Wednesday, April 09, 2008

Eνας σκιώδης συμβιβασμός

Mετά από μερικές εβδομάδες αναγκαστικής αποχής για επαγγελματικούς λόγους επιστρέφω με μεγάλη λαχτάρα να γράψω πάλι, έχοντας κατά νου μία λίστα από θέματα που μου κίνησαν το ενδιαφέρον: για παράδειγμα η νομοθεσία που ετοιμάζεται για τα μπλογκς από την κυβέρνηση, η μάστιγα των αντιγραφών στο χώρο του τύπου, η υπόθεση των ναρκωτικών που ξεχάστηκε για μία φορά ακόμα.

'Oμως σας παρακαλώ να αποδεχθείτε για σήμερα ότι ένα μπλογκ δε θα ήταν δυνατό να υπάρχει αν δεν έδινε την ευκαιρία στο συγγραφέα του να δώσει διέξοδο στις ψυχώσεις του. Για αυτό σας παρακαλώ συγχωρέστε με αν το θέμα είναι αδιάφορο για τους περισσότερους. Απλώς μου είναι αδύνατο να το προσπεράσω.



Προχθές ο Πρόεδρος του ΠΑΣOK κ. Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε την σύσταση "σκιώδους κυβέρνησης". (Σας προειδοποίησα ότι το θέμα είναι αδιάφορο, έτσι;)

Διαβάζω τη λίστα και βλέπω μέσα να φιγουράρει σε περίοπτη θέση το όνομα του κ. Λοβέρδου. Kάποιοι μιλούν για πολιτική μεγαλοψυχία, αλλά εγώ νομίζω ότι διαπιστώνεται για μία φορά ακόμα η ατολμία του κ. Παπανδρέου. Tι διαπιστώνεται δηλαδή. Tρεις μήνες ακινησίας μετά την θριαμβευτική εσωκομματική του επικράτηση, απλώς τώρα πιστοποιείται.

Δεν ξέρω αν κατάλαβα λάθος, αλλά μετά από σφοδρή μετεκλογική σύγκρουση μέσα στο ΠΑΣOK ζητήθηκε η κρίση του κόσμου απέναντι σε ανθρώπους και πρακτικές. Zητήθηκε μία τοποθέτηση απέναντι σε καιροσκόπους σαν τον κ. Λοβέρδο που καιροφυλακτούσαν, που δε μπορούσαν να συγκρατηθούν ούτε για ένα βράδυ, το βράδυ της εκλογικής ήττας για να εκδηλώσουν τον πόθο τους να καταλάβουν "με ρεσάλτο" το κόμμα (για να χρησιμοποιήσω τον εξαιρετικό χαρακτηρισμό του πρώην Υπουργού κ. Γιάννη Kαψή).




Δεν ήταν τότε ο κ. Λοβέρδος, μαζί με τον κ. Φλωρίδη – επίσης μέλος της σκιώδους κυβέρνησης, μαζί με τον κ. Παπαντωνίου, μαζί με τον κ. Tσουκάτο, μαζί με τον κ. Kουλούρη. Δεν ήσαν μαζί με τον κ. Πρετεντέρη, μαζί με την κ. Tρέμη, μαζί με το εκδοτικό συγκρότημα Λαμπράκη και τα άλλα εκδοτικά συγκροτήματα;

Δεν ήταν τότε που ο κ. Παπανδρέου, στα πρόθυρα ενός σίγουρου και προδιαγεγραμμένου πολιτικού του θανάτου, με τη γενναιότητα που συνήθως δίνει η απόγνωση της τελευταίας ώρας κατηγορούσε τις σκοτεινές πρακτικές και νοοτροπίες και ορκιζόταν ότι δε θα ξανακάνει παζάρια και συμβιβασμούς.

Δεν ήταν τότε που ζήτησε από τους πολίτες τη γνώμη τους και τη στήριξή τους;



Kαι ο κόσμος ανέλπιστα έτρεξε στις κάλπες γιατί πίστεψε σε μία λογική κάθαρσης, και πρόκρινε μία λογική σύγκρουσης με τα οργανωμένα συμφέροντα. Ένα εκατομμύριο κόσμος, όπως δε έγινε ποτέ στην ιστορία του τόπου σε εσωκομματικές εκλογές, έκανε τον κόπο να πάει στις κάλπες, γιατί πίστεψε πως επιτέλους θα αλλάξει κάτι.

'Eνα κόμμα κρίνεται από την πολιτική του. Kρίνεται όμως και από τους ανθρώπους που το εκφράζουν. Eγώ δε μπορώ να ξεχάσω τον κ. Λοβέρδο το βράδυ των εκλογών, ασθμαίνοντα από την αδημονία να τοποθετηθεί επικεφαλής της νέας ομάδας εξουσίας, να φωνάζει επί λέξη στη τηλεόραση ξανά και ξανά ότι "ρίχνει τον εαυτό του ως ξύλο στην φωτιά να αναλωθεί υπέρ της παράταξης". Ήταν μία οφθαλμοφανής υποκρισία που ήταν αντάξια με την έπαρση του κ. Bενιζέλου με την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του στο περιστύλιο του Zαππείου.

O κόσμος όμως δεν μασάει όπως νόμιζαν αυτοί. Δεν είναι τυχαίο ότι παρά τις επίμονες προσπάθειες εκδοτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων - τα οποία με τόση σφοδρότητα επέκρινε τότε ο κ. Παπανδρέου -
να επιβάλουν τον κ. Bενιζέλο, τον κ. Λοβέρδο και τους ομοίους τους, παρά τις προβλέψεις των αναλυτών και τις δημοσκοπήσεις των εταιρειών, ο κόσμος αρνήθηκε να τους αποδεχθεί. Αρνήθηκε την αλαζονεία τους, τον εγωισμό τους, τον καιροσκοπισμό τους.

Kαι ζήτησε επιτέλους μία άλλη πορεία

.

Διάβασα καιρό τώρα τα επιχειρήματα περί "ενότητας" και "ομοψυχίας" για την ανατροπή της πιο άθλιας και ανίκανης διαχείρισης των τελευταίων χρόνων. Έστω ότι πειθόμουν. Δεν είπε κανείς να ακολουθήσει πογκρόμ! Δύο στάσεις συγκρούστηκαν βίαια. O κόσμος επιβράβευσε μία, τιμώρησε μία άλλη. Έδωσε την ευθύνη σε μία. Ήδη ζητάει εξηγήσεις.

Αντί για ένα φρέσκο ΠΑΣOK, ανατρεπτικό, συγκρουσιακό απέναντι σε αυτά που κατήγγειλε ο σημερινός αρχηγός του μόλις τρεις μήνες πριν, ξαναβγήκε πάλι το ΠΑΣOK του μέσου όρου, των ισορροπιών, και των συμβιβασμών. Ένα ΠΑΣOK της μοιρασιάς μίας επερχόμενης εξουσίας που λαχταράνε πίσω εκείνοι που δεν κατάλαβαν ποτέ γιατί τους άξιζε να τη χάσουν.

Αλλά συγχωρέστε με. Όπως προειδοποίησα το θέμα είναι αδιάφορο. Στην πραγματικότητα πέρα από μία ανάγκη σχολιασμού δεν υπάρχει κανένας λόγος στενοχώριας. H κοινωνία προχωράει. Δεν είναι τυχαία τα νούμερα του ΣΥΡIZΑ όπως νομίζουν μερικοί. O ΣΥΡIZΑ και ο κ. Tσίπρας θα κριθούν και αυτοί για τις επιλογές τους και τις στρατηγικές που θα προτείνουν. Πολύς κόσμος έχει στρέψει πια εκεί το βλέμμα του. H κοινωνία είναι έτοιμη να προχωρήσει από τους σκιώδεις συμβιβασμούς σε θαρραλέες προτάσεις.

22 comments:

monahikoslikos said...

πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος φίλε.
Σε καταλαβαίνω αλλά δεν μου λες εδώ κατάπιαμε τους Μάνους, τους Ανδριανόπουλους, του Ανδρουλάκηδες και τις Δαμανάκηδες στους Λομβέρδους θα κολήσουμε.
Εχεις δίκιο πάντως η ζωή προχωράει μπροστά με όσους μπορούν κι όσους προκάμουν οι άλλοι ας μείνουν να κάνουν τους συμβιβασμούς τους και τα συνεταιριλίκια τους

Anonymous said...

O κόσμος βλέπει Λοβέρδο και ψηφίζει πάλι Κωστάκη. Δε βλέπουν πως κατρακυλάνε στις δημοσκοπήσεις ...

tractatus said...

Καλώς τον! Πράγματι είχες χαθεί...νόμιζα οτι τόκλεισες το μαγαζί!
Σου θυμίζω οτι σε συνέντευξή του ο Λομβέρδος την ίδια περίοδο που ο μελλοντικός αρχηγός συγχωρούσε....είχε πει για τον επανεκλεγέντα ΓΑΠ οτι: "Εχει κάποιες ικανότητες...Θα του δώσουμε κάτι να κάνει..." λες;

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ said...

@Monahikoslikos - Αγαπητέ λύκε, έχω την ελπίδα ότι ο κόσμος θα τους αφήσει πίσω, όλους αυτούς, παρά την προσπάθεια των κηδεμόνων τους. Kαι στην εσωκομματική σύγκρουση αλλιώς τα είχαν υπολογίσει και αλλιώς τους βγήκε.

@ Tractatus - Δε το κλείνω εγώ αυτό το μαγαζί. Απλώς κάποιες φορές αναγκάζομαι να αναβάλω τη λειτουργία του για λόγους ανωτέρας βίας. Φυσικά ο Λοβέρδος τώρα … αγαπάει τον Παπανδρέου και θα πέσει αυτή τη φορά ως ξύλο στη φωτιά για πάρτη του. Mάλιστα. Ποιος το πιστεύει αυτό; Αλλά τι να μας νοιάζει ο καυγάς αυτών των κυρίων;

ΔΙΟΝΥΣΟΣ said...

Δεν έχω ανταμώσει καμμιά γηραία σοφή ασπρομάλλα κυρία στα ταμεία του super market, στην ουρά του ΙΚΑ ή στο λεοφορείο να παραμιλάει έχοντας στο στόμα της τον κ. Λοβέρδο,ο κόσμος προσπερνά και φεύγει αν δεί χαμόγελο υποκρισίας, και τα ρημάδια έχουν φορεθεί πολύ από τους ...επικοινωνιακούς.

Mike said...

Νομίζω πως ακριβώς το παραπάνω σχόλιο τα λέει όλα. Επειδή ο κόσμος δυσαρεστείται από τη στάση (ή τη μη-στάση αν θέλετε) του Παπανδρέου, η δυσαρέσκειά του αυτή δεν πιστώνεται στον Βενιζέλο ούτε το Λοβέρδο, που φαίνεται ότι έχουν για την κοινωνία καεί. Αλλού στρέφει το βλέμα της, αλλά αυτή η στροφή είναι της απελπισίας, μέχρι τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ να εκφέρει αληθινό προγραμματικό λόγο (που το βρίσκω πολύ δύσκολο).

Πέτρος ΚΟΥΠΕΓΚΟΣ said...

Δεν βρίσκω τα κατάλληλα λόγια για να επικροτήσω όσα περιγράφει το σχόλιο. Mπορώ απλά να το χαρακτηρίσω ως το πιο ευφυές, ευθύ, ουσιαστικό και χρήσιμο πολιτικό σχόλιο που διάβασα εδώ και καιρό...!!!
Oι αλήθειες ειπώθηκαν.
Tα συμπεράσματα είναι ευθύνη του καθενός προσωπικά να τα προσθέσει ως επιλογή στο μετέωρο ακόμα "δια ταύτα" της επετηρίδας ή της ανατροπής.

spallantzas said...

... τα σέβη μου !!!

Anonymous said...

Ο κόσμος "δε μασάει". Συγχαρητήρια.

KΑΡΜΕΝ said...

Έχω υποστηρίξει τον Γεώργιο Α. Παπανδρέου για Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και αγωνίζομαι τώρα για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με Πρόεδρο Γεώργιος Α. Παπανδρέου.
Τον άκουσα προσεκτικά στις ομιλίες του και κατάλαβα ότι αυτό που θέλει είναι το καλό της παράταξης και μόνο.
Νομίζω ότι έκανε άλλη μια γενναία πράξη σεβασμού προς την πλειοψηφία που, στα γκάλοπ τουλάχιστον, ήθελε να δώσει «ρόλους» στον Λοβερδο η στον Ε.Β. Το θέμα είναι πως πρέπει να αποδείξουν τώρα και αυτοί στην πράξη, ότι σέβονται την πλειοψηφία. Γιατί «Η ζωή μας δίδαξε ότι η αγάπη δε συνίσταται στο να κοιτάμε ο ένας τον άλλο, αλλά στο να κοιτάμε προς την ίδια κατεύθυνση.»- Αντουάν ντε Σαντ- Εξιπερί. Περιμένουμε όλοι να δούμε πόσο πολύ αγαπάνε και αυτοί την παράταξη και αν κοιτάζουν προς την ίδια κατεύθυνση με μας.
Όσο για το ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. δεν έχω καταλάβει καλά προς πια κατεύθυνση κοιτάζει η απλά δεν έχει μάτια και δεν καταλαβαίνει ότι με το να διαιρείς τον κόσμο της αριστεράς, βοηθάς απλά την δεξιά. Και μάλλον τα συμφέροντα που το καθοδηγούν απ’ το χέρι.
Κατά τα άλλα μου αρέσει πολύ η τόλμη της άποψης σου και νομίζω ότι είναι μια ερώτηση που έπρεπε να απαντηθεί. Επίσης καιρός είναι να λέω κάτι και εγώ με τόλμη- νομίζω ότι υπάρχουν καιροσκόποι απ’όλες τις πλευρές (ειδικά όσο κοντεύεις στην βάση και όσο πιο μακριά είσαι απ’τα κεντρικά). Το στοίχημα θα το κερδίζει ο Γ.Α.Π. και ειδικά οι συνεργάτες του, όταν θα καταφέρουν να ξεχωρίσουν το σιτάρι απ΄τα άχυρα.

Ν.Α. Λάμπης said...

Σίγουρα αδιάφορο θέμα, επανακάμψαντα, άσχετα πόσο καλογραμμένο, διότι:

* Οι έφηβοι δεν μασσάνε, ασχολούμενοι με εντιμότερα παιχνίδια.
* Οι μόλις εξελθόντες στη βιοπάλη δεν μασσάνε, έχοντας σοβαρότερα πράγματα να κοιτάξουν.
* Οι μεσόκοποι δεν μασσάνε, όσα «κονέξια» κι αν διαθέτουν, μη ελπίζοντας πλέον ότι θα ξαναπάρουν εξουσία για να τά αξιοποιήσουν.
* Οι γεροντότεροι δεν μασσάνε, θέλοντας να περιορίσουν την χρήση της ...μασσέλας τους, γιατί, αν φθαρεί, δεν θα έχουν λεφτά να τήν αντικαταστήσουν.

Οπότε μένουν να ασχολούνται κάτι αργόσχολοι επαγγελματίες της "πολιτικής" μπαρουφολογίας, που τους πληρώνουμε ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ στη Βουλή, στα Συνδικάτα και αλλαχού.

Και βέβαια μερικοί άλλοι που "κόλλησαν" στο να χρησιμοποιούν τον διαθέσιμο χρόνο τους στο πληκτρολόγιο... κάτι bloggers, μπλόγκερ, μπλογκίστες, μπλογκαδόροι, μπλογκισταδόροι (κατά το ...κονκισταδόροι) ευ-βλογ-ούντες τα γένεια εαυτών και αλλήλων.

Αμήν, αμήν λέγω υμίν,
τάδε έφη Δίκτυον τοις Μπλογκαίοις:
ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ! (*)
στη γλοιώδη μικροπολιτική μπαρουφολογία
και
ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣΤΕ !
μια ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ανθρώπινη επικοινωνία !
(**)

Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω...

Κουράγιο, μπρέ !
Ήδη έχει έρθει η Αλλαγή !
Απλώς είν' έξυπνη και κρύβεται για να μην τήν βιάσουν, έτσι όμορφη, νέα κι αδύναμη που είναι..., όπως βίασαν την προηγηθείσα, την χαζή.


------------
(*) Όχι! Δεν τό πήρα απ' τον ...Τσοβόλα, δικό μου σύνθημα είναι.
(**) Με την πραγματική έννοια... Όχι με την έννοια της προπαγάνδας, όπως μάς πρήζουν πρωί-μεσημέρι-βράδυ...

Anonymous said...

Σωστός...!!!

spooky said...

Αγαπητέ ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ, γιατί άραγε να πάρουμε το Γιωργάκη στα σοβαρά; Βλέπεις τις παλινωδίες του. Τον είδαμε και ως υπουργό παιδείας που επέτεινε το λαϊκισμό του "όλοι οι απόφοιτοι λυκείου να μπαίνουν στα ΑΕΙ"...

Giannis123 said...

"Ένα ΠΑΣOK της μοιρασιάς μίας επερχόμενης εξουσίας που λαχταράνε πίσω εκείνοι που δεν κατάλαβαν ποτέ γιατί τους άξιζε να τη χάσουν."

...........................

Αυτό φίλε μου είναι το πρόβλημα.
Και όσο συνεχίζουν να μήν το αντιλαμβάνονται τόσο θα κατηφορίζουν.
Εξαιρετικό το ποστ σου.

ATHENA said...

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ! ΜΑΣ ΕΛΛΕΙΨΕΣ...

ΕΓΩ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΝΕ ΕΧΩ ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΑΛΛΑ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΑΘΗΣ Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 1000000 ΦΟΡΕΣ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΒΕΡΔΟΥΣ.

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ said...

@ Dionysos – O κόσμος έχει αισθητήριο αγαπητέ, για αυτό συμβαίνει αυτό που λες. Αρκετοί τον υποτιμούν ή τον αγνοούν. Στ' αλήθεια όμως δεν νομίζω ότι έχουν υπολογίσει σωστά.

@ Mike – Φίλε, βρίσκω το τελευταίο κομμάτι της παρατήρησής σου σημαντικό. O κόσμος στρέφει το βλέμμα του στον ΣΥΡIZΑ, και τώρα αυτός καλείται να απαντήσει όχι απλώς σε τι είναι αντίθετος, αλλά και ποιο δρόμο θα πρέπει να ακολουθήσει η κοινωνία.

@ Πόλις – Eυχαριστώ. Πιστεύω ότι έχουμε να δούμε λοιπόν ενδιαφέροντα πράγματα!

@ Στεφάν – Kαλώς τον.

@ Αγάπη – Eυχαριστώ για το μεγάλο σχόλιο. Eγώ πάντως άλλα πράγματα τον άκουσα να εξαγγέλλει πριν τις εκλογές, και για μια φορά ακόμα δεν τον βλέπω να τολμάει. Tον βρίσκω πάλι όμηρο συμβιβασμών που δε νομίζω ότι θα αποδώσουν τίποτα ούτε στο κόμμα, ούτε σε αυτόν. Oύτε αφορούν και εμάς τελικά.

@ N.Α.Λάμπη. – Έτσι και αλλιώς φίλε από εκεί δε μοιάζει να υπάρχει φως. Tελικά αυτά που μας αφορούν δεν μπορούν να ανατεθούν με εργολαβία σε άλλους.

@ Παπανώτας – Αγαπητέ Στέφανε, χαίρομαι ιδιαίτερα με το σχόλιο σου – ιδιαίτερα γιατί ξέρω τη προσπάθειά σου. Eυχαριστώ.

@ Αιρετικός – Απογοητευτικό πάντως … Eυχαριστώ.

@ Αθηνά – Αθηνά μου, και εμένα μου είναι συμπαθής. Mόνο μας ζήτησε να τον προτιμήσουμε από τους Bενιζελολοβέρδους και τον διαλέξουμε, και αυτός μας τους έφερε πάλι μπροστά. Mου διαφεύγει κάτι;

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ said...

@Giannis123 - Ευχαριστώ φίλε.

Φαίδρα Φις said...

διαυγές το κείμενο

γεια

apos said...

Καταρχήν, σε θαυμάζω που ασχολείσαι ακόμα με το ΠΑΣΟΚ. Δεν το λέω ειρωνικά, προφανώς στο Κόμμα αυτό αξίζει καλύτερη αντιμετώπιση από την εύκολη και απαξιωτική λογική ότι «τώρα όλοι τρέχουν πίσω από τον Αλέξη». Ο Αλέξης θα κριθεί στην κάλπη για την πρότασή του, η οποία προς το παρόν, είναι ανύπαρκτη. Το θέμα είναι ότι και ο ΓΑΠ κρίθηκε στην κάλπη και απέτυχε. Οι πολιτικές του δηλαδή. Ίσως γιατί η κοινωνία ξεχνά τα μεγάλα, αλλά τα μικρά και ενοχλητικά του ΠΑΣΟΚ δεν λέει να τα ξεχάσει. Ίσως απλά η κοινωνία είναι συντηρητική και βολεύτηκε με τη ΝΔ στη λογική ότι και το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κάτι διαφορετικό να πει. Με αφήνει αδιάφορο η κόντρα των προσώπων, με ενδιαφέρουν οι πολιτικές. Και το καινούργιο δεν το λέει κανείς. Ουτε ΝΔ, ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε η απαράδεκτη αριστερά που έχουμε σε αυτή τη χώρα. Μακάρι να είχαν ακούσει τον Σκανδαλίδη στο Συνέδριο, γιατί είπε μια μεγάλη αλήθεια. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αλλάξει συνολικά. Στην τελική, ας πάνε στην Ισπανία να δούνε πώς άλλαξε ο Ζapa το κόμμα. Κοινός νους χρειάζεται.
Σόρρυ αν σε κούρασα.

Pastaflora said...

Τα πολιτικά κόμματα μου φέρνουν στο μυαλό κάτι ανεκδιήγητες ψαροταβέρνες όπου σου πασάρουν για φαγητό αξιώσεων, πλαστικά καλαμαράκια Μαδαγασκάρης και ταγκιασμένες προτηγανισμένες πατάτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη μού φέρνει σε μπιτς μπαρ που σου σερβίρει χλιαρές μπύρες με μουσική υπόκρουση αντάρτικα.

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ said...

@Φαίδρα. - Γεια σου Φαίδρα. Eυχαριστώ για την επίσκεψη και τον καλό λόγο.

@Apos – Αγαπητέ καθόλου δε με κούρασες. Αντιθέτως ευχαριστώ για το σχόλιο. O Σκανδαλίδης είπε μεγάλη κουβέντα για μια πορεία προς τη κυβερνώσα αριστερά. Όμως που είναι αυτός ο δρόμος;

@ Pastaflora – Ωχ θα πεθάνουμε από τη πείνα φαίνεται, ε; Eγώ τις περιμένω αυτές τις "μπύρες" πάντως με κάποια ελπίδα.

Anonymous said...

To be a adroit charitable being is to be enduring a make of openness to the in the seventh heaven, an ability to trusteeship uncertain things beyond your own restrain, that can front you to be shattered in very exceptionally circumstances as which you were not to blame. That says something very outstanding with the fettle of the honest passion: that it is based on a corporation in the uncertain and on a willingness to be exposed; it's based on being more like a plant than like a sparkler, something fairly feeble, but whose very item attraction is inseparable from that fragility.