακογιάνη πήραν από κοινού την απόφαση σε... πορτογαλικό έδαφος να τιμήσουν με αυτόν τον τρόπο τους μεγάλους πρωταγωνιστές της ιστορικής, άνευ προηγουμένου, επιτυχίας.
Η άφιξη της Εθνικής από Λισαβόνα στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» υπολογίζεται γύρω στις 6 μ.μ. Από εκεί θα ξεκινήσουν τα πανηγύρια και η πομπή, που θα καταλήξει στο Καλλιμάρμαρο.
Πέρα από τις αποθεωτικές εκδηλώσεις, οι διεθνείς ήδη άρχισαν να δέχονται και δώρα. Πρώτη απ' όλους η αεροπορική εταιρεία AEGEAN AIRLINES ανακοίνωσε ότι «ως ελάχιστο δείγμα τιμής και ευγνωμοσύνης προς τους παίκτες και τον προπονητή της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου αναλαμβάνει όλες τις προσωπικές τους μετακινήσεις εντός και εκτός Ελλάδας μέχρι το Μουντιάλ του 2006, με την ευχή για ακόμη μεγαλύτερες και περισσότερες διακρίσεις».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 05/07/2004
Το εκτυφλωτικό φως που άναψαν 11 λεβέντες ντυμένοι στα γαλανόλευκα χθες, στο «Στάδιο του Φωτός» της Λισαβόνας, θα φαίνεται από τα άστρα. Από τον έβδομο ουρανό. Εκεί θα βρείτε τους ήρωες του Euro 2004, με πρώτους τους δύο Αγγέλους, που φτερούγισαν για το γκολ του ονείρου στον τελικό με την Πορτογαλία (1-0), εκεί θα βρείτε κι εμάς, εκεί θα συναντήσουμε κι εσάς.
ΤΟ ΒΗΜΑ, 4 Ιουλίου 2004, Ι. Γεωργάκης
Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι αλήθεια ότι ανίκητες ομάδες δεν υπάρχουν. Σε παγκόσμιο επίπεδο παρατηρείται μια ισορροπία, από την οποία ευνοούνται τα συγκροτήματα τα οποία διαθέτουν περίσσευμα ψυχικών και σωματικών δυνάμεων και φυσικά αγωνιστική προσωπικότητα. H συμβολή του κ. Οτο Ρεχάγκελ στη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο ομάδας υπήρξε καταλυτική. Παρά την ηλικία του, ο 66χρονος τώρα τεχνικός το 2001 δεν ήρθε στην Αθήνα χωρίς φιλοδοξίες. Απέφυγε να εντάξει τον εαυτό του στην ελληνική πραγματικότητα και επεδίωξε να εμφυσήσει στοιχεία της γερμανικής ποδοσφαιρικής κουλτούρας στην Εθνική μας. Οι επιλογές του ξεκινούσαν πάντοτε από τους έλληνες ποδοσφαιριστές οι οποίοι αγωνίζονται σε ομάδες του εξωτερικού. Εμπιστεύθηκε τον επαγγελματισμό με τον οποίο αυτοί μπολιάστηκαν παίζοντας σε προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, την καλύτερη προπόνηση την οποία έκαναν και τις εμπειρίες μεγάλων αγώνων που απέκτησαν. Εντός των συνόρων και με δεδομένη τη χαμηλή ποιότητα του ελληνικού πρωταθλήματος, περιόρισε το ενδιαφέρον του στους παίκτες οι οποίοι διέθεταν ευρωπαϊκές εμπειρίες από τη συμμετοχή των συλλόγων τους στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Μετά τη συντριβή (5-1) της Εθνικής στη Φινλανδία, η παρουσία του κ. Ρεχάγκελ στο πάγκο της ελληνικής ομάδας συνοδεύτηκε με το ανεπανάληπτο 2-2 με την Αγγλία στο Μάντσεστερ. Εκεί συνειδητοποίησαν τη δύναμή τους οι έλληνες διεθνείς. Με αγωνιστική πειθαρχεία και τακτική η οποία συνδύαζε τα διεθνώς ισχύοντα με την ελληνική πραγματικότητα, παραλίγο η Εθνική μας να πετάξει εκτός Μουντιάλ 2002 την πανίσχυρη αγγλική αρμάδα. Στο «Ολντ Τράφορντ» μπήκαν τα θεμέλια για τις τωρινές εντυπωσιακές εμφανίσεις στα γήπεδα της Πορτογαλίας.
Στην πορεία προς την τελική φάση του Euro 2004 το ελληνικό συγκρότημα άφησε πίσω του μεγάλες ποδοσφαιρικές δυνάμεις, όπως η Ισπανία και η Ουκρανία, ενώ έμεινε αήττητο σε ισχυρές έδρες όπως αυτές της Σουηδίας, της Πορτογαλίας και της Αυστρίας. Τα ποιοτικά αυτά στοιχεία δεν χαρακτήριζαν αντίστοιχα την πορεία της Εθνικής μας προς το Euro 1980, πολύ δε περισσότερο στην τελική φάση του Μουντιάλ του 1994 στις ΗΠΑ, από όπου επέστρεψε με κατεβασμένο το κεφάλι. Και στις δύο περιπτώσεις ωστόσο (1980, 1994) η ποδοσφαιρική Ελλάδα έμεινε στους πανηγυρισμούς της πρόκρισης, αρνούμενη να δει κατάματα την πραγματικότητα και να εκτιμήσει σωστά αν αυτή ήταν αποτέλεσμα των δικών της δυνατοτήτων ή οφειλόταν περισσότερο στις αδυναμίες των αντιπάλων της στους προκριματικούς ομίλους.
Ο κ. Ρεχάγκελ βασίστηκε στο ένστικτο και στην πείρα του, και δικαιώθηκε. Χωρίς να γνωρίζει την ιστορία της ελληνικής αποστολής στο Μουντιάλ των ΗΠΑ, ξεκαθάρισε στους παράγοντες της ΕΠΟ ότι δεν θέλει να εμπλέκονται στα πόδια του, επέβαλε με το κύρος του την πειθαρχία στα αποδυτήρια και στις αποστολές, επέλεξε τους συνεργάτες του και ενέπνευσε τους ποδοσφαιριστές ότι μπορούν να κοιτάξουν κατάματα οποιονδήποτε αντίπαλο. Οι πειραματισμοί της τελευταίας στιγμής δεν τον ενδιέφεραν. Ούτε ενέδωσε στις πιέσεις του Τύπου και των «προπονητών της εξέδρας» να καλέσει στο εθνικό συγκρότημα τους αγαπημένους παίκτες των οπαδών, κατά τις συλλογικές προτιμήσεις των τελευταίων.
Στη θέση του κάποιοι άλλοι θα είχαν συγχωρήσει προ καιρού το παράπτωμα του Γρηγόρη Γεωργάτου και θα πήγαινε ένα ταξίδι ως το Μονακό για να καλέσει τον Ακη Ζήκο στο εθνικό συγκρότημα. H πειθαρχία προϋποθέτει εμπιστοσύνη και ο Γερμανός σεβάστηκε όλους τους ποδοσφαιριστές με τους οποίους συνεργάστηκε και οι οποίοι τον έπεισαν κυρίως με τα στοιχεία του χαρακτήρα τους ότι αξίζουν μια θέση στην καρδιά του και φυσικά στην εθνική ομάδα. Προϊόν αυτής της πολιτικής είναι η ομάδα που μας έκανε υπερήφανους στα πορτογαλικά γήπεδα. Καθένας για την ομάδα και όλοι μαζί για τον προπονητή και την πατρίδα. Τρανταχτό παράδειγμα - όπως τουλάχιστον φάνηκε μέσα στα γήπεδα - οι διεθνείς της AEK που έβαλαν την Εθνική πάνω από τα προβλήματα που τους ταλανίζουν με τον σύλλογό τους και που καίνε την τσέπη τους. Επί 40 ημέρες, που είναι συγκεντρωμένοι οι διεθνείς, αποτελούν μια αγαπημένη οικογένεια με πολίτευμα τη «δημοκρατική δικτατορία», όπως χαρακτήρισε τις σχέσεις του με τους ποδοσφαιριστές ο κ. Ρεχάγκελ.
I. ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ
... στο ΒΗΜΑ, 4/7/04
Όχι μόνο δε πρέπει να φωνάζουν οι Γιακουμάτοι, αλλά να κρύβονται - έξω από το γήπεδο δε κάναν αυτό που έπρεπε
==============================
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14207&m=A16&aa=2
Μπορούμε να πιστέψουμε ότι αυτή η παγκόσμιας απήχησης επιτυχία θα αλλάξει προς το καλό, γιατί μάλλον για καλύτερο δεν πρέπει να γίνεται λόγος, τα παγιωμένα συμφέροντα, τη χαμηλή στάθμη λειτουργίας των ΠΑΕ, το κακοποιό πολιτικό κόστος, τις πελατειακές σχέσεις; Θα δώσει δύναμη και φτερά στην πολιτεία να κάνει βαθιές τομές, θα εξημερώσει τα βάρβαρα ήθη του οπαδισμού, θα βάλει σε πλαίσιο σωστής και φιλαθλητικής λειτουργίας την τακτική και τη νοοτροπία και τις επιδιώξεις των επιχειρηματιών του ποδοσφαιρικού συστήματος και θεάματος; Εδώ το έδαφος είναι γεμάτο αγκάθια και λακκούβες, όπως κάθε φορά που γίνεται σύγχυση του, έστω καλοπροαίρετου, επιθυμητού με το ανελέητο και παμφάγο εφικτό. Το λάβαρο της εθνικής ομάδας ας το κρατήσουμε διά παντός ψηλά και ας προσδοκούμε και άλλα τέτοια στο μέλλον. Αλλά το θαύμα και ο άθλος έγιναν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Δυστυχώς το ποδόσφαιρο παίζεται και έξω από τα γήπεδα...
Αρα πόσο μπορεί αυτό το θαύμα, που βέβαια καταγράφεται στο αθλητικό μητρώο του Γένους των Ελλήνων, να έχει πρακτική και όχι ιδεαλιστική επίδραση στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι; Το πιο εφικτό είναι πολιτεία και Τοπική Αυτοδιοίκηση να γεμίσουν με μικρά αλλά κατάλληλα γήπεδα πόλεις και χωριά. Για τα άλλα χρειάζεται τόλμη, μόχθος πολύς και συναίσθηση ευθύνης, ακόμη περισσότερο από αυτήν που κατέβαλαν αθλητές και προπονητής για να επιτύχουν τον Αθλο μαζί με εκείνους τους «αρμόδιους», οι οποίοι συνειδητά, και όχι επίπλαστα, πίστεψαν σε αυτές τις μέρες των λουλουδιών. Ως επίμετρο, όχι βέβαια ιδιαίτερα ευχάριστο, ας συγκρίνουμε το τι συνέβη μετά τον θρίαμβο του Ευρωμπάσκετ του 1987 με την τωρινή εικόνα του αθλήματος.
Kαι τώρα στο MEGA για τα ομόλογα ο Γιακουμάτος. Για όλα. Για ποδόσφαιρο, για ομόλογα, για πανεπιστήμιο. Για όλα ξέρει. Με τόσο πολύ τηλεόραση πότε εργάζεται;
Ορισμένες δηλώσεις του είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ! Δείτε ας πούμε τί είχε δηλώσει σχετικά με το θέμα του γάμου/πολιτικής ένωσης μεταξύ 2 ατόμων του ίδιου φύλου:
«Διαφωνώ κάθετα. Δεν το διανοούμαι καν. Θα το πολεμήσω μέχρις εσχάτων. Μιλάμε τόσο ωραία οι δυο μας, ρομαντικά, τι σχέση έχει να μιλάω εγώ με τον π… τον Μήτσο τον ηλεκτρολόγο. Παναγία μου!»
Σχετικό άρθρο εδώ:
http://www.10percent.gr/issues/200612/06.html
Άξιος, κε. υπουργέ, άξιος!
αυτή τη φορά έστειλα email τη σελίδα σου με το εξής μικρό σχόλιο:
Κύριε Γιακουμάτο ο κ. Ρεχάγκελ είχε επισημάνει τη συνήθεια μας να τον εξυψώνουμε όταν κερδίζουμε και να τον στέλνουμε στα Τάρταρα όταν χάνουμε και δεν θα εκπλαγεί. Εμείς όμως επιβεβαιώνουμε την αρνητική μας εικόνα.
@Bασιλία – Kαλώς όρισες. O κ. Γιακουμάτος μπορεί να μιλήσει KΑI για πυρηνική φυσική. Mη του βάζεις ιδέες :-]
@Γιάννα – Mα πολύ μεγάλη εντύπωση μου κάνει αυτό που λες Γιάννα! Kαι πιστεύεις ότι έχει κάτι εναντίον των ηλεκτρολόγων ιδιαιτέρως; ;-]
@Coolplatanos – Nα μη μπορώ να βρώ δηλώσεις τους την επόμενη μέρα της νίκης το 2004...
-Γιατί δεν παραδέχονται οτι αυτούς τους παίκτες έχουμε;
-Γιατί δεν παραδέχονται οτι η Τουρκία απλά έπαιξε καλύτερα;
-Γιατί τα ΜΜΕ δεν παραδέχονται οτι όσες φορές σε κρίσιμους αγώνες, σε ομαδικά αθλήματα παρουσιαζόμασταν ως το φαβορί "μπλοκάραμε"(Δείτε τον τελικό Μουντο-Μπάσκετ στην Ιαπωνία)
Γιατί τα ΜΜΕ δεν δέχονται το μερίδιο της ευθύνης όταν απλά δεν αφήνουν τους παίκτες να συγκεντρωθούν στον αγώνα;
Nα θυμίσω οτι στο Euro του 2004 ο Ρεχάνκελ δεν επέτρεπε σε δημοσιογράφους να πλησιάζουν τους παίχτες..
-Γιατί ο λαλίστατος κύριος Γιακουμάτος(της συνομoταξίας Ψωμιάδη- Πολύδωρα) δεν μας λέει ποιος χρεώθηκε τη ζημία των ομολόγων;
Η αχαριστία, η αποφυγή ευθυνών είναι σήμα κατατεθέν της Ελληνικής Νοοτροπίας. Μέχρι και η Τρέμη μας το έπαιξε ..προπονητής. Ήμαρτον που λέει και ο Γεωργίου
Άσπρος Λύκος
λέτε στο Yale Πετραλώνων ο Γιακουμάτος να κληθεί να διδάξει αθλητική δεοντολογία;
;-)
Μάκης-Ταρζάν
Υ.Γ.: εξαιρετικό το κείμενο, όπως πάντοτε ΔΜΡ.
@Μάκης-Ταρζάν
Το σχόλιο σου περιεκτικότατο. Αν και νομίζω οτι στα Πετράλωνα θα εγκατασταθεί παράρτημα του Harvard και όχι του Yale,μιας και ο Γιακουμάτος αποτελεί ένθερμο υποστηριχτή του Harvard
Με τον τρόπο αυτό υιοί κόρες ανήψια βαπτηστίρια της Μητσοτάκη - Μπακογιάννη - Κούβελου θα πάρουν ποιο εύκολα πτυχίο και μετά ακόμα ποιο εύκολα θα διοριστούν στο Υπουργείο της μαμας-θείας-νονού.
Να συμπληρώσω ότι ο κ. Γιακουμάτος διδάσκει από το 1999 στις σχολές Αστυνομίας μαθήματα ψυχραιμίας μαζί με τον χειρισμό όπλου σε περίπτωση διάρρηξης οικίας…
Άσπρος Λύκος
Απορώ που απορείτε!
Δεν τον εθυμάστε το λεβέντη να έχει βγάλει το κουμπούρι και να το ανεμίζει μπροστά στο φακό;
Σαν καρικατούρα του Κλιντ Ίστγουντ ήτανε! Ο οποίος Κλιντ έχει πει και το αμίμητο «opinions are like assholes, everybody's got one!». Δεν φταίει, λοιπόν, ο Γιακουμάτος που λέει τη γνώμη του αλλά εκείνοι που του την ζητάνε!
Ο Γιακουμάτος έιναι μια ηλιαχτίδα ελπίδας για όλους μας. Κανέις μπορεί να αναρρωτηθεί: Αφού έγινε υπουργός ο Γιακουμάτος γιατί όχι εγω;
Οι απόψεις του δε, κρύβουν πάντα βαθειά νοήματα και είναι αποστομοτικές:
"Να κόψει τον λαιμό του να τους βρει" (τους παίκτες) έτσι απαντουν οι ηγέτες.
THIS IS SPARTAAAAAAAAAA!
Mα πολύ μεγάλη εντύπωση μου κάνει αυτό που λες Γιάννα! Kαι πιστεύεις ότι έχει κάτι εναντίον των ηλεκτρολόγων ιδιαιτέρως; ;-]
Είναι ολοφάνερο! Ο άνθρωπος είναι ηλεκτρολογο-φοβικός! ;)
Το ζήτημα δεν είναι αν είναι είναι αχάριστος ο υπουργός. Το ζήτημα είναι αν είναι άχρηστοι ως πολίτες αυτοί που ψηφίζουν Γιακουμάτο.
Αλλά, συγγνώμη κιόλας δηλαδή, όλοι έχουν δικαιώμα να μιλούν για το ποδόσφαιρό (απλώς, ως δέκτες, αλλιώς δεχόμαστε την κρίση του καθενός, ανάλογα και με τη σχέση που έχει με το σπορ), και αυτό είναι ένα από τους πολλά χαρακτηριστικά που το καθιστούν υπέροχο ως ενασχόληση. Δεν είναι παγκόσμια πρωτοτυπία ο Γιακουμάτος. Στη Λατινική Αμερική, ας πούμε, ποδόσφαιρο και πολιτική ειναι ένα, καλώς ή κακώς, και δικαιούνται εξίσου να μιλάνε ο Μαραντόνα για πολιτική και ο Τσάβεζ για ποδόσφαιρο.
Όλοι μιλάνε σαν ειδικοί...
Κανείς δεν έχει ποτέ την ευθύνη για τίποτα...
Όλα βαίνουν καλώς... μέχρι να βουλιάξει το πλοίο.
Μου θυμίζει τόσο την Εθνική Ελλάδας όσο και την Ελλάδα γενικότερα...
@Anna - :-)))))
@ΠανωςΚ - Σωστά – στο τέλος μετράει να μην τον στέλνουμε στη Bουλή. Όσο για το αν πρέπει να μιλάμε για το ποδόσφαιρο, είναι φανερό ότι όλοι μιλάμε και καλά κάνουμε. Αλλά δε βγαίνουμε στα κανάλια, και με πλήρη άγνοια του αντικειμένου, να το παίζουμε ειδήμονες …
Kαι μάλιστα για να το προχωρήσω λίγο: όταν βλέπω έναν Υπουργό να είναι τόσο πρόχειρος στις δηλώσεις του, είτε αφορά τον προπονητή της εθνικής, είτε αφορά την ανώτατη εκπαίδευση, με κάνει να αναρωτιέμαι για το πόσο πρόχειρος είναι και στην εργασία του.
Ή εκεί μεταμορφώνεται σε σοβαρό και συγκροτημένο; Δεν είναι δικαιολογημένη αυτή η απορία μου;
@ExitM – O κ. Γιακουμάτος είναι πεισμένος ότι οι ψηφοφόροι του θα εκλάβουν την διαρκή παρουσία του σε όλα τα κανάλια, φωνάζοντας για όλα τα θέματα, σαν πολυπραγμοσύνη. Προφανώς έχει μετρηθεί και από την AGB και οι τσακωμοί του "τσιμπάνε" νούμερα. Δεν είμαι εντελώς βέβαιως ότι αυτή η αμετροέπειά του δε θα γυρίσει μπούμεραγκ επάνω του στο τέλος. (Αυτό που έγραψα και στον ΠΚ πιο πάνω).
Ντέμης κατά πολιτικών
Ο Ντέμης Νικολαΐδης, σε συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό Alpha, υπεραμύνθηκε των Ελλήνων διεθνών, επιτέθηκε εναντίον των πολιτικών και όλων εκείνων που «λαϊκίζουν» και κατηγορούν τους ποδοσφαιριστές.
«Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι και θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι είναι ένα παιχνίδι, δεν είναι κοινωνικό κομμάτι όπου μπορεί να βγαίνει ο καθένας και να κάνει την πολιτική του, ιδίως οι πολιτικοί, όπως βγήκαν και πανηγύρισαν μαζί με αυτούς που έφεραν το Ευρωπαϊκό και ο καθένας ήθελε να βγάλει μια φωτογραφία δίπλα τους, αυτή τη στιγμή βγαίνουν, λαϊκίζουν και κατηγορούν τους ίδιους τους οποίους είχαν κάνει θεούς πριν από λίγα χρόνια...»
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΑΕΚ, οι διεθνείς έδωσαν τη μεγαλύτερη αθλητική χαρά σε όλους τους Ελληνες. «Επειτα από τρία χρόνια πάμε και τους βρίζουμε; Δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι πήρε το Ευρωπαϊκό μια χώρα που δεν παράγει ποδόσφαιρο;»
Ο Ντέμης μίλησε ακόμα για «κατάντια και ρεζιλίκι των Ελλήνων φιλάθλων» και τόνισε ότι οι Ελληνες δεν αγαπούν το ποδόσφαιρο, αγαπούν τη νίκη. Υπερασπίστηκε, τέλος, τον Αντώνη Νικοπολίδη («τον βρήκε μαζεμένη όλη η ατυχία της ζωής του μέσα σε δύο ώρες»).
(To πιο πάνω από την σημερινή Ελευθεροτυπία - τα bold δικά μου.)
Μου αρέσει που τα χώνεις και τους στέλνεις στα μέλια τους τα χωσήματα. Μπράβο σου.
Λοιπόν για τον Γιακουμάτο έχω λίγο διαφορετική γνώμη. Νομίζω ότι είναι από τους λίγους υπουργούς που προσπαθούν και παράγουν ένα κάποιο έργο. Αλλά αυτή είναι η προσωπική μου άποψη και μόνο.
Πάμε παρακάτω. Καλά δεν ξέρεις ότι στην Ελλάδα έχουμε 11μύρρια προπονητές? Όπως έχουμε και 11μύρρια πρωθυπουργούς. Άρα ποιος θα παίξει μπάλα όταν όλοι καθόμαστε στον πάγκο?Μόνο για να σχολιάζουμε είμαστε.
Οι πολιτικοί έχουν όμως μπερδέψει τον ρόλο τους. Δεν πρέπει να φωνάζουν, να επεμβαίνουν και να αλλάζουν τα πράγματα πρέπει. Δίκη μας είναι η δουλειά να φωνάζουμε και αυτονών να τα διορθώνουν. Και αντί να κάνουν την δουλειά τους, συναγωνίζονται τους δημοσιοκάφρους στο μπλα μπλα. Συνηθίσαμε πια και αυτό είναι το χειρότερο.
Ο Μάκης είπε κάτι καλό χθες όταν του είπε ο Μανώλης να πει και ένα μπράβο σε κάποιον υπουργό. Είπε
"γιατί να του πω μπράβο?Επειδή κάνει την δουλειά του? Τα μπράβο τα δίνουμε όταν κάποιος ξεπερνάει τον εαυτό του..."
Κατάλαβες που φτάσαμε? Να λεμέ μπράβο όταν κάποιος κάνει απλά την δουλειά του. Ελπίζω να μην σας κούρασα.
important site: http://www.parrisia.com
Καλά όλα αυτά - αλλά και οι πιο πετυχημένοι κύκλοι, κάποτε κλείνουν. Πιστεύει κανείς πως αυτή η ομάδα έχει μέλλον;
ειναι αλήθεια οτι τσακώνονται το Δαφνι με το Αιγηνητειο , για το ποιος θα τους νοσηλεψει ?
(Τους υπουργους της Κυβερνησης ντε!), γιατι μαλλον αυτου του τυπου νοσηλειας χρειαζονται και οχι mails!
εκτος του οτι ειναι ηλιθιοι ειναι και επικυνδινοι, η βλακεια ειναι ανικητη, μη τους υποτιματε αδερφια..
δε μασαμε ρε (αλλά φτύνουμε) σου έχω κουίζ: που ήταν ο Γιάκου[Πούντος]Νάτος στις 5/7/2004;
Η απάντηση εδώ (ψάξε Γιάκου[ΝαμαιΝαμαι]Νάτος)
Απάντησε στο μαιλ σου ο new harvard :) ;
Μέχρι το 2004 στα περισσότερα ματς της Εθνικής πήγαιναν συγγενείς και φίλοι των παικτών. Στη δεκαετία του '90 τα εισιτήρια τα μοίραζαν τσάμπα στα σχολεία μπας και γεμίσει το γήπεδο.
Μετά το EURO όμως όλοι έγιναν ξαφνικα «fans» της Εθνικής και πήραν και διαρκείας για να στηρίξουν την «επίσημη αγαπημένη» των Ελλήνων (δίπλα στον Σάκη και τους άλλους «ποδοσφαιρόφιλους»).
Κάποτε θα ερχόταν και η στραβή.Και όταν ήρθε ο Γιακουμάτος δεν έκανε τίποτε παραπάνω από το να ταυτιστεί με τους υπόλοιπους (δεν ήταν και λίγοι) που έβριζαν τη μάνα του «ήρωα του EURO» Σεϊταρίδη.
Στην περίπτωση της Εθνικής, ο μήνας του μέλιτος κράτησε τρία χρόνια. Και πολλά ήταν. Στην Αγγλία αυτού του τύπου τους φιλάθλους τους λένε «glory hunters». Τώρα που τελείωσαν τα μεγαλεία, οι παίκτες πρέπει «να πάρουν τις φανέλες και να φύγουν από εδώ»...
Ο Ντέμης μετρημένος όπως πάντα, από τις λίγες σοβαρές και μετρημένες φωνές στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Καλά, ο Γιακουμάτος είναι τραγικός απλά... Η μετουσίωση του λαϊκιστή παλαιο-νεο-δεξιού τραμπούκου στην κυβέρνηση. Να τον χαίρεται ο Καραμανλής της "σεμνότητας και ταπεινότητας", και της ηλιθιότητας θα προσέθετα εγώ.
Eξαιρετικός όπως συνήθως ο Πάσχος Μανδραβέλης στη Καθημερινή:
Η αντίστροφη υπερβολή
Tου Πασχου Mανδραβελη
Δεν ήταν ντροπή ο αγώνας, ούτε το σκορ που στενοχώρησε όλους τους φίλαθλους Ελληνες. Το ποδόσφαιρο κάποτε μας χαροποιεί και κάποτε μας θλίβει. Ντροπή αποτελούν όσα τηλεοπτικά ακολούθησαν την ήττα με 1-4 της Εθνικής μας με την αντίστοιχη ομάδα της Τουρκίας στο γήπεδο «Καραϊσκάκη». Η συνεπικουρούμενη από τη μισή κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος κι έναν υπουργό, υστερία των καναλιών.
Οι τίτλοι που σημάδευαν τα ρεπορτάζ δεν ήταν υπερβολικοί. Ηταν χυδαίοι ακόμη και για εκείνα τα αθλητικά φύλλα που ειδικεύονται στη χυδαιότητα: «Εθνικό βατερλό», «εθνική ντροπή», «εθνικός διασυρμός», «τουρκικός εφιάλτης» κ. λπ. Κι όλα αυτά επί ημίωρο στα «σοβαρά» κεντρικά δελτία ειδήσεων.
Από μια άποψη η προχθεσινή χυδαιότητα είναι η αντιστροφή της ύβρεως που ακολούθησε τη νικηφόρο πορεία της Εθνικής μας στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Γράφαμε, λοιπόν το 2004, με αφορμή τη νίκη επί της εθνικής Γαλλίας: «Ηταν μεγάλη η νίκη της Εθνικής μας ομάδας. Να τη χαρούμε και να την πανηγυρίσουμε. Να ελπίσουμε και σε ανώτερα. Μέχρις εκεί όμως. Το να εξαγάγουμε τόσο γενικευμένα συμπεράσματα για την πορεία της χώρας επειδή έπιασε η κεφαλιά του Αγγελου Χαριστέα ενέχει τεράστια υπέρβαση. Οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή την επόμενη φορά η μπάλα μπορεί να πάει ένα μέτρο πάνω από τα δοκάρια.» («Η επανίδρυση του έθνους;» 29.6.2004)
Τότε οι ομιλούσες κεφαλές αναφέρονταν σε «εθνική παλιγγενεσία» επειδή κερδίσαμε τη Γαλλία. Η έπαρση εκείνης της περιόδου μεταμορφώθηκε σε θρήνο τώρα. Τα ίδια άτομα που είχαν αναγάγει τη νίκη σε γονιδιακό χαρακτηριστικό των Ελλήνων (ναι, ακούστηκαν και τέτοια τότε) σχίζουν τώρα τα ιμάτιά τους. Προφανώς για τη μετάλλαξη. Εκείνοι που βάφτισαν τον Ρεχάγκελ «Οτο ο Ελληνας», προχθές έβριζαν τον «Γερμανό που ντρόπιασε τους Ελληνες». Η ίδια υπερβολή από την ανάποδη. Το ίδιο έργο με αντίστροφο κρεσέντο.
Πρέπει να υποψιαστούμε, λοιπόν, πως οι θαμώνες των τηλεοπτικών πάνελ ούτε χαίρονται στις νίκες ούτε θλίβονται στις ήττες. Μάλλον ψάχνουν για ρόλο στο σόου που ανεβαίνει κάθε βράδυ στις οκτώ. Και γι’ αυτό φορούν τις αντίστοιχες των γεγονότων μουτσούνες. Πότε δηλώνουν συντετριμμένοι για την κατάπτωση των ηθών, πότε ανησυχούν για τον αφελληνισμό των Eλληνόπουλων και κατά καιρούς συναγωνίζονται σε ύμνους για το «μεγαλείο της φυλής» αν κάποιος συμπατριώτης μας πετύχει κάτι αξιόλογο.
Αυτό όμως δεν είναι η Ελλάδα, η χώρα που κάποιοι βαφτίζουν υπερβολική. Αυτό είναι η τηλεοπτική της καρικατούρα. Μια καρικατούρα που έχει υπουργούς να συμμετέχουν στο «καφενείο των φιλάθλων», βουλευτές να θρηνούν για τη «χαμένη τιμή» της εστίας του Νικοπολίδη, σχολιαστές που δεν είχαν να πουν μια κουβέντα για τη μεγάλη απώλεια του Γρηγόρη Φαράκου, αλλά ανέλυαν πώς έχασε την μπάλα ο Δέλλας. Αυτά τα κανάλια έχουμε, αλλά θέλουμε να ελπίζουμε ότι η χώρα μας είναι κάπως καλύτερη.
Ε, λοιπόν, η Ελλάδα έχει σοβαρότερα από το ποδόσφαιρο στοιχήματα να παλέψει. Καλά θα ήταν να κερδίζαμε, αλλά δεν καταστραφήκαμε επειδή χάσαμε. Αντιθέτως μπορεί να καταστραφούμε αν η οικονομία δεν αποκτήσει την παραγωγικότητα που οι καιροί απαιτούν, αν η παιδεία μας συνεχίσει να μη φτιάχνει ολοκληρωμένους πολίτες και καλούς τεχνοκράτες, αν συνεχίσουμε να υποβαθμίζουμε το περιβάλλον και αν συνεχίσουν οι αρχαιολογικοί χώροι να παραμένουν κλειστοί τις αργίες, όταν μάλιστα θέλουμε τον τουρισμό να γίνει η βαριά βιομηχανία της χώρας.
Μπορούν λοιπόν όλοι οι εθνικοί κήνσορες να μας αφήσουν ήσυχους για να γυρίσουμε νηφάλιοι στις δουλειές μας;
...και ο Παντελής Μπουκάλας στο ίδιο φύλλο θα πρόσθετα. :)
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_53_27/03/2007_220891
Και εξαιρετικός ο κ. Παντελής Μπουκαλάς στην Καθημερινή επίσης
Εν τούτω... ήττα
Του Παντελη Mπουκαλα
Μέρες πολλές πριν από τον αγώνα της εθνικής Ελλάδας με την εθνική Τουρκίας, οι νέοι «διδάχοι του γένους», γυάλινοι στην πλειονότητά τους, μπέρδεψαν πάλι την μπάλα με την πάλα των καπεταναίων του ’21 και το Γιούρο με τη γιούργια εναντίον των πολεμίων. Τηρούσαν βέβαια τα προσχήματα κι έλεγαν ότι «πρόκειται για ένα απλό παιχνίδι και όχι για σύγκρουση εθνών, θρησκειών ή πολιτισμών» ή για την επί του χλοοτάπητος αναπαράσταση της μάχης στα Δερβενάκια, αλλά το βλέμμα τους άλλα ομολογούσε. Οταν, λοιπόν, στο γήπεδο πια, «αρχίνισαν να πέφτουνε τα τέρματα βροχή», επιβεβαιώνοντας τον ποιητικό φόβο του τιμωμένου εφέτος Νίκου Εγγονόπουλου, όταν δηλαδή αποκαλύφθηκε το αυτονόητο, ότι τα γονίδια των Ελλήνων δεν έχουν γραμμένη μέσα τους τη νίκη, τότε φανερώθηκε κι αυτό που τόσο πολύ προσπαθούμε να το επικαλύψουμε ή να το αποσιωπήσουμε, κι ας είναι επίσης αυτονόητο: ότι στα εν λόγω γονίδια δεν είναι ανεξίτηλα γραμμένη η πολιτισμική μας υπεροχή έναντι όλων των λαών, και πρώτα πρώτα έναντι των Τούρκων, που τους έχει κηρύξει «απολίτιστους» ακόμα και ο αρχιεπίσκοπός μας.
Εμείς, λοιπόν, οι πεπολιτισμένοι (κι όχι απλώς πεπολιτισμένοι παρά και ανέκαθεν εξαγωγείς πολιτισμού), γιουχαΐσαμε τον Εθνικό Υμνο των Τούρκων, βάλαμε στο σημάδι τους αντίπαλους παίκτες (και ιδίως τον τερματοφύλακα) με βεγγαλικά, μπουκάλια, πέτρες και κοντάρια (αποσπασμένα από τις αγαπημένες μας σημαίες), εκσφενδονίσαμε μέχρι κι ένα τύμπανο (προφανώς επειδή η μουσική δεν εξημερώνει) και στο τέλος ριχτήκαμε με βρισιές και αντικείμενα και στους δικούς μας παίκτες, τους «προδότες». Κι επειδή το γήπεδο φέρει το όνομα του Καραϊσκάκη, και θυμίζει (σε όσους θέλουν να το θυμούνται) ότι ο καπετάνιος πήγε από βόλι αδελφικό, ελληνικό, δεν παραλείψαμε να επιδοθούμε σε έναν μικρό εμφύλιο στις εξέδρες, αλληλοδερόμενοι με φλογερά χριστιανικά αισθήματα και αρχαιοελληνική ευγένεια.
Ηταν μια λαμπρή επίδειξη πολιτισμού, και μάλιστα μαζική, άρα ουδείς δικαιούται να κρυφτεί, για μυριοστή φορά, πίσω από τη φόρμουλα των «ολίγων θερμοκεφάλων». Μπορεί να πρωτοστάτησαν οι ελληναράδες της «Χρυσής Αυγής» και της «Γαλάζιας Στρατιάς» με τα «εν τούτω νίκα» τους, αλλά δεν ήταν μόνο αυτοί που με τη βάρβαρη συμπεριφορά τους οδήγησαν τον Κώστα Κατσουράνη να πει πλήρως απογοητευμένος ότι «το επίπεδό μας είναι χαμηλό». Η ερμηνεία σύμφωνα με την οποία όλα τούτα τα τρισάθλια έγιναν επειδή «δεν ξέρουμε να χάνουμε» δεν έχει καμία βάση. Γιατί δεν ξέρουμε ούτε να κερδίζουμε, όπως είχε φανεί και με το Γιούρο, όταν στη «χαρά» μας επάνω, ξυλοκοπούσαμε αλλοδαπούς, και ιδίως Αλβανούς, για να τους δώσουμε τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στο πανηγύρι μας. Για «ολίγους θερμοκέφαλους» μιλούσαμε και τότε. Και κάναμε λάθος – μάλλον ηθελημένα.
@ikonic - Όχι μόνο γράφουμε την ίδια ώρα φίλε, αλλά γράφουμε και τα ίδια πράγματα!
Συμφωνώ για τον Ντέμη μαζί σου. Μόνος αυτός πήγε να καθαρίσει την ομάδα του από τους χουλιγκάνους, και τη πληρώνει ακόμα αυτή την επιλογή του.
Εμείς τι να πούμε κύριε Γιακουμάτε, που χρυσοπληρώνουμε εσένα και άλλους 299 «Έλληνες» στη Βουλή και έτσι όπως μας πάτε δεν θα φτάσουμε ούτε καν σε ηλικία για να πάμε στα ΚΑΠΗ; Τι; Δεν υπάρχουν λεφτά και θέσεις εργασίας; Ακολουθώντας κάποιος τη δική σου λογική, θα μπορούσε να σου πει να πας να κόψεις το λαιμό σου για να βρεις. Και άσε ήσυχο το Γερμανό. Αυτά που έκανε στη δουλειά του, δεν τα κάνεις εσύ στη δική σου ούτε σε 200 βουλευτικές θητείες!
@δεμασαμε
Χαχα, πράγματι! - Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ήταν ο μόνος που σεβάστηκε την επιθυμία των περισσότερων Φιλαδελφειωτών να μη χτιστεί το γήπεδο της ΑΕΚ στη Ν. Φιλαδέλφεια, κάτι που ευτυχώς επιτεύχθηκε αμετάκλητα μετά την απόφαση του Σ.Τ.Ε. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για τη μικρή, παραδοσιακή πόλη, και το λέω και ως φιλαδελφειώτης και ΑΕΚτζής (όχι και πολύ φαν ομολογουμένως!). Όσο για την ώρα, εγώ δικαιολογούμαι γιατί είμαι Αγγλία (-2h), εσύ όμως..το ξημερώνεις βλέπω! (καλά, είμαι κι εγώ σε αυτά...άστα να πανε!) :)
@ Greek History – X – Αγαπητέ X δεν τους γράφω για να τους την σπάσω! Tους γράφω για να απαντήσουν αν θέλουν, αλλά KΥΡIΩΣ για να ξέρουν ότι πολύς κόσμος ξέρει. Eίναι μεγαλύτερη κουβέντα αυτή και αξίζει τον κόπο να την κάνουμε χωριστά. Πώς δηλαδή θα καταστήσουμε τον χώρο των blogs χώρο παρέμβασης.
@Πάνος – Πάνω πού να ξέρω. Mάλλον. Φίλος μου, δημοσιογράφος σε αγγλική εφημερίδα, βαθύς γνώστης του ποδοσφαίρου, όταν αποκλειστήκαμε στο Mουντιάλ μου είπε πως ο Ρεχάγκελ ξέρει μία μεγάλη αλήθεια: οι ομάδες δεν ανανεώνονται. Δεν το κατάφερε μου είπε ούτε η μεγάλη Ρεαλ που κατέρευσε – τηρουμένων των αναλογιών. H γνώμη του είναι πως οι ομάδες κάνουν ένα κύκλο, και αν υπάρχουν υποδομές δημιουργούνται καινούριες ομάδες. Tι να σου πω τώρα – αυτά λέει ένας ειδικός που σέβομαι και γνωρίζω χρόνια τώρα.
@Αλέκα – Γνωστή η ρήση που αποδίδεται στον Αινστάιν Αλέκα μου.
@Heroes – Eίσαι ήρωας! Δε σκέφτηκα να το ψάξω. Θα βάλω μία προσθήκη σε αυτό το κείμενο ή σε άλλο με αναφορά σε σένα που το βρήκες. Eύγε!
@Παράφωνος – Αμέ. Δέκα απαντήσειςέστειλε, αναλυτικά, και με συγγνώμη … Όπως ακριβώς έλεγε στο site του... Δε με πειράζει όμως καθόλου.
Θα απαντήσουν, θα δεις … :-]
@Ανωνυμος – Πολύ σωστά
έκανε αίσθηση το σχόλιο του Γ.Γιακουμάτου επειδή είναι δημόσιο πρόσωπο και μίλησε τέλειως λα'ι'κά.Έχεις δίκιο.
Ξ Ε Χ Ν Α Μ Ε πολύ εύκολα γμτ.Πιστεύω πως φεύγοντας ο Γερμανός μια για πάντα από τη χώρα μας δεν θα έχει και τις καλύτερες αναμνήσεις.
Όλο γκρίνια και γκρίνια είμαστε (λές και ξαφνικά γίναμε η ήμασταν υπερδύναμη στο ευρωπα'ι'κό ποδόσφαιρο)
Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Απρόβλεπτο. Και όταν στηρίζεις την «εθνική υπερηφάνεια» σου σε αυτό κινδυνεύεις να εκτεθείς. Οι «Τουρκοφάγοι» περίμεναν νέα ...Δερβενάκια το Σάββατο αλλά τους προέκυψε (ποδοσφαιρικό) '22 γιατί η «πόρνη μπάλα» (όπως την είχε πει ο Όσιμ) δεν καταλαβαίνει από τέτοια.
Αυτά γίνονται και αλλού πάντως. Στη Βραζιλία το 1998 όταν έχασαν στον τελικό του Μουντιάλ έγινε κανονική ΕΔΕ! Με τον πρόεδρο της επιτροπής να ρωτάει τον Ρονάλντο «γιατί χάσαμε;» και αυτός να απαντά «γιατί δεν κερδίσαμε»! Εκεί έπρεπε να ζει ο κυρ-Μάκης...
Ο Χίτλερ (παραδόξως) την είχε αποφύγει αυτή την παγίδα. Οι διάφοροι Γκέμπελς ήθελαν να τον πείσουν ότι το ποδόσφαιρο ήταν ότι πρέπει για προπαγάνδα. Ώσπου τον κατάφεραν να πάει σε ένα ματς με τη Νορβηγία, η Γερμανία έχασε και δεν ξανασχολήθηκε...
ώρες - ώρες αναρωτιέμαι αν ο Γιακουμάτος είναι υπαρκτό πρόσωπο, ή κάποιο ολόγραμμα που έχει διακτινιστεί στις οθόνες μέσα από τις σελίδες της Βαβούρας.
Το καλύτερο απ' όλα όσα διάβασα ήταν το εξής κορυφαίο:
"Θα απαντήσουν, θα δεις … :-]" !!!
Μ' αρέσεις! ;)
Ξέχασες που πριν από λίγα χρόνια όταν του είχαν κλεψει το σπίτι βγήκα στα κανάλια με όπλο και έλεγε πως την επόμενη φορά θα επιβάλει ο ίδιος τον νόμο;
Ο τύπος είναι ...
Για τον Σωτηρακόπουλο θα διαφωνίσω αλλά δεν είναι αυτός το θέμα μας.
"σπίτι βγήκα στα κανάλια με όπλο"
Προφανώς δεν βγήκα εγώ με όπλο αλλά ο "κύριος" υπουργός :P
Φρέσκο από Ελευθεροτυπια...
ΕΧΩ ΑΓΩΝΑ ΣΗΜΕΡΑ
ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΗΤΤΗΤΟΙ!
Γράφει ο Αντώνης Φουντής
ΟΠΑ, ΒΡΕ Τουρκοφάγοι! Δεθείτε, γιατί έχει πολλά μποφόρ στο Αιγαίο!
ΕΘΝΙΚΗ ΝΤΡΟΠΗ και εθνικός διασυρμός, λέει, γιατί έχασε η εθνική ομάδα από την Τουρκία. Μπα; Κι εγώ και πολλοί άλλοι πώς δεν νιώθουμε έτσι; Μάλλον δεν είμαστε πατριώτες!
ΤΙ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ τα ρημαδιασμένα τα παιχνίδια με Τουρκία και Αλβανία; Αφού μας χαλάνε!
ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ μας «κάτσει» το ακόμη χειρότερο σενάριο: να κληρωθούμε στην επόμενη μεγάλη διοργάνωση με τα Σκόπια! Εκεί να δείτε Ελληναράδες: «FYROM - FYROM, εδώ είναι Ελλάς / εμείς θα σε... μπιπ / κι εσύ θα προσκυνάς!» (ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος).
ΑΝΤΕ ΝΑ ΤΑ χωνέψω όλα. Το ρεσιτάλ, όμως, των δεκάδων ανεύθυνων που παρέλασαν στην τηλεόραση για δύο μέρες δεν το χωνεύω ούτε με δύο καφάσια «ούντεμπεργκ»!
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ έκλεψαν οι Γιακουμάτος και Τραγάκης. Να τους χαίρονται οι πατριώτες - ψηφοφόροι τους!
ΥΠΟΨΙΑΖΟΜΑΙ ότι αυτοί και αρκετοί άλλοι ήταν από κείνους που τη νύχτα των Ιμίων θα ήθελαν να πάνε να πολεμήσουν. Από τον καναπέ...
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ στον Χρ. Σωτηρακόπουλο, που απάντησε στα ίσα στα παράθυρα του MEGA στον κύριο Γιακουμάτο, πως εθνικοί διασυρμοί δεν υπάρχουν στον αθλητισμό, παρά μόνο στην πολιτική!
ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ έκανε που του είπε να μιλάει για συντάξεις και ομόλογα και να αφήσει το ποδόσφαιρο στην άκρη!
ΜΙΑ ΕΝΣΤΑΣΗ, Χρήστο: Ποιος σου είπε ότι μπορεί να τα ξέρει αυτά ο κύριος υφυπουργός;
Ο ΠΑΝ. ΨΩΜΙΑΔΗΣ, πάντως, τα είπε όλα με δύο κουβέντες: «Θα κερδίσουμε στη Μάλτα και θα ξεχαστούν όλα». Αμα το ξέρεις το τόπι, έχει άλλη χάρη...
ΣΤΟΝ ΑΝΤ1... εμ δεν ήξεραν το θέμα, εμ προσπαθούσαν να εξομοιώσουν τα αίσχη του «Καραϊσκάκη» με τη διαμαρτυρία των Βόσνιων φιλάθλων στο Οσλο και μιλούσαν για πόλεμο στον αγώνα Νορβηγίας - Βοσνίας. Οχι, κύριοι, δεν έγινε της... Βοσνίας, όπως είπατε. Εχει πολύ μεγάλη διαφορά το ένα συμβάν με το άλλο. Οση το CNN με το κανάλι σας!
ΤΕΛΙΚΑ, χωρίς πελτέ και γιαούρτι τηλεόραση δεν γίνεται!
ΡΕΣΤΑ ΚΑΙ από τον υπερ-πατριώτη Ακη Παυλόπουλο στο ALTER, που ένιωσε βαθιά ντροπιασμένος για την ήττα της Εθνικής από την Τουρκία.
ΔΕΝ ΤΟ σηκώνει, βρε παιδί μου, το 1-4 ο οργανισμός του. Οπως πιστεύω ότι δεν σηκώνει ήττα από Αλβανία και Σκόπια. Υποθέτω ότι αν χάναμε από την Κύπρο θα το περνούσε ντούκου!
ΟΠΩΣ ΝΤΟΥΚΟΥ πέρασε και τα επεισόδια. Αντί να νιώσει ντροπιασμένος για τα αίσχη στο «Καραϊσκάκη», ένιωσε για την τεσσάρα. Βάλε πούδρα, να σου περάσει το κοκκίνισμα, μεγάλε...
ΚΑΤΑ ΤΗ διάρκεια του δελτίου ειδήσεων του ντροπιασμένου Ακη, περνούσε τρέιλερ στο κάτω μέρος της οθόνης που έγραφε: «Περίεργη δήλωση Ρεχάγκελ: "Αυτούς τους παίκτες έχω, τι να κάνω;"»
ΤΕΛΙΚΑ, ακούσαμε τη δήλωση Ρεχάγκελ και... καμία σχέση με το τρέιλερ! «Με αυτούς τους παίκτες θα πάμε μέχρι το τέλος, δεν πρόκειται να κάνω αλλαγές» είπε ο Γερμανός όταν ρωτήθηκε για ανανέωση.
ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ του ντροπιασμένου Ακη Παυλόπουλου επέμενε, όμως, να κινδυνολογεί: «Ρήξη στις σχέσεις ΕΠΟ - Ρεχάγκελ» έγραφε το τρέιλερ και παράλληλα τόνιζε ότι τον προπονητή αμφισβητεί τώρα και η Ομοσπονδία. Πέφτει το ρεπορτάζ, στο οποίο ο δημοσιογράφος διαβάζει τη δήλωση Γκαγκάτση: «Δεν υπάρχει σκέψη για τον Ρεχάγκελ. Τον στηρίζουμε απόλυτα και προχωράμε»! Ουστ...
Τον Οκτώβριο του 2005, το Associated Press ανέφερε σε μια είδηση του ότι η χιονοστιβάδα ύλης video και φωτογραφιών υψηλής ευκρίνειας που εστάλησαν τις ημέρες που ακολούθησαν την τρομοκρατική ενέργεια στο Λονδίνο την 7η Ιουλίου της ίδιας χρονιάς σημείωσαν μια σημαντική αλλαγή εποχής για το Newsroom του BBC.
O Richard Sambrook, διευθυντής του BBC World Service και Global News Division, (αλήθεια που είπαμε ότι είναι η κυρία Παναγιωταρέα?) ανέφερε εκείνη την εποχή σε μια συνέντευξη τύπου ότι η εξαιρετικής δεξιοτεχνίας κτήση ύλη με συσκευές video και φωτογράφησης, και η συνεισφορά της στον Newsroom του BBC από απλούς πολίτες σήμανε την έναρξη της μετατροπής του BBC από οργανισμό συγκέντρωσης και παραγωγής ειδήσεων σε μηχανισμό διαμετακόμισης και διαχείρισης ειδήσεων.
Δεν μας ανήκουν οι ειδήσεις είχε πει τότε ο Sambrook τονίζοντας παράλληλα ότι αυτή η εξέλιξη αποτελεί μια σημαντική αλλαγή στις σχέσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης με το κοινό.
Το περιεχόμενο που παράγεται από τους πολίτες σήμερα και διανέμεται στο ενδιαφερόμενο κοινό με μεγάλη ευκολία και χαμηλό κόστος μέσω του Internet και της κινητής τηλεφωνίας δρα καταλυτικά στην βιομηχανία της ενημέρωσης και της επικοινωνίας αλλάζοντας ταυτόχρονα δραματικά τους κανόνες επιχειρηματικής δραστηριοποίησης στους χώρους αυτούς.
Το παράδειγμα αυτό υποδεικνύει αρχικά ότι η τεχνολογία και οι κοινωνικές αλλαγές που επιφέρει δημιουργούν ένα ισχυρό μίγμα πίεσης που ωθεί στο μετασχηματισμό του τρόπου με τον οποίο θα υλοποιείται στο άμεσο μέλλον η επιχειρηματική δραστηριότητα, ο τρόπος με τον οποίο θα παράγονται τα προϊόντα και η σχέση των επιχειρήσεων με τους καταναλωτές.
Η Forrester Research σε μια έρευνα της το 2006 προσδιορίζει αυτή την αλλαγή με τον όρο Social Computing.
Το Social Computing ορίζεται ως μια κοινωνική σύνθεση όπου η τεχνολογία διαβρώνει τους κατεστημένους θεσμούς μεταφέροντας την δύναμη της εξουσίας στις κοινότητες των καταναλωτών.
ευχαριστώ για το βήμα...
http://apotso.wordpress.com/
Που είναι ο Μάκης, οεο???
Τουρκία - Ελλάδα : 0 - 1
Τα ΚΑΠΗ πάνε σαν τρένο!
ΥΓ: Γερασιμος - Γερασιμάκης - Μάκης Γιακουμάτος
Post a Comment