Κοκκινίζουν οι Υπουργοί Παιδείας;

Ούτε όταν διαβάζουν το συγκλονιστικό κείμενο για την τραγωδία στην Mέση Eκπαίδευση του κ. Θουκυδίδη Παπαγεωργίου, μέχρι σήμερα καθηγητή φιλόλογου στο 9ο Λύκειο Iωαννίνων, ο οποίος είχε την αξιοπρέπεια και ευαισθησία να παραιτηθεί, διαμαρτυρόμενος.

Οι Υπουργοί παιδείας ούτε κοκκινίζουν ούτε παραιτούνται.

Αποσπάσματα του κειμένου ακολοθούν:

-- Από τη στιγμή που στο σημερινό Λύκειο δεν έχουμε μαθητές παρά μόνο υποψηφίους για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις και η ευθύνη της προετοιμασίας πέφτει εξ ολοκλήρου στο φροντιστήριο, το Λύκειο κατάντησε δημόσια υπηρεσία έκδοσης τίτλων σπουδών, χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο.

-- Τι συνέβη όμως τα τελευταία χρόνια και τα παιδιά άλλαξαν τόσο πολύ; […] Γιατί μισούν τόσο τη γνώση; Όχι μόνο τους παρακειμένους και τα απαρέμφατα αλλά και την ιστορία... […] Γιατί δεν έχουν, ούτε πιστεύουν σε αρχές και αξίες; […] Γιατί αδυνατούν να διακρίνουν το καλό από το κακό; […] Γιατί δεν ντρέπονται, δεν κοκκινίζουν; […] Γιατί δεν έχουν «λόγο»; […] Γιατί δεν διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία;

-- Δυστυχώς οι σημερινοί γονείς δεν καλλιεργούν τον σεβασμό του παιδιού προς το σχολείο, ούτε τον θεσμό, ούτε τον καθηγητή, ούτε τη μόρφωση. Το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι κάποιο πτυχίο. Συνεπώς περιορίζεται το ενδιαφέρον τους μόνο στα μαθήματα που εξετάζονται σε πανελλήνια κλίμακα. (Οι μαθητές της Γ' Λυκείου τα βιβλία τους τα έχουν πάντα κάτω από το θρανίο, δεν τα κουβαλούν στο σπίτι, δεν τα ανοίγουν ποτέ...)

-- Στο θέμα της φοίτησης των μαθητών της Γ' Λυκείου μαθαίνουμε τα παιδιά να παραβιάζουν κανόνες, να παρανομούν και να «κουκουλώνουν» την παρανομία τους με ένα χαρτί. Δηλαδή, η σχετική νομοθεσία προβλέπει 50 αδικαιολόγητες απουσίες και 65 δικαιολογημένες. Κατ' εξαίρεση, αν ο μαθητής έχει μέσο όρο 15 στους βαθμούς του A' τετραμήνου, μπορεί να... «αρρωστήσει» μέχρι τις 150. Δυστυχώς όλα τα παιδιά της Γ' Λυκείου μετά τον Μάρτη «αρρωσταίνουν βαριά». (Στα φροντιστήρια βέβαια πηγαίνουν ανελλιπώς και τα «ιδιαίτερα» εντατικοποιούνται). […] Μέσα στην τάξη θα υπάρχουν 5-6 μαθητές που οι «κοπάνες» του χειμώνα τούς εξαναγκάζουν σε συστηματική παρουσία και κατά κανόνα είναι οι πλέον αδιάφοροι.

-- Από το 1982 που καταργήθηκε ο θεσμός του επιθεωρητή με τις βαθμολογίες κ.λπ., είμαστε κόσμος παρατημένος, αδέσποτος. Βέβαια και ο θεσμός του παλιού επιθεωρητή ήταν πραγματικός εφιάλτης. Τώρα τι είναι;
Είχα την ανάγκη τόσα χρόνια να χτυπήσει κάποιος «αρμόδιος» την πόρτα της αίθουσάς μου και να δει τι κάνω. Να με καθοδηγήσει, να με συμβουλεύσει και να μου πει και ένα «μπράβο», αν το άξιζα. Όχι να καθήσει στο τέλος της αίθουσας και να καταγράφει κάθε μου λέξη, όπως έκαναν παλιά οι επιθεωρητές. Αυτό δεν αντέχεται, όχι πάλι. Έναν «ειδικό» για να με βοηθήσει ήθελα...
Τώρα όλοι «ίσωμα». Είμαστε ικανοί, είμαστε ανεπαρκείς, είμαστε επικίνδυνοι, όλοι «ίσωμα». Ούτε κίνητρο για διάκριση, ούτε κάποια φροντίδα για επικείμενο έλεγχο.

Δείτε ολόκληρο το κείμενο στα ΝΕΑ – 3 Ιουλίου 2006.