Monday, February 05, 2007

Γιατί κ. Mπενάκη αρνήστε να ονομαστεί αίθουσα “Γιάννη Διακογιάννη” στη Βουλή;

Tον Δεκέμβριο του 2006 έφυγε από κοντά μας ένας σημαντικός δημοσιογράφος και σπάνιος άνθρωπος. Eπειδή τα υπάρχει πληθωρισμός χαρακτηρισμών και απαξίωση των λέξεων, δεν θέλω να γράψω πολλά για αυτόν. Για όσους δεν τον ξέρουν έχω βάλει κάποιες παραπομπές στο τέλος.

Απλώς να πω ότι ήταν δημοσιογράφος στα NEΑ. Kάλυπτε για χρόνια την Bουλή, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, ήταν έντιμος, εφυής και εργατικός. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, σε δύσκολα μέρη, συνάντησε και συνομίλησε παγκόσμιους ηγέτες, έμεινε απλός και κανένα ρεπορτάζ δεν ήταν ταπεινό για αυτόν ώστε να μη το καλύψει. Είτε ήταν ο Πρόεδρος μιας χώρας, είτε ήταν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα του δήμου ο Γιάννης εργαζόταν με την ίδια επιμέλεια και πάθος. Ήδη γράφω πολλά.

Πέθανε από καρκίνο. Δεν άφησε περιουσία πίσω του. O θάνατος του συγκλόνισε και τους πιο κυνικούς δημοσιογράφους.

Σύμφωνα με την εφημερίδα "TO ΠΑΡΩN" ΟΛΟΙ οι συντάκτες του κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ ζήτησαν από την Πρόεδρο της Bουλής κ. Ψαρούδα Mπενάκη να μετονομαστεί οι αίθουσα των κοινοβουλευτικών συντακτών στο κτίριο της Bουλής σε "Αίθουσα Kοινοβουλευτικών Συντακτών Γιάννης Διακογιάννης."

H Πρόεδρος της Bουλής απέρριψε την πρόταση.

Oι πληροφορίες επιβεβαιώνονται και από το blog Στης Βουλής τα Έδρανα http://edrana.blogspot.com/

«Σχετικό αίτημα κατέθεσαν το σύνολο των κοινοβουλευτικών συντακτών, καθώς και οι κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έγινε δεκτό. Η Βουλή αποφάσισε να υποστηρίξει πολιτιστικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της Σύμης αφιερωμένες στη μνήμη του ΙΕΔ.

Ξέρω ότι μοιάζει σαν μία υπόθεση που αφορά λίγους. Mοιάζει σαν να αφορά μόνο εκείνους που γνώρισαν τον Γιάννη. Όμως, αφορά όλους. Eίναι εντυπωσιακό και καθόλου τυχαίο ότι όλοι οι δημοσιογράφοι θέλησαν να τιμήσουν τον Γιάννη με αυτόν τον τρόπο. Σε μία περίοδο απαξίωσης και του ρόλου των δημοσιογράφων η τιμή αυτή δεν είναι κάτι πού έχει ανάγκη ο Γιάννης, αλλά που έχουμε ανάγκη εμείς.

Ελπίζω οι δημοσιογράφοι να προχωρήσουν από μόνοι τους στη μετονομασία της αίθουσας.

H κ. Mπενάκη είναι εκτεθειμένη με τη στάση της αυτή, που δημιουργεί εύλογη απορία. Ίσως απαντήσει στην απορία αυτή καθώς θα της αποστείλω το post αυτό στο speaker@parliament.gr .

ΥΓ. Διαβάστε για τον Γιάννη Διακογιάννη στις πιο κάτω ιστοσελίδες.

Iστολόγια για τον Γιάννη

Ο Γιάννης Ε. Διακογιάννης πρόλαβε να γράψει στο ιστολόγιό του ότι «la lucha continua». Αλήθεια, είναι. Συνεχίζεται..

2 Ιανουαρίου 2007

Πολιτικό Καφενείο: Ο Μέγας Ανατολικός
«Πέθανε ο αγωνιστής δημοσιογράφος Γιάννης Διακογιάννης»
http://politikokafeneio-com.anatolikos.net/Forum/viewtopic.php?p=58997&sid=d39694e91d95ac678a692b1cd4d03fea

1 Ιανουαρίου 2007

«Όσο υπάρχουν άνθρωποι»
http://kountouris.blogspot.com/2007/01/blog-post.html

20 Δεκεμβρίου 2006

Τα μούτρα του George Le Nonce
«there are things that are important beyond all this fiddle»
http://nonc.wordpress.com/2006/12/20/marianne-moore-poetry/

Tribes
«Γιάννης Ε. Διακογιάννης, αυλαία»
http://tribes.wordpress.com/2006/12/20/%ce%93%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%95-%ce%94%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%85%ce%bb%ce%b1%ce%af%ce%b1/

Θεαμαπάτες & Δικτυώματα
«Σιωπή»
http://theamapati.wordpress.com/2006/12/20/201206/

19 Δεκεμβρίου 2006

ΝΑΥΤΙΛΟΣ - ακτοπλοϊκά και άλλα
«Καλό ταξίδι Γιάννη»
http://naftilos.i-blog.gr/?p=45

ΜΑΤΙΝΑ
«η απώλεια του Γιάννη»
http://matina-matina.blogspot.com/2006/12/blog-post.html

Γυφτάκι
«Συνεχίζεται;»
http://giftaki.blogspot.com/2006/12/blog-post_19.html

MariosP
«La lucha continua»
http://mariosp.wordpress.com/2006/12/19/la-lucha-continua/

Modern Way
«Να κι ο Στάθης…»
http://www.modernway.net/2006/12/19/6/

18 Δεκεμβρίου 2006

Mirandolina
«Η διαθήκη του»
http://locandiera.blogspot.com/2006/12/blog-post_18.html

Theoulini
«Πολιτική κηδεία στο Β’»
http://theoulini.blogspot.com/2006/12/blog-post_18.html

Vrima e celesit - Η κλειδαρότρυπα
«Λίγο ακόμα να σηκωθούμε»
http://agonek.blogspot.com/2006/12/blog-post_18.html#links

Καπέλα στα Φώτα
«Λίγο ακόμα να σηκωθούμε..»
http://click-a.blogspot.com/2006/12/blog-post_116646249143626460.html

MariosP
«Η διαθήκη του»
http://mariosp.wordpress.com/2006/12/18/diako/

Kouniakis
«Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις»
http://kouniakis.blogspot.com/2006/12/blog-post_18.html

17 Δεκεμβρίου 2006

Advocatus Diavoli
«Αποχαιρετώντας τον Γιάννη»
http://advocdiab.blogspot.com/2006/12/blog-post_17.html

MEDIAblog.gr
«'Έφυγε' ο Γιάννης Διακογιάννης»
http://www.mediablog.gr/?p=140#comments

Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ
«Γιάννης Διακογιάννης»
http://www.socialforum-media.gr/forum/viewtopic.php?t=3487

PRESS-GR
«Ο θάνατος του Γιάννη Διακογιάννη»
http://press-gr.blogspot.com/2006/12/blog-post_17.html

Τα Λέμε
«Πέθανε ο Γιάννης Διακογιάννης»
http://taleme.spaces.live.com/Blog/cns%21364A5DCF3BC18C7%21129.entry

16 Δεκεμβρίου 2006

Θεαμαπάτες & Δικτυώματα
«Γιάννης Διακογιάννης»
http://theamapati.wordpress.com/2006/12/16/161206b/

Οι Αδιάβροχοι
«Γιάννης Διακογιάννης: Ένας καλός λιγότερος»
http://adiavroxoi.blogspot.com/2006/12/blog-post_16.html

ράδιο στάμπα
«Αντίο Γιάννη»
http://radiostampa.blogspot.com/2006/12/7.html

..ενδιαφέρθηκαν για τον Γιάννη πολλοί, ανώνυμοι και μη

panic room, A.F.Marx, sto_kranio, o_istros, ellinida, allmylifelila, agitprop, suigenerisav, Natalia, vasiliki, the_return, angelito, roidis, isisveiled, enteka, raresteak, laconditionhumaine, greekgaylolita, witch of daffodils,

Καπετάνισσα, kira, Krotkaya, Eleni63, kerasia, Χαρυβδιςς, ange-ta, Αλεξης Μπαρζος, αντι-, mapsara, advocatus diaboli, ATHENA, πρκλς, Vromios, bebelac, aster-oid, northaura, Μαύρο πρόβατο, Sourtoukw, Hungry For Life, μπερεκέτης, fuzzyburlesque, laughing_sheep, αερας, Μαύρος Γάτος, Juanita La Quejica, melomenos, gpapagian, Λούκι, shades in the dark, Marianna, manosantonaros, Χρήστος Φασούλας, Dimis, giftaki, philos, GREEK MEDIA, o kairos, sibilla, myrovolos, chumba, Speculoos, Χρήστος Μόρφος, global, N.Ago, argyrenia, An-Lu, journalist, συνάδελφος, ΠΔ, XM, alex z, Simos, ΗΧΟΛΗΠΤΗΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ, tsontάs

Labels: Διακογιάννης

Δευτέρα, 18 Δεκέμβριος 2006

Ταξίδεψα, αγάπησα, με αγάπησαν, πάλεψα, συγκρούσθηκα. Ήμουν τυχερός!

Η διαθήκη μου

Επιθυμώ να ταφώ με τρόπο απλό, όπως έζησα. Δεν θέλω επικήδειους. Μονάχα λίγα λουλούδια θα «ζήταγα» από τους συμμαθητές του Δημοτικού, που μαζί μεγαλώσαμε τρείς - τρεις στα θρανία.

Κανένα περιουσιακό στοιχείο δεν επεδίωξα και δεν απόκτησα ποτέ. Και δεν έχω να αφήσω τίποτα σε κανέναν. Οι αγώνες μου - που έδωσα μαζί με τόσους άλλους αγωνιστές και αγωνίστριες - φοιτητικοί, πολιτικοί, συνδικαλιστικοί, καλλιτεχνικοί, πολιτιστικοί, αντιπολεμικοί, αισθητικοί και δημοσιογραφικοί αποτελούν μία παρακαταθήκη. Αυτή όμως υπάρχει και στα τρία βιβλία μου - και το τέταρτο το υπό .. .έκδοση- που δεν έτυχαν πάντως(με ευθύνη μου) μιας σωστής επιμέλειας.

Όσο για το βιβλίο του πατέρα θα ήθελα από τις πωλήσεις να περισσέψουν κάποια χρήματα για να προβληθεί ο αντιαποικιοκρατικός, αντιιμπεριαλιστικός, λαϊκός, πατριωτικός και σοσιαλιστικός αγώνας του ΕΜΠΑ(Εθνικό Μέτωπο Πανδωδεκανησιακής Απελευθέρωσης) στα Δωδεκάνησα.

Θάθελα πολύ οι συγγενείς, οι φίλοι και οι σύντροφοι που τόσο με αγάπησαν και τους αγάπησα να αγαπούν από εδώ και πέρα ακόμη περισσότερο τη μητέρα και τον αδελφό μου, αλλά και τις δύο κυρίες που βοηθούν στο πατρικό σπίτι, την κυρία Κική και την Ευγενία.

Θα επιθυμούσα, τέλος, το πιάνο μου να δοθεί στο Δημοτικό Ωδείο της Σύμης. Κάποια βιβλία που θα επέλεγε ο αδελφός μου θα ήθελα να πήγαιναν στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Πάτρας και το Πανεπιστήμιο Πατρών. Και για το αρχείο, τα υπόλοιπα βιβλία, τη «μουσική βιβλιοθήκη», τα όμορφα λιγοστά λουλούδια μου να αποφασίσει ο αδελφός μου Δημήτρης, συμβουλευόμενος τους αγαπημένους συγγενείς και φίλους για το πού θα μπορούσε - όσα δεν θα κρατούσε - να προσφέρει.

Ταξίδεψα, αγάπησα, με αγάπησαν, πάλεψα, συγκρούσθηκα. Ήμουν τυχερός!

Σας χαιρετώ

Γιάννης Ε. Διακογιάννης, 23.3.2006

Υ.Γ.: Αυτό το κείμενο που δίδεται σε ορισμένους φίλους και συγγενείς δεν θα ήθελα να γίνει γνωστό πριν επέλθει ο θάνατος

5 comments:

Anonymous said...

Apo logia paxia omws paei kala h Mpenaki...

ATHENA said...

RE DEMASAME MOY MPAS KAI KSEREIS ME TI SKEPTIKO ERIKSE THN APORIPSH H KYRIA PROEDROS?

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ said...

Δε ξέρω. Της έστειλα ένα e-mail στο speaker@parliament.gr αλλά οι σύμβουλοί της δεν αισθάνονται την ανάγκη να απαντήσουν. Σου λέει "ένα κωλόπαιδο σε ένα blog, τι πολιτικό κόστος να έχει;"

Όταν θα το χρεωθεί βεβαίως, τότε θα είναι αργά και θα το μετανοιώσουν.

Στείλε Athena μου ένα e-mail και εσύ να δούμε αν ενδιαφερθεί.

ATHENA said...

(...) Ξέρω ότι μοιάζει σαν μία υπόθεση που αφορά λίγους. Mοιάζει σαν να αφορά μόνο εκείνους που γνώρισαν τον Γιάννη. Όμως, αφορά όλους. Eίναι εντυπωσιακό και καθόλου τυχαίο ότι όλοι οι δημοσιογράφοι θέλησαν να τιμήσουν τον Γιάννη με αυτόν τον τρόπο. Σε μία περίοδο απαξίωσης και του ρόλου των δημοσιογράφων η τιμή αυτή δεν είναι κάτι πού έχει ανάγκη ο Γιάννης, αλλά που έχουμε ανάγκη εμείς.

Ελπίζω οι δημοσιογράφοι να προχωρήσουν από μόνοι τους στη μετονομασία της αίθουσας.

H κ. Mπενάκη είναι εκτεθειμένη με τη στάση της αυτή, που δημιουργεί εύλογη απορία. Ίσως απαντήσει στην απορία αυτή καθώς θα της αποστείλω το post αυτό στο speaker@parliament.gr . (...)



PROSYPOGRAFW TO POST TOY DEMASAME RE

http://demasamere.blogspot.com/

POLY 8A H8ELA NA GNWRIZW TO SKEPTIKO THS APORRIPSHS



META TIMHS,

ATHENA

http://theoulini.blogspot.com/


EFYGE
EXW KAI TA GMMENA GREEKLISH LEME...

TESPA PROTEINO NA TO VALEIS KAI STO BLOG TOY GIANNH )8A TI EKANA EGW ALLA TA GREEKLISH

WSTE AYTO TO APOSPASMA ME TA LINKAKIA YPOGRAFES NA PAEI APO OSO PERISSOTERA KWLOPAIDOBLOGGERS GINETAI...

DEN MPOREI 8A IDRWSEI TO AYTAKI TOYS

P.S KALE TI EGINE PLEON OLES OI EFHMERIDES EXOYN EN8ETO BLOG, EIMASTE HOT REEEE!!!
ALLA EIMASTE SKORPIOI LOL;-)

Anonymous said...

Ζεις, κι ώσπου να φύγεις, ένας - ένας φεύγουν οι άγγελοι. Κι

όσον περνούν τα χρόνια πυκνώνουν πάνω από το κεφάλι μας, να διώχνουν τις κουρούνες που αλλοιώς αυτές θα επύκνωναν.

Της φιλίας, των ερώτων, και των συντρόφων κωπηλάτες ένας - ένας χάνονται· σε έχει προειδοποιήσει ο Ομηρος, ότι μοναχός σου θα φθάσεις στην Ιθάκη.

Για τούτο, όταν χαθείς κι εσύ, άλλον τρόπον μην αφήσεις πίσω σου, παρά μόνον αυτόν που θα ευλογεί όσους ακόμα θα ταξιδεύουν…

*****

Στα ανοιχτά των Χριστουγέννων έφυγε ο Γιάννης Διακογιάννης. Ο Γάμα Εψιλον όπως τον αποκαλούσαμε αλλά και συχνά τον προσαγορεύαμε χαϊδευτικά στα «ΝΕΑ» οι φίλοι, οι συνάδελφοι και οι σύντροφοι, εξ αιτίας της επιμονής του Γιάννη να υπογράφει τα κείμενά του με το πατρώνυμό του συμπεριλαμβανόμενο: Γ. Ε. Διακογιάννης.

Μια υπογραφή που σήμαινε πολλά για την εφημερίδα, για τους ανθρώπους, για την πολιτική. Υπογραφή εστί κάτι που ένας δημοσιογράφος κατακτάει με το σπαθί του, όταν πέραν του ρεπορτάζ, δύναται να υπογράφει άρθρα, σχόλια, προσωπικές απόψεις, στήλες και παρεμβάσεις. Και το σπαθί του Γιάννη ήταν δαμασκηνό, χειροποίητο και ψυχωμένο. Διότι είχε ο ίδιος μια ψυχή που χώραγε μέσα της τον κόσμο.

Σας τα γράφω αυτά σήμερα -χρονιάρες μέρες- και θα τα γράψω ώς το τέλος, διότι αυτή η ψυχή που χωρούσε μέσα της όλον τον κόσμο και τώρα έφυγε για έναν άλλον, ήταν δικός σας άνθρωπος.

Αποφοίτησε απ’ το Πανεπιστήμιο Πατρών, Ηλεκτρολόγος Μηχανολόγος και διακεκριμένος συνδικαλιστής με την ΠΑΣΠ, απ’ όταν μπήκε στη δημοσιογραφία, υπηρέτησε με σθένος τις ιδέες του που είχαν στο κέντρο τους τον άνθρωπο.

Πολιτικότατος και φιλοσοφημένος εις βάθος, σε όλα του τα κείμενα, πολιτικά, κοινοβουλευτικά, αμυντικά (κατά τις επιμερίσεις του ρεπορτάζ), ταξιδιωτικά και προσωπικά, ο Γιάννης αναζητούσε και περιέγραφε την αλήθεια, πρότεινε ιδέες και δεν κώλωνε. Το ίδιο και στα πολλά καλά βιβλία του.

Ταξίδεψε σε όλον τον πλανήτη, περίπου σε 100 χώρες -συχνά ιδίοις αναλώμασι- εν καιρώ ειρήνης κι εν καιρώ πολέμου· κι ύστερα καθόταν κι έγραφε για τους ανθρώπους να μάθουν για τους άλλους ανθρώπους, δηλαδή για τον εαυτόν τους. Με πάθος αλλά και γνώση ο Γιάννης προεξέτεινε κι εκτός δημοσιογραφίας την αύρα του· για παράδειγμα έστησε σε εντελώς ανιδιοτελή βάση για τον ίδιον κι όλους τους συμμετέχοντες ένα ολόκληρο φεστιβάλ, το φεστιβάλ της Σύμης, το οποίον εξελίχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα στην Ελλάδα, όσον τουλάχιστον οι συμμετοχές ήταν αφιλοκερδείς -πράγμα που κράτησε χρόνια, τα πιο όμορφα. Ούτε καν τα έσοδα απ’ τα βιβλία του εισέπραττε. Τα διέθετε, επαναστατικά.

Κανείς δεν μπορούσε να του αρνηθεί τίποτα -εκτός απ’ τους πονηρούς. Πολεμιστής, αλλά προσηνής. Φιλοσοφημένος, αλλά με χιούμορ -ενίοτε πειραχτήρι. Διαρκώς διαλεγόμενος. Ηξερε να ακούει, όσον ήξερε να επιμένει αλλά και να αλλάζει. Βιωματικώς της αεί παιδείας μετέχων με όλους τους τρόπους των τεχνών και των γραμμάτων. Ευγενέστατος και τρυφερός. Φίλος και παρηγορητικός στα δύσκολα, ποτέ αδιάφορος, συμποσιαστής της παρέας, αλλά κατά βάθος μοναχικός. Αγαπούσε τους γονείς του και τους τιμούσε, έντιμος εκ πεποιθήσεως κι επιλογής, ολιγαρκής και συνεπώς πλούσιος.

Ο Γιάννης αγαπούσε τους απλούς και λαϊκούς ανθρώπους. Ανάλογη ήταν και η πολιτική του συμπεριφορά, ικανή να εκλογικεύσει τις ιδεολογικές του επιλογές με κριτήριο το δυνατόν κι όχι απαραιτήτως το δέον γενέσθαι.

Συχνά σε μεγαληγορίες -σαν τις δικές μου- αντέτασσε ήπια κι ατράνταχτα, απλούς στόχους και πραγματοποιήσιμες προσδοκίες.

Ηταν ένα λιοντάρι υπό δοράν αμνού. Ακακο λιοντάρι και αμνός αγαπητικός, ηδύς, σοφός. Διαφωνούσες μαζί του και τον αγαπούσες. Υποστήριξε τον Ανδρέα, διότι αγαπούσε τους απλούς ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ κι έβλεπε στην αλλαγή την αποκατάσταση των ηττημένων, την άρση του πόνου, την καθαίρεση της ντροπής -και, βλέπουμε…

Τον Γιάννη Ε. Διακογιάννη τον αγάπησε ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, ο κόσμος του ΚΚΕ, ο κόσμος του ΣΥΝ και ο κόσμος της Ν.Δ. Τον αγάπησαν όλοι, ξεκινώντας από τον σεβασμό που προκαλούσε σε όλους με αυτή τη μαχητική του αθωότητα, την ευθυκρισία και την ικανότητα να μας μπάζει όλους στο κόλπο του καλού.

Δέκα άνθρωποι σαν τον Γιάννη αλλάζουν μια εφημερίδα, χίλιοι σαν τον Γιάννη αλλάζουν ένα κόμμα και δέκα χιλιάδες σαν τον Γιάννη αλλάζουν μια χώρα.

Δουλέψαμε δέκα χρόνια μαζί στα «ΝΕΑ». Ηταν σαν να τον γνώριζα από πριν και δεν θα φύγει από τον νου και την καρδιά μου ποτέ. Ο Γιάννης με την παρουσία του έδειχνε στους άλλους τον τρόπο να γίνεσαι, να είσαι και να μένεις άνθρωπος! -και σε μένα. Σε έκανε να νοιώθεις ότι δουλεύεις για την ψυχή σου και για την πλάκα σου…

Τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό και βαθύτερο

Ο Γιάννης Ε. Διακογιάννης δεν πρόλαβε να μεγαλώσει, έφυγε στα 49 του, αλλά έφυγε μεγάλος. Διότι διάβηκε το άνυσμα που του μετρήθηκε πάνοπλος με το κουστουμάκι του, ασπίδα των ανθρώπων με το βιβλιαράκι του, πεντακάθαρος και χαμογελαστός, χαριέστατος κι αδούλωτος, ελεύθερος Αριστερός. Ελληνικός. «Τίποτα τιμιώτερον»!

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 18.ΧΙΙ.2006 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/12/2006