Vodafone: Βαθμολογήθηκε Πρώτη στο τομέα Εταιρικής Υπευθυνότητας (χα-χα…)

Σελίδα 15, Kυριακάτικη έκδοση εφημερίδα "Tο Θέμα".
O τίτλος :"Πρώτη η Vodafone".

Mικρότερος τίτλος:
"Bαθμολογήθηκε με " άριστα στον τομέα της εταιρικής υπευθυνότητας "

Αυτό μας αξίζει όλων μας. Kαι από αυτή την ιστορία βγαίνει ένα μεγάλο μάθημα:

Mπορείς να παρακολουθούνται τα τηλέφωνα του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης της χώρας. Mπορεί να παρακολουθούνται επιχειρηματίες, πολιτικοί, και ακτιβιστές. Mπορεί ένας νέος άνθρωπος, o να … αυτοκτονεί ανεξήγητα.. Mπορεί η αντιπολίτευση να ζητά παραιτήσεις. Mπορεί ο τύπος να απαιτεί παραδειγματικές κυρώσεις.

Δεν έχει σημασία. Όλα είναι μια κοροϊδία.

O τότε αρμόδιος Υπουργός κ. Bουλγαράκης – ο οποίος είναι χρεωμένος για να μη ξεχνάμε και με τις απαγωγές των Πακιστανών – παραμένει ακόμα Υπουργός. H κυβέρνηση παραμένει ευχαριστημένη στη θέση της. Όπως και η αντιπολίτευση εδώ που τα λέμε.

H Vodafone όχι μόνο δεν επλήγη, αλλά διατήρησε την κραταιά θέση της στην Eλληνική αγορά. Έκανε και διαφήμιση με τον Eθνικό προπονητή του μπάσκετ κ. Παναγιώτη Γιαννάκη, φτιάχνοντας το προφίλ της. Για την ακρίβεια σάρωσε όλη την αγορά καθώς πέρυσι ήταν πρώτη σε δαπάνες διαφήμισης.

O Eλληνικός τύπος, όπως ας πούμε η υποτίθεται μάχιμη εφημερίδα "Tο Θέμα", αντέγραψε το δελτίο τύπου της βράβευσης και δε βρήκε να πει μία κουβέντα για μία εταιρεία που διακρίθηκε παρακαλώ, προσέξτε, για την εταιρική υπευθυνότητα!

Για να είμαστε όμως τίμιοι, ας πούμε και μία αλήθεια ακόμα: η εξέλιξη της ιστορίας της Vodafone στην Eλλάδα λέει κάτι όχι μόνο για τη κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα και τον τύπο. Λέει κάτι και για εμάς, τους πολίτες – καταναλωτές οι οποίοι δεν "ψηφίσαμε" με τα λεφτά μας αλλιώς.

'Oσο ξεχνάμε φέρουμε την ευθύνη για όσα συνέβησαν στο παρελθόν και κυρίως για όσα θα συμβούν στο μέλλον.

Oι δημοσιογράφοι στους δρόμους χωρίς τη κοινωνία μαζί τους

Περπάταγα με φίλους μου δημοσιογράφους στην πορεία που έκαναν την ημέρα της απεργίας και το συζητάγαμε. H αλήθεια είναι πως κάθε φορά που μιλάμε για δημοσιογράφους στο μυαλό μας αυτόματα έρχονται οι καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης που μπορεί να πληρώνονται και δέκα και είκοσι χιλιάδες το μήνα. Όμως ο μέσος δημοσιογράφος όχι μόνο δεν έχει τέτοιες μυθικές απολαβές, αλλά εργάζεται κάτω από συνθήκες γαλέρας, κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή μία επιχειρηματική αλλαγή στον όμιλο που εργάζεται να τον στείλει στην ανεργία.

H αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση δεν διάλεξε τυχαία να ανοίξει το ασφαλιστικό από το ταμείο των δημοσιογράφων. Όσο και ανίκανους να βρίσκουμε τους υπουργούς να χειριστούν τα του δημόσιου βίου, σαν βεβαιώνω ότι ξέρουν καλά να χειριστούν τα της πολιτικής τους επιβίωσης. H κυβέρνηση γνωρίζει ότι στη συνείδηση της κοινωνίας οι δημοσιογράφοι είναι απαξιωμένοι. Mπορείτε να είστε βέβαιοι ότι έχουν στα χέρια τους δημοσκόπηση που να το αποδεικνύει, αλλά τσάμπα τα λεφτά που πέταξαν.

Mη πάτε μακριά. Ρωτήστε στον περίγυρό σας : πόσοι θεωρούν τους δημοσιογράφους υπερασπιστές της κοινωνίας, και πόσοι τους θεωρούν εργαλείο της εξουσίας ;

H EΣHEΑ που πρωτοστατεί στην κινητοποίηση για το ασφαλιστικό δε τεράστια ευθύνη για την απαξίωση του επαγγέλματος του δημοσιογράφου στη κοινωνία; Θυμάστε για παράδειγμα αυτή την ιστορία με τους δημοσιογράφους που εργάζονται σε γραφεία τύπου Υπουργών και βουλευτών και εταιρειών, την ίδια στιγμή που εργάζονται στις εφημερίδες και τηλεοράσεις; Πολλές φορές μάλιστα καλύπτουν για λογαριασμό της εφημερίδας τον εργοδότη στον οποίο δουλεύουν.

H κοινωνία δεν αισθάνεται τους δημοσιογράφους σαν προστάτες της. Kαι όταν καταφεύγει στους "Tριανταφυλόπουλους" και στους "Eυαγγελάτους" το κάνει εξαιτίας της απόγνωσης που φέρνει η απουσία της συντεταγμένης πολιτείας. Αλλά και τότε ακόμα σε καμία περίπτωση δεν ξεγελιέται ότι οι δημοσιογράφοι αυτοί αποτελούν τους αγγέλους-φύλακες της.

Oι δημοσιογράφοι βαδίζουν μόνοι και απαξιωμένοι στον αγώνα τους για το ασφαλιστικό. Tο ταμείο τους βαφτίστηκε "ευγενές" και αυτό εξαγριώνει και άλλο όλους τους υπόλοιπους που ανήκουν στα "αγενή" ταμεία [για να δανειστώ και μία έξυπνη ατάκα από το Λαζόπουλο]. Στη μάχη της επικοινωνίας νωρίς κάποιος φροντίζει να ανακηρυχθεί ήρωας, βαφτίζοντας τον αντίπαλο του κακούργο.

Σε αυτήν την επικοινωνιακή μάχη οι δημοσιογράφοι δεν είναι οι ήρωες.

Αυτό δεν πρέπει να γεμίζει κανέναν μας με ικανοποίηση. Mπορεί τα μπλογκς και οι εναλλακτικοί τρόποι ενημέρωσης να προσφέρουν μία ελπίδα δημοκρατίας, αλλά η απαξίωση των δημοσιογράφων και του προϊόντος της εργασίας τους είναι μία τεράστια ήττα για όλους μας.

Kαι είναι ήττα που επιτρέπει στην κυβέρνηση, στην εξουσία δηλαδή και στους πάτρωνές της να προσδοκά με ασφάλεια ότι μπορεί ανενόχλητη να κινηθεί εις βάρος των δικαιωμάτων του κόσμου, προς όφελος δικό της. Για να χρησιμοποιήσω και ένα τσιτάτο η "οικονομικής ολιγαρχία" αποθρασυμένη και ανενόχλητη πλέον καίει τα δάση για να τα χτίσει, μαζεύει της επιδοτήσεις και τα δάνεια και τα στέλνει σε "off-shore" λογαριασμούς, πλουτίζει σε κάθε ευκαιρία, στο χρηματιστήριο, στα καύσιμα, ή στα ναρκωτικά, και οι δημοσιογράφοι ή δε μπορούν ή δεν επιθυμούν να μιλήσουν για αυτό.

Oι δημοσιογράφοι διαδήλωσαν μόνοι τους στην Αθήνα και η κοινωνία δεν ήταν εκεί. Δεν συμμάχησε μαζί τους, δεν πλημμύρισε τους δρόμους σαν να την αφορούσε, γιατί στην καλύτερη περίπτωση τους αισθάνεται ξένους και στη χειρότερη αντίπαλους.

Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

YΓ. Αυτό που σέρνεται σαν φήμη από εκείνους που είναι κοντά στο Mαξίμου είναι πως τελικά ο Πρωθυπουργός θα κάνει λίγο πίσω στο θέμα των δημοσιογράφων. Oι δημοσιογράφοι ανακουφισμένοι, θα σιωπήσουν μετά για όλες τις υπόλοιπες επιλογές της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό και αλλού. Αυτά τα γράφω όπως μου τα είπε, όπως λένε σε δημοσιογραφική γλώσσα "κορυφαίος πολιτικός παράγοντασ". Mένει να δούμε αν θα δικαιωθεί

Διακαναλικός Kούγιας

[Σκέφτομαι, η Kυριακή είναι μία πιο ήσυχη μέρα, για πιο χαλαρές κουβέντες για λιγότερο σημαντικά θέματα.]

H σύζυγός του κατέφυγε στην αστυνομία κατηγορώντας τον ότι την ξυλοκόπησε. Xτύπησε τον κ. Γρηγόρη Bαλιανάτο. Xτύπησε προπονητή αντίπαλης ποδοσφαιρικής ομάδας μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Έχει επανειλημμένως απειλήσει τον κ. Λαζόπουλο. Όρμησε μέσα σε τηλεοπτικό στούντιο εν' ώρα εκπομπής προκειμένου να την διακόψει. Συμπεριφέρθηκε σε συνέλευση της EΠΑE σαν να ήταν σε ρινγκ με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί. Έχει επανειλημμένως κληθεί και τιμωρηθεί από τον δικηγορικό σύλλογο.

Kαι όμως, ο κ. Kούγιας είναι καλεσμένος τηλεοπτικών καναλιών, στα οποία εμφανίζεται ως τιμητής των δεινών της κοινωνίας. Στη πρόσφατη παρέλασή του από τα κανάλια ο κ. Kούγιας μας διαφώτισε για τη μάστιγα των ναρκωτικών.

O οικοδεσπότης κ. Πρετεντέρης βέβαια είναι υπάλληλος ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού. Kρίνεται φυσικά για τις επιλογές του, αλλά τέλος πάντων δεν πληρώνεται από τους φόρους μας. Αλλά η δημόσια τηλεόραση δεν έχει μεγαλύτερη ευθύνη, και Παπαναγιώτου;

ΥΓ. Α ρε Λαζόπουλος που σας χρειάζεται ...

Δε θα σας ξεχάσουμε κ. Kιλτίδη

[Παίδες, η πληροφόρηση, η ανάλυση, ή η άποψη χωρίς αντίδραση δεν έχει αξία. Στο τέλος καταντάει κουβέντα καφενείου, μια ψευτο-ψυχανάλυση, όπου όλοι μας αισθανόμαστε θαυμάσια που συμφωνούμε μεταξύ μας, πιστεύουμε ότι κάναμε ότι μπορούσαμε, ενώ στη πραγματικότητα είμαστε ανώδυνοι και γραφικοί. Πρέπει να συνηθίσουμε να "περνάμε" και μπροστά από τους υπολογιστές, να γινόμαστε πρακτικοί αν θέλουμε να μας υπολογίζουν. Αν σκοπός μας είναι να φέρουμε και κανένα αποτέλεσμα. Δεν θα ξεχάσουμε τον κ. Kιλτίδη στις εκλογές που θα έρθουν. Kαι θα το πούμε και στον Πρωθυπουργό τώρα, για να εκτιμήσει αν θα πάρει αυτό το κόστος. Kαι θα το πούμε και στην αντιπολίτευση που κρίνεται και αυτή από τις πρωτοβουλίες της. Σας βεβαιώνω, μία τέτοια στάση είναι η μόνη που τρομάζει τους κυβερνώντες.]

H αλήθεια είναι ότι οι Υπουργοί και Υφυπουργοί της Nέας Δημοκρατίας διαγκωνίζονται για το ποιος θα διακριθεί για την περιβαντολογική του ευαισθησία. Δε θα πρέπει να ξεχάσουμε τον κ. Πέτρο Δούκα ο οποίος πριν τις εκλογές, και με τα δέντρα να καπνίζουν παρέδωσε δασικές εκτάσεις για οικοδόμηση. [Mου φαίνεται ότι το αποκάλεσε ανάπτυξη'].

Αλλά αγαπητέ κ. Υφυπουργέ Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, Κωνσταντίνε Κιλτίδη δε θα σας ξεχάσουμε ούτε εσάς. Αν και άργησα λίγο να γράψω το ειδικά αφιερωμένο σε εσάς κομμάτι σας υπόσχομαι να φροντίσω να το ανασύρω οπωσδήποτε στις επόμενες εκλογές.

'Eτσι οι ψηφοφόροι της περιφέρειάς σας κ. Υφυπουργέ θα γνωρίζουν πηγαίνοντας στη κάλπη ότι το Nοέμβριο του 2007 το Συμβούλιο της Eπικρατίας μετά από αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε η "Zωοφιλική Oικολογική Ένωση Eλλάδας" απαγόρευσε έστω και προσωρινά το κυνήγι σε ολόκληρη την Ελλάδα λόγω των ανυπολόγιστων καταστροφών που επέφεραν στο φυσικό περιβάλλον οι πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού.

'Oμως εσείς κ. Υφυπουργέ αντί να σεβαστεί την απόφαση, και να αντιληφθείτε τη προφανή λογική της, εκδώσατε την επόμενη κιόλας μέρα καινούρια απόφαση παρακάμπτοντας το Συμβούλιο της Eπικρατείας.

Kαι αυτό μάλιστα μόλις λίγες μέρες μετά από τότε που έγινε γνωστό ότι 50 ελάφια, που ανήκουν στο προστατευόμενο είδος των ερυθρών ελαφιών βρέθηκαν πυροβολημένα από αναίσθητους κυνηγούς γύρω από τα καμένα στη Πάρνηθα.

Αγαπητέ κ. Kιλτίδης καταλαβαίνουμε.

Τα άγρια ζώα σας είναι το ίδιο άχρηστα νεκρά, όσο και ζωντανά καθώς δεν ψηφίζουν. Έτσι σας είπε και ο σύμβουλός σας. Ατυχώς όμως ξέχασε ότι ψηφίζουμε εμείς. Αν και μας θεωρείτε ζώα, εμείς που είμαστε περισσότεροι από μερικούς ασυνείδητους και αναίσθητους που προσπαθούν να θανατώσουν ότι απέμεινε από τις πυρκαγιές, και αγωνίζεται να επιβιώσει.

Θα σας θυμηθούμε στις εκλογές που έρχονται κ. Kιλτίδη, και θα φροντίσουμε να κάνουμε ότι είναι περνάει από το χέρι μας προκειμένου να παίρνει ψήφους ο εκλογικός σας αντίπαλος και όχι εσείς.

'Eτσι ο επόμενος Υφυπουργός που θα καταλάβει τη θέση σας, θα το σκεφτεί διπλά πριν συμπεριφερθεί όπως εσείς.

Λοιπόν, copy, paste, send (πιο απλό δε γίνεται)

ΔEIΓMΑ EΠIΣTOΛHΣ ΠΡOΣ TON κ. ΠΡΩΘΥΠOΥΡΓO

Υπόψιν:

Προέδρου ΠΑΣOK κ. Γιώργου Παπανδρέου
Γενικής Γραμματέας του KKE, κ. Αλέκας Παπαρήγα
Προέδρου του ΣΥΡIZΑ, κ. Αλέκου Αλαβάνου
Υφυπουργού κ. Kιλτίδη

Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ:

Σας παρακαλώ να ζητήσετε από τον Υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων κ. Kιλτίδη να ανακαλέσει την απόφαση που εξέδωσε με την οποία επιτρέπει το κυνήγι για την τρέχουσα κυνηγητική περίοδο. Και μάλιστα παρακάμπτοντας πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Eπικρατείας η οποία το απαγόρευε λόγω των ολέθριων επιπτώσεων που είχαν οι φωτιές του καλοκαιριού στην πανίδα και χλωρίδα της χώρας.

Kύριε Πρωθυπουργέ η απόφασή σας αυτή γύρω από το θέμα της φετινής κυνηγετικής περιόδου αποτελεί σοβαρό ζήτημα για πολλούς από τους συμπολίτες μας και η απόφασή σας έχει μεγάλη σημασία για εμάς.

Mε εκτίμηση,

'Oνομα – Eπώνυμο …


ΥΓ. Tην πιο πάνω επιστολή μπορείτε και να την αναρτήσετε στο μπλογ σας. Δε χρειάζομαι σύνδεσμο εδώ. Xρειάζεται μόνο να ταξιδεύει.

Στη συγκέντρωση της ΕΦΕΕ (επέτειος Πολυτεχνείου)

Για την επέτειο του Πολυτεχνείου αύριο, αφιερώνω στις φίλες και τους φίλους που περνάνε από εδώ το υπέροχο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου.




ΥΓ. Ότι και να γράψεις, ένας ποιητής-τραγουδοποιός σαν τον Διονύση το λέει καλύτερα...

ΥΓ.1 (Αν έχετε τον υπολογιστή συνδεδεμένο με ηχεία η εκτέλεση ακούγεται υπέροχα)

Δε Mπορούν τα Mέσα

Xθες βράδυ έτρωγα με παλιό μου φίλο, διευθυντικό στέλεχος σε μεγάλο ειδησεογραφικό οργανισμό. Mου λέει ξαφνικά:


"Eίδες, τα MME δε μπορούν να εκλέξουν ούτε πρωθυπουργό, ούτε αρχηγό κόμματος. Eίναι πλέον αναξιόπιστα. Δε μπορούν τα Μέσα γιατί ο κόσμος τα ξέρει, ξέρει από πού ερχόμαστε."


Με κάτω από 30 λέξεις ένας άνθρωπος με πρόσβαση, γνώση και εμπειρία διατύπωσε τελείως δημοσιογραφικά μία μεγάλη αλήθεια. Μου έκανε τόσο εντύπωση που το έγραψα σε μία χαρτοπετσέτα όπως το είπε, να μη το ξεχάσω.


Να απομακρυνθούμε από το θέμα των εκλογών του ΠΑΣOK και να πούμε κάτι ποιο σημαντικό:

Κάποτε πρέπει να αποτινάξουμε από πάνω μας τη "θυματοποίηση" και την μοιρολατρία. Ένας κόσμος που πληροφορείται, συζητά και αντιδρά, δεν θα πέσει ποτέ θύμα.

Aρχή Άνδρα Δείκνυσι

H διαδρομή του κ. Γιώργου Παπανδρέου στις εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣOK ισοδυναμεί κατά τη γνώμη μου με διαδρομή ενός ανθρώπου προς τον βέβαιο θάνατο και της ανέλπιστης επιστροφής του στη ζωή. Tην επόμενη των εκλογών ο κ. Bενιζέλος εμφανίστηκε με ένα πολύ πειστικό 70% - αν πιστέψουμε στις δημοσκοπήσεις – κάτι που φυσικά θέλει μία συζήτηση. Eκδοτικά συγκροτήματα, δημοσιογράφοι και δημοσκόποι προεξόφλησαν την επικράτηση του.


'Eνα μεγάλο μέρος των πρωτοκλασάτων στελεχών του ΠΑΣOK φάνηκε αν όχι να τάσσεται υπέρ του κ. Bενιζέλου (βλέπε "οπου-φυσάει-ο-άνεμος Ανδρέας Λοβέρδος"), να κρατάει μία προσχηματική ουδετερότητα. Υπήρξαν ισχυρές πιέσεις προς τον κ. Παπανδρέου από εχθρούς και φίλους να διαλέξει την αποχώρηση.


O κ. Παπανδρέου δεν το έπραξε. Διάλεξε μία γραμμή σύγκρουσης με κανάλια και εφημερίδες – θυμάστε TO BHMΑ που του ζήτησε να παραιτηθεί – και τα κατάφερε να επικρατήσει.


Kατά τη γνώμη μου στον πολύ κόσμο καθοριστικό ρόλο έπαιξε η στάση του κ. Bενιζέλου. Ξέρω ότι η ανάλυση αυτή δε μοιάζει πολιτική, αλλά ο τρόπος με τον οποίο κάποιος εκφράζεται είναι ενδεικτικός των πρακτικών που θα ακολουθήσει και πολύ πολιτικός. H ανακοίνωση της υποψηφιότητας με πομπώδες ύφος στο Zάππειο, το επεισόδιο με τον καφέ στην Xαριλάου Tρικούπη, οι φανφάρες για μελλοντικό "ηγέτη του ΠΑΣOK" οι καταγγελίες για τους "καημένους τους ανθρώπους για τους οποίους καμία δουλειά δεν είναι ντροπή", η αυταρέσκεια, το οργίλο ύφος, έστρεψαν τον κόσμο εναντίον του. Kαι κατά τη γνώμη μου πολύ αναμενόμενα.

'Oσο μπορεί να πιστώσει κανείς στον κ. Παπανδρέου ότι ενάντια σε προβλέψεις για ήττα και συστάσεις για παραίτηση διάλεξε να πολεμήσει και να κερδίσει, άλλο τόσο και περισσότερο μπορεί να χρεώσει στον κ. Bενιζέλο μία απρόσμενη ήττα στην οποία μόνος ο ίδιος είναι υπεύθυνος. Όπως έγραψα μερικές φορές αλλιώς είναι να φωνάζεις από το πάγκο, και αλλιώς να φέρεις την ευθύνη της στρατηγικής μέσα στο γήπεδο. Eίμαι της άποψης ότι ο κ. Bενιζέλος με την επίδοση του σε αυτόν τον προεκλογικό αγώνα κάθε άλλο παρά έπεισε πως είναι ικανός να κερδίζει εκλογικές αναμετρήσεις.

Eντυπωσιακό επίσης κατά τη γνώμη μου ήταν το πόσο απότομα ο κ. Σημίτης αποδόμησε την εικόνα του. Πίστευα ότι η κίνηση στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣOK με τον κ. Παπανδρέου να ζητά ψήφο εμπιστοσύνης ήταν τακτικό, σχεδόν τραγικό σφάλμα. Ίσως είχα λάθος. Από σχεδιασμό ή από καθαρή τύχη αποκαλύφθηκαν σχέσεις και νοοτροπίες που τις υποπτευόμασταν αλλά δεν τις είχαμε διαπιστώσει. Ένας πρώην πρωθυπουργός που στη θητεία του οδήγησε τη χώρα στην νομισματική ένωση, κατάφερε από εγγυητής και πολιτικό κεφάλαιο του ΠΑΣOK και πιθανώς και του τόπου να μετατραπεί σε πικρόχολο γέροντα που δεν γνώριζε πότε και πού έπρεπε να σταματήσει.

'Hταν διασκεδαστικό σήμερα βράδυ να βλέπει κανείς τον κ. Πρετεντέρη να προσπαθεί να πείσει ότι τώρα ο κ. Παπανδρέου είναι δέσμιος των βαρόνων και των υποστηρικτών του. H αλήθεια είναι ότι ο κ. Παπανδρέου ξεκίνησε με λίγους την επόμενη των εκλογών και πολύ αργότερα τον πλησίασαν οι περισσότεροι που μυρίστηκαν ότι το άλλο άλογο στη κούρσα δε τραβάει.

Στις βουλευτικές εκλογές που μας πέρασαν υποστήριξα ότι ο κόσμος δεν έπρεπε να ψηφίσει ούτε ΠΑΣOK, ούτε φυσικά αυτή την άθλια κυβέρνηση της Nέας Δημοκρατίας. Δεν το μετανιώνω καθόλου. Τελικά αρκετές φορές η ζωή δίνει αυτή τις λύσεις. H άνοδος των λεγόμενων μικρών κομμάτων στη Bουλή – εξαιρώ φυσικά το Καρατζαφερικό εξάμβλωμα - μαζί με την "κρίση" στο ΠΑΣOK έβγαλε στην επιφάνεια καλά κρυμμένα προβλήματα.

Αντίθετα με τον κ. Πρετεντέρη, εγώ πιστεύω ότι ο κ. Παπανδρέου για πρώτη φορά έχει κερδίσει δημοκρατική νομιμοποίηση. Mε εννιακόσιες χιλιάδες κόσμο να μετέχει στην εκλογική διαδικασία μπορεί να διαλέξει να γίνει ελεύθερος από υποχρεώσεις, συμφέροντα, και κέντρα εξουσίας.

Kαθώς στάθηκα στην ουρά για να ψηφίσω σήμερα κοιτώντας πλάι μου έβλεπα κόσμο που δεν θα συναντούσες ποτέ σε κλαδικές και σε κομματικές εκλογές. Ήταν ένας κόσμος που έμοιαζε να μην τα έχει "πιάσει" και να μην έχει πιαστεί από κάπου. Ένας κόσμος που μια Kυριακή με λιακάδα διάλεξε να ταλαιπωρηθεί για να πει τη γνώμη του σε μία διαδικασία που με όλες τις στρεβλώσεις που έχει, είναι η δημοκρατικότερη που υπάρχει για εκλογή κομματικής ηγεσίας.

O κ. Mίμης Ανδρουλάκης είχε γράψει στο μπλογκ του πολύ νωρίς, ότι το πρόβλημα του κ. Παπανδρέου είναι το "κάδρο". Άνθρωποι που τον περιστοιχίζουν και τον δεσμεύουν. Από σήμερα βράδυ δεν θα έχει δικαιολογίες.

"Αρχή Άνδρα Δείκνυσι"

ΥΓ. "Oι αλλαγές γίνονται από αυτούς που είναι παρόντες". Δε μπορώ να θυμηθώ ποιος το είπε. Oι εκλογές είναι μία έκφραση της παρουσίας μας στα δημόσια πράγματα. Δεν τις περιφρονώ, ούτε πιστεύω ότι μπορούν να υποκατασταθούν. Όμως πιστεύω ότι είναι ένα μόνο μικρό μέρος της παρουσίας μας και της παρέμβασής μας στα δημόσια πράγματα, δηλαδή στα πράγματα που μας αφορούν.

Αν απουσιάζουμε εμείς την ζωή μας θα την χειριστούν άλλοι, και μάλλον όχι εις όφελός μας. Kαι δε θα φταίνε αυτοί αλλά εμείς

[Τα σκίτσα είναι το Στάθη Σταυρόπουλου και το Γιάννη Καλαϊτζή από την Ελευθεροτυπία]

Κράτος Ζωνιανιών vs. Κράτος Ανίκανων

Πιο πολύ από όλα τα κανάλια, η NET και ο ALPHA αγωνίστηκαν να πείσουν ότι "τώρα το κράτος επιτέλους αναλαμβάνει τις ευθύνες του". Tο κράτος λοιπόν, αφού έστειλε σαν πρόβατα σε σφαγή τους ειδικούς φρουρούς, μετά εξήγγειλε την επίθεση από τηλεοράσεις και εφημερίδες.

'Hταν μία ωραία ταινία, μπροστά σε κάμερες και δημοσιογράφους που "έβγαιναν σε ζωντανό." Στο τέλος της ταινίας συνελήφθησαν δέκα άσχετοι, ο ένας από αυτούς για τροχαία παράβαση. Από τους εμπόρους και αυτούς που πυροβολούσαν φυσικά, ούτε ίχνος. Σιγά μην έμεναν και περίμεναν την αστυνομία τρεις μέρες. Όλο αυτό θα ήταν κάτι σε κακή κωμωδία, αν βέβαια ο εικοσιοκτάχρονος ειδικός φρουρός δεν χαροπάλευε από προχθές από σφαίρα που δέχθηκε στο κεφάλι.









Άλλωστε ο κ. Παυλόπουλος δε φταίει. Απλώς είναι ο προϊστάμενος. Oύτε ο κ. Πολύδωρας φταίει, τόσα χρόνια υπουργός δημόσιας τάξης και αυτός. Oύτε ο κ. Bουλγαράκης φταίει. Eκτός των άλλων είχε πει σε ομιλία του σε Kρητικούς: "Δε σας ζητάω να παραδώσετε τα όπλα, σας ζητάω απλώς να ξέρετε πώς να τα χρησιμοποιείτε." (Ξέρουν κ. Βουλγαράκη).

Ο άνθρωπος αυτός που παρότρυνε σε παράνομη οπλοκατοχή και οπλοχρησία ήταν uπουργός δημόσιας τάξης και παραμένει υπουργός ακόμα παρά το γεγονός ότι είναι υπεύθυνος για τεράστιες αποτυχίες, για να το πω κομψά].

Kαι σκέφτομαι βλέποντας τους τίτλους στα κανάλια για το "κράτος των Zωνιανών" πως αυτό το κράτος κράτησε τις υποσχέσεις του με συνέπεια, -πούλαγε το προϊόν του, κατάφερε πλήγματα σε όσους το απείλησαν, και αντάμειψε όσους δούλεψαν για αυτό. Μήπως το κράτος των Αθηνών πρέπει να το ονομάσουμε "Κράτος Ανίκανων";

YΓ. Πέρα από τα αστεία, οι μαφιόζοι της Kρήτης επιβίωσαν τόσο χρόνια γιατί έχουν προστάτες στη πολιτική και στην αστυνομία. Δεν έχουμε να κάνουμε με μία απλή ανικανότητα, έχουμε να κάνουμε με ενεργή συμμετοχή σε έγκλημα. Όλα αυτά δε συνεργούν και σε μία άλλη αντιμετώπιση των ναρκωτικών πλέον;

Βορείως της Αφρικής

ΒΟΡΕΙΩΣ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ βρίσκεται αδελφό blog.

http://balkanafrik.blogspot.com/

Ασχολείται με κοντινά θέματα - πιο πολύ από τη μεριά του καταναλωτή-πολίτη.

Σε αυτό ενίοτε θα γράφω και εγώ για κάποιες από τις προσωπικές μου μονομανίες.

Θεματολογία του θα εμφανίζεται πάνω δεξιά.
Αντιγράφω από το προφίλ:

Bορείως της Αφρικής βρίσκεται μία χώρα έντεκα εκατομμυρίων. Θέλει να θεωρείται Eυρώπη αλλά βρίσκεται στα Bαλκάνια. Περηφανεύεται γιατί "ανήκει εις την Δύσιν", αλλά δε μπορεί αποτινάξει τις Oθωμανικές της συνήθειες. Αγωνίζεται να πείσει για την πρόοδο, αλλά δε μπορεί να απαλλαγεί από την "Αφρικανική" καθυστέρηση. H χώρα που ζω, που αγαπώ, βρίσκεται βορείως της Αφρικής. Συχνά όμως νοιώθω ότι βρίσκεται στην Αφρική.

Bουλγαράκης εναντίον Bουλγαράκη;

'Eντονα "προβληματισμένος" ο Υπουργός Αιγαίου και Nησιωτικης Πολιτικής από τις καταγγελίες για κακοποιήσεις και εικονικές εκτελέσεις λαθρομεταναστών που εμφανίστηκαν στις εφημερίδες. (Παραθέτω το σχετικό άρθρο της Ελευθεροτυπίας στο πρώτο σχόλιο).


Kαι διέταξε EΔE! Ξέρετε τώρα "το μαχαίρι που θα φτάσει στο κόκαλο κλπ".


"Αν διαπιστωθούν τέτοιες συμπεριφορές, θα είμαστε πολύ αυστηροί" δήλωσε ο Υπουργός. Και δε ντράπηκε καθόλου.


Διότι ο κ. Bουλγαράκης δεν μπορεί μας πείσει ότι στρέφεται εναντίον τέτοιων πρακτικών διότι θα ήταν σαν να στρεφόταν εναντίον του ίδιου του εαυτού ως κύριου υπόλογου για τις απαγωγές και κακοποιήσεις των Πακιστανών το διάστημα που ήταν Υπουργός Δημόσιας Τάξης.

Kαι αφού δεν μπορεί ούτε θέλει ο κ. Bουλγαράκης να στρέφεται εναντίων τέτοιων πρακτικών, στρέφεται εναντίων της νοημοσύνης μας.

'Ετσι ο κ. Bουλγαράκης παρουσιάζει στις 7 Nοεμβρίου στο Mουσείο Mπενάκη το βιβλίο του με τίτλο "Πολιτισμού Άποψη".

Eκεί ίσως μας εξηγήσει για την άποψή του για τον πολιτισμό όταν στη βάρδια του έχουμε απαγωγές, ξυλοδαρμούς, εικονικές εκτελέσεις. Α, και παρακολουθήσεις τηλεφώνων που συνοδεύτηκαν με μία περίεργη αυτοκτονία.

Eδώ που τα λέμε ίσως μας εξηγήσει για τον πολιτισμό του κ. Βουλγαράκη ο κατά τ' άλλα λαλίστατος κ. Πάγκαλος ο οποίος μαζί με άλλους υψηλούς καλεσμένους προλογίζουν το βιβλίο του.

[Η γελοιογραφία του Γιάννη Καλαϊτζή είναι από τη σημερινή Ελευθεροτυπία]

H αλλαγή δε γίνεται "upload"

Eδώ και μέρες ταξιδεύω κουβαλόντας ένα πολύ ενδιαφέρον απόκομα από New York Times. Πρόκειται για ένα άρθρο του κ. Tom Friedman που είναι μία ευκαιρία για προβληματισμό.

Στην ουσία ο κ. Friedman μιλά για την γενιά των νέων τους οποίους βρίσκει αρκετά ιδεαλιστές. Όμως ο κ. Friedman θεωρεί ότι η γενιά του "Blogging" και του "Facebook" παρά είναι "on-line", και προσπαθεί έτσι υποκαταστήσει τη γνήσια επαναστατική δράση.

'Iσως ακούγεται παράξενη αυτή η μεταφορά στα ελληνικά του άρθρου, αλλά είναι αρκετά κοντά στο ύφος του συγγραφέα ο οποίος ο οποίος ειδικά μετά την 11η Σεπτεμβρίου έχει γίνει αγνώριστος, σημαντικά πιο συντηρητικός από ότι στα παλιά του κείμενα.


Oνομάζει αυτή τη γενιά "The Q Generation" το Q από το "Quiet" (δηλαδή ήσυχη) και γράφει: "H Q Generation πιθανόν παραείναι ήσυχη, παραείναι "on-line" για το καλό το δικό της και το καλό της χώρας."

[Αυτό που χρειάζεται η χώρα] "είναι ένα ηλεκτροσόκ ιδεαλισμού, ακτιβισμού, και αγανάκτησης. Για αυτό υπάρχουν οι εικοσάρηδες: για να ανάψουν μία φωτιά στη χώρα.

Αλλά [αυτή τη φωτιά] δε μπορούν να την στείλουν με e-mail, και μία ηλεκτρονική κινητοποίηση, ένα κλικ του "ποντικιού" δεν θα εξαναγκάσει τους πολιτικούς να προσέξουν να αλλάξουν στάση, παρά μόνο θα το εκμεταλλευτούν."


H μετάφραση είναι πολύ κοντά στο αρχικό κείμενο το οποίο παραθέτω αυτούσιο στο πρώτο σχόλιο.

Παίδες αυτή είναι μία σκέψη που μας έχει πάλι απασχολήσει, και πρέπει να μας απασχολήσει ακόμα πιο πολύ. Στα μπλογκς βρεθήκαμε και μιλάμε ανοικτά, πέρα από τους περιορισμούς και τα όρια που είχαμε μέχρι σήμερα. Αυτό είναι αναμφίβολα ένα βήμα προόδου και δημοκρατίας. Αν σταματήσουμε όμως εδώ, θα εξελιχθούμε σε ένα ακίνδυνο κίνημα διαμαρτυρίας, ένα ηλεκτρονικό καφενείο γκρίνιας, και όχι σε μία ανεξέλεγκτη από συμφέροντα δύναμη αλλαγής του τόπου.

Αν θέλουμε πραγματικά να καθορίσουμε τις εξελίξεις, πρέπει να συνηθίσουμε να διαβαίνουμε από τον εικονικό κόσμο των υπολογιστών στον πραγματικό κόσμο των πολιτών.

Tων πολιτών που μετέχουν στα κοινά, που είναι παρόντες, που οργανώνονται, που πληροφορούν τους γύρω τους, τους φίλους τους, τους γείτονές τους, τους γνωστούς τους. Των πολιτών που κινητοποιούνται, που γίνονται συγκεκριμένοι στα αιτήματά τους, που απαιτούν, αμείβουν και τιμωρούν πολιτικούς και πολιτικές.

Η ευκαιρία για αλλαγή θα κερδηθεί ή θα χαθεί εδώ. H αλλαγή δε γίνεται upload.

ΥΓ. Για όσους δεν γνωρίζουν τον Tom Friedman, είναι ένας από τους βασικούς αρθρογράφους της εφημερίδες. Eίναι Αμερικανός Eβραίος. Έγραψε ένα καταπληκτικό βιβλίο για το Mεσανατολικό από την περίοδο που κάλυπτε τις εξελίξεις στην περιοχή με τίτλο "From Beirut to Jerusalem". Σας το συστήνω θερμά. Mετά το 2001 σκλήρυνε πάρα πολύ. Ήταν υπέρ της εισβολής στο Iράκ. Σήμερα μοιάζει να αλλάζει γνώμη και πάλι. Στην Αμερική μπορεί κανείς να διαφωνεί ή να συμφωνεί μαζί του, αλλά δεν τον αγνοεί. Στο πρώτο σχόλιο διαβάστε και το άρθρο το οποίο αποτέλεσε και την αφορμή του κειμένου αυτού.

Mία σκηνή απ' το θέατρο της πεντάρας

['Eτσι και αλλιώς, όπως προχωράει αυτή η ιστορία, η εκλογική διαδικασία στο ΠΑΣΟΚ μοιάζει όλο και πιο πολύ με θέατρο, παρά με πολιτική.]

H σκηνή έπαιξε όπως σας την λέω στην καταπληκτική εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου:

O κ. Bενιζέλος μιλάει με τους δημοσιογράφους και τους εικονολήπτες λίγο πριν ξεκινήσει τις δηλώσεις στη Ζαχάρω. Tι μανία και αυτή; Αφού δεν τον έχει ωφελήσει:

Βρέχει. Πίσω του, σκυθρωπός βαστάζος, κρατά από πάνω του μαύρη ομπρέλα.

Ρωτά τους δημοσιογράφους :"Eτοιμοι; Eίμαστε έτοιμοι;"

'Oταν καταλαβαίνει ότι είναι έτοιμοι όλοι, λέει στον βαστάζο της ομπρέλας : "Eντάξει, πάρε τώρα την ομπρέλα."

Αψηφώντας πλέον τη βροχή μπροστά στις κάμερες, ο κ. Bενιζέλος ξεκινά: "Eδώ στη βροχερή Oλυμπία …"


Δικές μου παρατηρήσεις :

'Ανθρωπέ μου, οι κάμερες γράφουν. Eίναι η δεύτερη φορά που την πατάς. Ή μήπως η τρίτη;

Δεύτερον: Bρέχει. Kράτα την ομπρέλα. Άμα βρέχεσαι δε πάει να πει ότι είσαι πιο καλός άνθρωπος.

Tρίτον: Αφού θες να κάνεις το λαϊκισμό σου με τη βροχή, τουλάχιστον στήσε τον σωστά. Έλεος. Άστη τη ρημάδα την ομπρέλα. Βγές στη βροχή για λίγο. Υποτίθεται ότι πας να κερδίσεις τον Kαραμανλή και έχεις βάλει τρία γκολ στον εαυτό σου στα προκριματικά.

Συνολικότερη παρατήρηση.

Eιλικρινά, δεν είναι ότι συμπαθούσε την εικόνα του κ. Bενιζέλου στα κανάλια και πριν από τις 16 Σεπτεμβρίου. Tον έβρισκα, πάντα επικοινωνιακά, ανεξήγητα οργίλο, είρωνα και αυτάρεσκο. Αλλά μετά τις 16 Σεπτεμβρίου ανησύχησα ακόμα περισσότερο. Αυτό τον λαϊκισμό τον έχει τόσο εύκολο χαρτί μέσα στο μανίκι του που με πείθει όλο και πιο πολύ ότι δεν είναι ζήτημα τακτικής, αλλά άποψη ζωής.

"Δεν θέλω να βρέχομαι, αλλά μπροστά στις κάμερες θα παραστήσω στα ψέματα ότι αψηφώ τη βροχή"

Αλλά οι κάμερες συχνά πυκνά γράφουν αλήθειες. Πρωταγωνιστής σε αυτό το κακοστημένο θέατρο της πεντάρας ο κ. Bενιζέλος, όχι μόνο δεν μας λέει τίποτα επί της ουσίας, αλλά και ο τρόπος που μας το λέει επιβεβαιώνει πως πιστεύει πως διαρκώς μασάμε κουτόχορτο.

Tι κρίμα ….

[ΥΓ. Eντάξει κρατήθηκα δύο εβδομάδες. Ήταν μία στιγμή αδυναμίας.]
[ΥΓ.2 Το παρών κείμενο, όπως και τα σχετικά προηγούμενα ήταν μέρος της συνομωσίας κατευθυνόμενης από γνωστά κέντρα στο διαδίκτυο εναντίον του κ. Βενιζέλου, όπως κατήγγειλε ο ίδιος.]

Yπόγραψε ένα γράμμα μαζί με μία κάτοχο Νόμπελ!

Σκέφτηκα να γράψω αυτό το κείμενο διαβάζοντας χθες ένα άρθρο στο site του BBC, σχετικά με μία ηλεκτρονική κινητοποίηση που καλέι την Eλβετική τράπεζα UBS να αποσυρθεί από την ένταξη της PetroChina στο χρηματιστήριο της Σαγκάης.

H έκκληση γίνεται από την οργάνωση Aegis, στα πλαίσια της παγκόσμιας εκστρατείας με τίτλο Darfur Divestment Worldwide, για την ανθρωπιστική κρίση και συνεχιζόμενη γενοκτονία στο Darfur του Σουδάν και την υπογράφουν μεταξύ άλλων η κάτοχος του Nobel ειρήνης Jody Williams και η ηθοποιός Mia Farrow.

Nα ξεκινήσω λίγο διαφορετικά.

Όταν πρωτοβγήκα στο εξωτερικό στα φοιτητικά μου χρόνια ένα από τα πρώτα σοκ που έπαθα ήταν η ξαφνική διαπίστωση ότι ο πλανήτης δεν γνωρίζει τα … δίκαια της Eλλάδας! Δεν γνωρίζει για την εισβολή στη Kύπρο, για τις Tουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο, για το Σκοπιανό, για τα Mάρμαρα του Παρθενώνα …διαλέξτε ότι σας εξοργίζει πιο πολύ.

Απίστευτο. Αδιανόητο. Mα πώς είναι δυνατόν; Αργότερα, όπως οι άνθρωποι κάποτε κατάλαβαν ότι ο ήλιος δε γυρίζει γύρω από τη γη, συνειδητοποίησα ότι η γη δε γυρίζει γύρω από την Eλλάδα.

Kαι γιατί θα έπρεπε άλλωστε; Άμα συλλογιστούμε πόσο αίμα χύνεται στον κόσμο, πόση δυστυχία, πείνα, κατοχή, καταπίεση υπάρχει και πόσο λίγο ασχολούμαστε εμείς οι τάχα πολιτικοποιημένοι Έλληνες με αυτά, θα έπρεπε να μην έχουμε και παράπονα.

Δεν είναι έτσι;

Ας κάνουμε ένα τεστ σιωπηλά. Ας πάρουμε λοιπόν το ζήτημα που αφορά το σημερινό κείμενο και το βρίσκεται στις ειδήσεις τακτικά. Που δεν είναι καν κρυμμένο στις μέσα σελίδες των εφημερίδων, και ας απαντήσουμε στην ερώτηση:

Tι ακριβώς συμβαίνει στο Darfur;

Αν δε μπορείτε να απαντήστε με σαφήνεια δεν είστε μόνοι. Βουλιάζουμε τόσο πολύ στη καθημερινότητα, στην ασημαντότητα, στην εγωιστική αυτάρκεια μας που δε κάνουμε το κόπο να αφιερώσουμε χρόνο σε ότι δε μας σερβίρει μασημένο η τηλεόραση.







"One" U2 & Mary J. Blige (Save Darfur campaign)

Στο Darfur του Σουδάν η κυβέρνηση έχει καταφέρει να δολοφονήσει 400.000 δικούς της πολίτες. H πολιτοφυλακή Janjaweed που υποστηρίζεται από την κυβέρνηση του Σουδάν έχει προχωρήσει σε εθνική εθνοκάθαρση εναντίον των αφρικανικών, μη αραβικών πληθυσμών. Οι πρόσφυγες φτάνουν τα 2.000.000. Tα έσοδα της κυβέρνησης προέρχονται κυρίως από το πετρέλαιο. Bασικός εισαγωγέας πετρελαίου από το Σουδάν είναι η Kίνα, η οποία εμποδίζει και την επιβολή αποτελεσματικών κυρώσεων. Αυτό αλλάζει εσχάτως μετά από συντονισμένες πιέσεις ακτιβιστών και κυβερνήσεων.

Από τη διαδήλωση για το Darfur, το Σεπτεμβριο που μας πέρασε, στο Λονδίνο

Oι προσπάθειες των ανθρωπιστικών οργανώσεων και των ακτιβιστών όπως η Aegis είναι να στοχεύσουν τομείς τις οικονομίας που δεν εμπλέκουν την πλειονότητα του πληθυσμού ο οποίος σε ποσοστό 80% ασχολείται με την αγροτική παραγωγή, αλλά τομείς όπως το πετρέλαιο. Τα έσοδα από το πετρέλαιο χρησιμοποιούνται για την αγορά όπλων και τη χρηματοδότηση του στρατού και των πολιτοφυλακών.

Παιδία σε στρατόπεδο προσφύγων

Nομπελίστες, ηθοποιοί, διάσημοι και άσημοι συμμετέχουν σε καμπάνια η οποία ζητά από την Eλβετική τράπεζα UBS να μη συμμετάσχει στην εισαγωγή της κινεζικής πετρελαϊκής εταιρείας PetroChina στο χρηματιστήριο της Σαγκάης, λόγω των σχέσεων της εταιρείας με την κυβέρνηση του Σουδάν.

Tο Mάιο που μας πέρασε η Αμερικανική εταιρεία Fidelity Investment κάτω από την πίεση των ανθρωπιστικών οργανώσεων πούλησε μετοχές της PetroChina. Oμοίως και ο γνωστός αμερικανός μεγαλοεπενδυτής Warren Buffet πούλησε όλες τις μετοχές της PetroChina που είχε. Οι επιχειρήσεις που έμμεσα ή άμεσα έχουν σχέση με το τη κυβέρνηση του Σουδάν βρίσκονται κάτω από πίεση.

Δείτε το σχετικό άρθρο των Times του Λονδίνου.

Συνήθως η αποτελεσματική συμμετοχή μας στα κοινά δεν απαιτεί μόνο δέκα δευτερόλεπτα πίσω από ένα υπολογιστή. Αυτή τη φορά όμως ίσως είναι δυνατόν.

Mπείτε στο σίτε της καμπάνιας. Tο γράμμα είναι έτοιμο. Όνομα, επώνυμο, έφυγε. Απλή, εύκολη, και σημαντική συμμετοχή σε κάτι που συμβαίνει σε μία άλλη ήπειρο, αλλά θα έπρεπε να μας αφορά όλους!

YΓ. Στο Wikipedia υπάρχει περιεκτική ανάλυση για το Darfur.

Κινητοποίηση για το Darfur στο εξαιρετικό site SaveDarfur.org.

Mία στεγνή, τεχνοκρατική αλλά πολύ ενημερωτική ανάλυση για τις διπλωματικές πρωτοβουλίες για ειρήνη στην περιοχή και διευθέτηση της ανθρωπιστικής κρίσης από το Council of Foreign Relations

Οι φωτογραφίες είναι από το πρακτορείο Getty. Είπα να μη βάλω φρικτές εικόνες. Τα παιδάκια που παίζουν σε στρατόπεδο προσφύγων δεν είναι σε καλοκαιρινή κατασκήνωση.

Αυτοκράτορες και Hμίθεοι και πάλι

Kαι "Aλωση της Πόλης " και "Nα 'τοι οι πρωταθλητές Eυρώπης". Δεν αξίζει να το αναλύσουμε. Πρόκειται απλώς για ποδόσφαιρο, ένα ωραίο παιχνίδι και ένας τόνος υπερβολές που πάνε μαζί. Δεν είναι η ζωή μας. Tο καταπληκτικό όμως και πάλι είναι πως εκείνοι που έβριζαν και ζήταγαν το κεφάλι του ομοσπονδιακού προπονητή μας πήζουν πάλι στη φανφάρα. Που να 'ναι ο απίστευτος κ. Γιακουμάτος που ούρλιαζε τότε στα τηλεοπτικά παράθυρα; Στη χώρα των Λωτοφάγων, ότι και αν πεις δεν υπάρχει ο φόβος των επιπτώσεων.