Άμα είσαι θρασύς, να είσαι με στυλ ...

Tέσσερα μικρά κοριτσάκια με ροζ στολή μπαλέτου χορεύουν σε μια σκηνή μαθητικού θεάτρου μπροστά στους γονείς τους.

Λίγο δεξιά τους μόλις φαίνεται πίσω από την κουρτίνα της σκηνής η δασκάλα τους να τους λέει πως να κινηθούν.

H φωνή του εκφωνητή λέει:

"Mια παιδική παράσταση πρέπει να κατευθύνεται. Ένα δελτίο ειδήσεων, όχι. MEGΑ Channel".(Kάπως έτσι ...).

Tέλος της διαφήμισης.

'Αμα είσαι θρασύς, να είσαι με στυλ ...


Στο blog PRESS-GR.blogspot.com υπάρχουν δύο σχόλια. Είναι καλογραμμένα και ανυπόγραφα. Τα παραθέτω αυτούσια.


Anonymous said...

Προς όλους τους νέους κάτω των 80 ετών:

Παιδιά θέλετε πραγματικά να απαλλάξουμε τους εαυτούς μας από τις τύψεις ότι είμαστε μπιτ για μπιτ ΜΛΣ;

Αν ναι, προτείνω κατ’ αρχάς τη κάτωθι συνταγή – γνωστή και ως συνταγή αυτοκάθαρσης.

--Σταματήστε να διαχωρίζετε τη πολιτική σφαίρα από την οικονομική. Στην Ελλάδα (πάντα) η δεύτερη δεν θα υπήρχε χωρίς τη πρώτη και η πρώτη δεν θα επιβίωνε, σε αυτή τη μορφή, δίχως τη δεύτερη.

-- Συνειδητοποιείστε ότι διαθέτουμε δήθεν θεσμούς που συνδέονται με τη λειτουργία των οργάνων του κράτους και της οικονομίας, ενώ και ως Πραγματικούς Θεσμούς θα πρέπει να θεωρούμε τους ΝΤΑΒΑΤΖΙΔΕΣ και τον ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ.

Αυτοί εκπροσωπούν, και το δημόσιο συμφέρον, και τη κοινωνία των πολιτών, και την εθνική μας υπόσταση.

Αυτοί και μόνο αυτοί εκφράζουν το αληθές φίλαθλο φρόνημα, και τη κοινή γνώμη.

Αυτοί είναι η αλήθεια, καθώς μόνοι αυτοί , αυθεντικά και «αποκλειστικά» έχουν τη δυνατότητα να τη κατασκευάζουν.

Αυτοί θα μας μάθουν πολιτισμό, τέχνη, γραμματική και πολιτική.

Αυτοί θα μας σκοτώσουν στους ελεεινούς δρόμους που κατασκευάζουν και αυτοί θα μας περιθάλψουν στα νοσοκομεία και στα κέντρα αποκατάστασης που δομούν στα δημόσια γήπεδα.

Οι ασφαλιστικές τους και οι τράπεζες τους θα αναλάβουν τα υπόλοιπα...

Θα πω και άλλα αν χρειασθεί κάποια άλλη στιγμή.. τώρα δεν μπορώ, πάω μέσα να ξεράσω. Και να σκεφτείς πως δεν είμαι κομμουνιστής, ούτε καν σοσιαλιστής. Είμαι ένας φιλελεύθερος, χρόνια εξευτελισμένος, αλλά ακόμη αξιοπρεπής.

Μαζευόμαστε να τους ….θα σας το πω άλλη στιγμή – πάω τώρα, βιάζομαι.
12:36 μμ


Anonymous said...
Πραγματική ιστορία.

Τέλη της δεκαετίας του 70 οι επαγγελματίες ιερόδουλες στο Άμστερνταμ, ασφυκτιώντας από τη πίεση των νταβάδων αποφάσισαν να συνδικαλιστούν. Εξέλεξαν λοιπόν τα συνδικαλιστικά τους όργανα, με κριτήριο οι εκπρόσωποί τους να είναι, όσο το δυνατό περισσότερο, ακηδεμόνευτοι από τη πολυεθνική μαφία των νταβάδων.

Το αποτέλεσμα ήταν, γρήγορα να τα βρουν εκπρόσωποι και προστάτες, να αναδιοργανώσουν τις ομάδες εκμετάλλευσης και να καθαρίσουν με τους μικρούς και φιλόδοξους νταβάδες που είχαν παρεισφρήσει στις γειτονιές του Αμστελ.

Τη δεκαετία του 90 που ξαναπήγα για δουλειά εκεί, συνάντησα ένα εντελώς εξασθενημένο και ανυπόληπτο συνδικάτο πορνών, το οποίο όχι απλώς βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο των νταβάδων, αλλά εξελέγετο κιόλας από τη συντονιστική της μαφίας που ήλεγχε το ποτάμι.

Έτσι, μέσω του συνδικάτου των ιεροδούλων οι νταβάδες πέτυχαν ασφαλέστερα, οικονομικότερα και νομιμοποιητικότερα να διαιωνίσουν τη κυριαρχία τους.Πράγματι, αυτοί και μόνο αυτοί είναι οι αξιόπιστοι και αυθεντικοί θεσμοί της σημαντικής κοινωνίας της Πορνείας, σήμερα, στο Άμστερνταμ.

Άρα δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον (12.36) και να σας ρωτήσω, γνωρίζετε κάποια σημαντική κατασκευαστική εργασία, που υπάγεται στα δημόσια έργα, στην οποία να μην έλαβε μέρος εταιρία του Μπόμπολα;

Αν μου βρείτε μία σας υπόσχομαι ότι θα σκίσω το μεταπτυχιακό μου για τις «πουτάνες».
3:13 μμ